It’s all about Magic…

Als het paradijs echt bestaat, dan ligt het op de Filipijnen. De mooiste koralen, nagenoeg elke duik wel schildpadden aanwezig en zelfs een walvishaai die in slow-motion voorbij komt zwemmen. Dit is waar Patrick Kranenbroek altijd over droomde. Hij ging een kijkje nemen bij Magic Island Dive Resort in Cebu (deel 1) en bij Magic Oceans Dive Resort in Bohol (deel 2). 

En magisch werd het zeker.   

Tekst & foto‘s: Patrick Kranenbroek 

Bucketlist

Ik ben nog geen acht uur op de Filipijnen als ik me langzaam voortbeweeg langs de koraalwand van duikstek Tap Anam. De stek ligt vlak bij Magic Island Dive Resort, in Moalboal. Een klein plaatsje op het eiland Cebu. Met mijn duiklamp schijn ik op de prachtige zachte koralen, die op deze stek aanwezig zijn. Het gaat van paars naar rood en van roze naar oranje. Hier heb ik lang op gewacht. “Kijk ook regelmatig in the Blue!” hoorde ik Manuel, onze duikgids, nog zeggen tijdens de briefing. Als ik opzij kijk, zie ik iets wits naast me. Mijn eerste gedachte is dat de Banca naast me ligt, een traditionele Filipijnse boot, die het resort gebruikt om te duiken. Maar in een split-second zie ik het. Er hangt een walvishaai schuin boven me! Het lijkt wel of mijn ademhaling stokt. De walvishaai staat al jaren op mijn bucketlist en nu ben ik goed en wel aangekomen op de Filipijnen en dan hang ik er gewoon naast! Hoeveel geluk kan een mens hebben. De walvishaai zwemt me heel langzaam voorbij en uiteindelijk keert hij ook nog om en komt recht op me af. Ik hang misschien een halve meter van zijn enorme bek af. Mijn camera knipt op volle toeren en de twee Amerikanen, waarmee ik aan het duiken ben, weet ik samen met de walvishaai op de foto te zetten.

Deze duik is nu al geslaagd. Maar hij is eigenlijk nog maar net begonnen… Op het rif wapperen de vele gele en zwarte veersterren langzaam op de stroming. Overal krioelt het van de visjes ertussen. Een schorpioenvis heeft zich meesterlijk gecamoufleerd en gaat helemaal op in het rif. Dat ik hem als mijn model heb uitgekozen, deert hem niet. Als we richting het einde van de duik gaan, zwemmen we ondiep over het rifdak. Ik maak mijn veiligheidsstop, maar kan mijn ogen niet van het rif afhouden. In het ondiepe zie ik een mooie zeeslang mijn duikbril passeren. Het lijkt niet op te kunnen. Als we eenmaal bovengekomen zijn en in ons trimvest hangen slaak ik een vreugdekreet. De lange vlucht die ik net daarvoor gemaakt heb, ben ik op slag vergeten. Wat een geluk. Dit belooft nog heel wat voor de komende twee weken dat ik op de Filipijnen ben! 

Prachtig resort

Als ik mijn duikspullen gespoeld heb, besluit ik eens een rondje over het Magic Island Dive Resort te lopen. Het is schitterend in het groen gelegen, direct aan de zee. De bungalows liggen prachtig; omgeven door palmbomen en de tuinman is de hele dag in de weer om alles netjes te houden. De meeste bungalows hebben zeezicht of liggen rondom het zwembad. In het restaurant gaat het als een lopend vuurtje rond dat er een walvishaai gezien is. Er is een redelijk grote groep Amerikanen aanwezig, maar slechts twee zijn het water in gegaan. Zij zijn nu de helden van de dag.  

De duikschool is van alle gemakken voorzien. Er zijn vele spoelbakken om al het duikmateriaal van het zoute water te ontdoen en voor de fotografen zijn zelfs werktafels aanwezig om het nodige onderhoud te plegen. Iedereen heeft een eigen plekje om de duikspullen te drogen en op te bergen. Magic Island Dive Resort heeft drie Banca’s, de boten waarmee de duiken gemaakt worden. De grote bamboe drijvers zorgen ervoor dat de boot stabiel op het water ligt. De bemanning zorgt dat je alleen nog het duiken zelf moet doen. Zij prepareren je duikset, helpen met het omhangen en sjouwen met duikspullen van de duikschool naar de Banca. Je hoeft zelf helemaal niets te doen! Bij de duiken rondom Magic Island zie ik nagenoeg elke duik schildpadden. 

