Het is één van de zeven nieuwe wereldwonderen: Petra. Dwaal mee door de smalle straatjes langs uitgehouwen koningsgraven, tempels en paleizen. En dit slechts op twee uur rijden vanaf Aqaba.

Prachtig Petra

Petra was de hoofdstad van het machtige koninkrijk van de Nabateeërs uit de tweede eeuw voor Christus. Het is pas 200 jaar geleden ontdekt door de ontdekkingsreiziger Johann Ludwig Burckhardt uit Basel. Na zijn dood kwamen zijn dagboeken aan het licht waarin hij een stad beschreef waarvan niemand wist dat het bestond: Petra. De stad werd op een verborgen plek gebouwd, een brede kloof met veel spleten en grotten. De Nabateeërs waren een Nomadenvolk dat in de zomer eropuit trok met hun vee en zich in de winter terugtrok in grotten. En zo is Petra ontstaan.

Petra

Het was ook een veilige plek om te wonen omdat het enkel bereikbaar is via een 1,3 kilometer lange smalle bergkloof, de ‘Siq’. De hoofdstad werd het knooppunt van belangrijke handelsroutes, onder andere van wierrook en specerijen, en dit maakte de stad schatrijk.

De Nabateeërs hadden aanvankelijk hun een eigen koninkrijk maar de Romeinen wisten in 100 voor Christus Petra te veroveren. Het werd toen een deel van het Romeinse Rijk. In de eerste eeuw na Christus vierde Petra hoogtij: het was een bloeiende metropool en er woonden maar liefst 30.000
mensen. In de zesde eeuw volgden belegeringen en vernietigende aardbevingen. Omdat er steeds meer handel over de Rode Zee werd gedreven, verloor de stad haar belangrijke handelspositie. Daarom verliet de bevolking al gauw het eens zo machtige Petra.

Anderen lezen ook:  Op jeepsafari in de Wadi Rum woestijn

Petra

Schatkamer van de Farao

Nu is het allesbehalve verlaten. Kleine koetsen met paarden, gevuld met toeristen en camera’s, denderen over de voormalige straten van Petra. Mensen met zonnehoeden en ingesmeerde armen blijven om de zoveel meter staan om wederom een foto te maken, anderen vragen hun plattegrond om raad. Wij worden op sleeptouw genomen door een Jordaanse gids die zowaar ook Nederlands spreekt. We zijn te voet, je kunt slechts een klein stukje afleggen in een koetsje maar al lopend zie je veel meer.

We lopen door de Siq, een schitterende canyon en passeren huizen die uitgehakt zijn in de rotsen, en de gids wijst ons op een lange geul in de wand. Hij legt uit dat er vele aan- en afvoersystemen van water door de stad lopen en dat sommige huizen zelfs voorzien waren van verwarming en wc’s! Wanneer we door een smalle kloof wandelen, merk ik dat ik wat onrustig word. Voor me lopen toeristen in versnelde pas en ik probeer te zien wat er aan het einde van de kloof ligt. En daar is het. Dit is wat de ontdekkings-reiziger Johann als eerste zag. De Schatkamer van de Farao.

Petra

De Nabateeërs hebben zichzelf overtroffen met dit meesterwerk, uitgehouwen in de rotsen. De pilaren zijn kaarsrecht, de beelden zijn tot in de precieze afgewerkt. Het heeft wel het meeste weg van een tempel, maar het is toch echt een koninklijk graf. Tot nu toe zijn er vier graven ontdekt, maar waarschijnlijk zijn er nog meer. Net zoals in de rest van Petra: er zijn 500 tombes geteld, maar elk jaar komen er nog meer bij.

Anderen lezen ook:  De vloek van de Farao, ongemak op duikvakantie

Opmerkelijk trouwens dat de Nabateeërs het niet erg vonden om te midden van hun doden te leven. We dwalen door de straten van Petra en ik merk dat één dag niet genoeg is. We vergapen ons aan het klooster Al Deir, waarvoor je wel ‘enkele’ treden (822!) moet beklimmen. Maar het is de moeite waard, je
hebt hier schitterend uitzicht over de stad.

Petra

In de verte ligt een groot amfitheater met enorme zuilen, waar 10.000 mensen konden zitten. Ik zie nog veel meer huizen maar ook grafkamers, een hele oude Byzantijnse kerk uit 450 na Christus, de grote raadselachtige tempel en het paleis van de dochter van de farao. Oren en ogen kom ik tekort, de gids vertelt honderduit en ik sla niets meer op. Ik zou willen dat we nog wat meer tijd hadden…

Ondanks dat Petra niet meer zo machtig is als vroeger, heeft het wel haar doel bereikt: de Nabateeërs wilden een stad bouwen die eeuwig zou voortbestaan, en nu, ruim tweeduizend jaar later, is het nog steeds een glorieuze stad van Jordanië. Met recht een wereldwonder.

 

Bekijk ook: