In voorbereiding op ons vertrek en onder aansporing van Anika, ben ik al een tijdje aan het proberen om gezonder te leven; genoeg bewegen, bewust eten en geen stress. Vooral naar een balans tussen werk en privé was ik op zoek. Ik bracht veel tijd zittend achter een beeldscherm of in de auto door en als ik dan thuis op de bank neerplofte, kon ik het werk maar moeilijk loslaten. Ik was daardoor erg vermoeid. Onze emigratieplannen zorgen natuurlijk ook wel voor een drukke bedoening in mijn bovenkamer. Het leek me iig goed om hier als een zo fit en relaxed mogelijke Kees aan te beginnen zodat ik dat daar straks kan doorzetten. Dat is toch ook een van de redenen dat we het allemaal doen uiteindelijk.

Dus ik mee naar de yogales van Anika. Je schijnt daar enorm zen van te worden. Maar ik heb moeten accepteren dat deze stijve hark met verkorte kuitspieren niet gemaakt is om een downward dog te zijn. We zijn ook gaan kickboksen, wat weer mooi past bij het Thaise Muy Thai. Dit begon ontzettend fanatiek met minimaal 2 keer in de week, maar vooral ik had moeite om dit tempo vast te houden. De bokshandschoenen zitten wel in de duikkoffer, naar voorbeeld van Anika. Toch is het gelukt om een sport te vinden waar ik straks in Thailand veel verder en vooral langer en dieper mee wil.

Tijdens de Divemaster opleiding leerde ik Leon Jansen (dank voor de mooie foto’s) kennen en we zagen elkaar regelmatig op de duikschool. Halverwege 2016 liep ik Leon weer tegen het lijf, hij was ondertussen met een nieuwe hobby begonnen: freediven. Leon bezit een prima dosis overtuigingskracht en zo was ik binnen enkele praatjes om en ingeschreven voor een introductie freediven. Mijn vriendin ging ook dapper mee.

We begonnen de les met oefenen op het droge en daarna gingen we over tot het statisch freediven. Dat wil zeggen; drijven met je gezicht in het water, terwijl je buddy naast je staat en je in de gaten houdt. Tijdens de 2e poging zat ik er zo lekker in dat het leek alsof ik steeds dieper en dieper wegzakte in mijn waterbed. Een vreemd en nieuw gevoel, dat naast erg spannend ook juist heel rustgevend was. Ondanks dat je wegdroomt ben je tegelijkertijd zeer geconcentreerd en bewust van de activiteit die je aan het doen bent. Mede door het tikje dat je elke 20 seconden van je buddy ontvangt. Je antwoord dan met het opsteken van je vinger, als in  “ja, ik ben er nog!”. Een tikje dat van levensbelang kan zijn. Eén van de beste freedivers ter wereld is overleden in een pierenbadje, alleen. Hij kon geen teken van leven geven en is waarschijnlijk veel te diep in die zwarte leegte en zijn trots weggezakt. Freedive nooit alleen, was me heel duidelijk. Na elke poging is er een evaluatie. Mijn freedive instructeur Richard van Dreumel gaf aan dat ik precies het juiste gevoel had ontdekt, ik was dus ontzettend ontspannen.

Na de les had ik enorm veel energie en adrenaline. Wat was dit gaaf! En het vormt de perfecte aanvulling op het duiken met fles. Nu haakte Anika juist een keer af, zij is meer van het continu ademen. Ik heb me opgegeven voor de opleiding Basic Freediver. Deze bestaat uit een aantal lessen en een theorie-examen. De lessen die je volgt laten je vooral kennismaken met de samenhang tussen lichaam en geest, op een fijne nuchtere manier. Je leert veel over de manier waarop je ademhaalt en de reacties van je lichaam hierop. Ook kun je je geest afleiden van een ademprikkel, waardoor je langer onder water kunt blijven op één ademteug. Ik heb de freedive lessen afgerond, maar vanwege alle emigreer-drukte is het mij nog niet gelukt het examen af te ronden. Gelukkig mag je ook op locatie afduiken, in mijn geval in het heerlijke water van Koh Tao. Eigenlijk helemaal niet zo erg.

Ik heb er door het freediven niet alleen een leuke hobby bij, maar daarnaast veel inzicht in de controle over mijn eigen stress en relaxedheid gekregen. Ik ben door het freediven ook gaan mediteren en heb gelijk maar de headspace app geïnstalleerd en zo al zeker 5 keer een heerlijk begin van de dag gecreëerd. Dit opschrijven is gelijk weer even een herinnering voor mezelf dat ik morgenochtend weer een sessie met mezelf inplan. Monnikenmuziek op, lekker in mijn eigen cocon en na 10 minuutjes veel meer klaar voor de dag dan dat ik ervoor was. Buiten mijn cocon gaat het ook veel beter. Over 2 dagen vertrekken we naar Thailand en we zijn er helemaal klaar voor. Onze volgende blog is dus vanuit Thailand.

Spannend!

Anika & Kees Van Hal