Sardientjes everywhere

In de volgende dagen maak ik alleen maar schitterende duiken. Zoals bij duikstek Panagsama, met Jamie, de Engelse manager van de duikschool. We duiken alle dagen in kleine groepjes van ongeveer drie duikers, maar vandaag ga ik dus alleen met Jamie. De andere duikers worden verdeeld tussen Manuel en Arwan. Deze duikstek staat bekend om de grote school met sardientjes. De dag is met wat regen begonnen, maar als we eenmaal met een backroll van de Banca af gaan, is het zonnetje inmiddels tevoorschijn gekomen. We dalen eerst af naar 20 meter en laten ons licht met de stroming mee voeren.  

Na een kwartier duiken de sardientjes op. Het zijn er honderdduizenden! Als een samengeperste formatie beweegt het alle kanten op. Ik weet niet waar ik kijken moet, maar overal waar ik kijk zie ik sardientjes. Een groep makrelen jaagt ze continu op en van de oppervlakte dalen regelmatig freedivers af. Ik blijf zwemmen op een diepte van 7 meter en tussen mij en de oppervlakte is het een wirwar van vis. Na een half uur sardientjes fotograferen vind ik het welletjes en zoeken we de rifwand weer op. Daar fotografeer ik nog een frogfish en we vinden diverse naaktslakken. Ook dit is weer een memorabele duik. 

Oslob 

Om 6.00 uur zet ik de wekker. We gaan naar Oslob, waar we gaan duiken met de walvishaaien. Het is een van de excursies die aangeboden worden door Magic Island. Onderweg in de mini-van geniet ik van het prachtige landschap. Als we binnen twee uurtjes rijden zijn aangekomen in Oslob ontbijten we eerst aan het strand. Onze duikgidsen zijn al vooruitgereden en hebben onze duikspullen meegenomen. 

Als we op het strand aankomen zien we wel tweehonderd mensen wachten om met de walvishaaien te kunnen snorkelen. Zij worden met bootjes naar de plek gebracht waar de walvishaaien zijn. Hoewel ik normaal gesproken geen voorstander ben van activiteiten met dieren, heb ik er wel heel veel zin in. De walvishaaien worden hier gevoerd, maar ze zijn volledig vrij om te komen en te gaan. De reden dat ze hier zijn? Ze komen vroeg in de ochtend met de lokale vissers mee naar de kust in de hoop dat er wat garnalen van de boot vallen. Manuel vertelt me dat de walvishaaien steeds wisselen. De populatie is hier erg groot: ze zijn altijd aanwezig, maar het zijn steeds weer andere exemplaren. 

Vandaag blijken er drie aanwezig te zijn. Gelukkig kunnen wij als duikers direct het water in en hoeven we niet te wachten. Al na vijf minuten zijn we op de plek aanwezig, waar de walvishaaien zwemmen. Ze cirkelen rond en zwemmend in de buurt van de voederbanca’s waar ze wat garnalen krijgen. Telkens als we een walvishaai over zien komen, zwem ik een stukje naar boven, totdat ik vlak onder het prachtige dier zit. Manuel helpt me, door terwijl ik aan het fotograferen ben, goed in de gaten te houden waar de volgende opduikt.  

Doordat ik me steeds recht onder de walvishaai positioneer, krijg ik mooie silhouetten. Als ik genoeg foto’s heb besluit ik gewoon om lekker te blijven hangen en het nog eens goed te aanschouwen. Ik geniet met volle teugen. Wat een geweldige beesten zijn het! Als we uit het water komen, heeft Concheng de lunch klaargemaakt; saté en garnalenspiezen, vers fruit en aardappelsalade. We praten nog na over deze bijzondere beleving en daarna wachten we een hele tijd, totdat de meeste snorkelaars geweest zijn. Als er geen wachtrij meer is, gaan wij zelf ook nog met de walvishaaien snorkelen.