Duiken met duikvrienden is gezellig, maar de onderwaterwereld verkennen met je eigen zoons… Dat is voor Hans Heijmans het begin van een schitterend duikavontuur bij Willy’s Wall. Een onderwaterberg op Kreta.
Tekst en foto’s: Hans Heijmans
Het is 2011. We zijn op vakantie op Kreta, aan de noordkust. We snorkelen veel, maar willen meer. Vlakbij ons appartement ontdekken we een bord van een duikschool die aan de zuidkust van het eiland gesitueerd is. Die kant dan maar op en zo komen we aan bij Willem van Seadream Divers. Ik duik eerst met Willem vanaf Amoudi Beach en vraag vervolgens of de jongens ook een keer mee mogen. Geen probleem bij Willem.
Hij zoekt alle spullen bij elkaar, de kleinste maatjes trimvesten. De jongens zijn 12 en 9 jaar, sprietjes nog. Maar het lukt en zo gaan we met z’n vieren bij Shinaria Beach onder water. Het is hun eerste echte duikervaring in helder water. Dat is nog eens wat anders dan de groene soep van het Veenmeer thuis! Het is een mooie ervaring voor ons allemaal en het duikvirus is definitief overgesprongen.
Vakantie Kreta
Marc en Eric
Allemaal een brevet
Kreta, de zomer van 2018. Mijn vrouw Jeanet, onze zoons Marc en Eric en ik verblijven in het dorpje Plakias aan de zuidkust. Bij de Nederlandse duikschool ter plekke, Dive2gether, werkt een van de leden van mijn duikclub die zojuist zijn PADI instructeursbrevet heeft behaald. Eric heeft zijn eerste brevet afgerond en Marc is voor onze vakantie begonnen met zijn opleiding. Thuis deed hij zijn theorie en op Kreta voltooit hij de vier opleidingsduiken. Hij haalt alles en harkt zijn diploma keurig binnen.
Tijd om eens als ‘vader met zoons’ twee bootduiken te maken! Wanneer we vertrekken vanuit de haven en de setjes aan het opbouwen zijn, krijgen we te horen dat we gaan duiken bij Willy’s Wall.
Schorpioenvissen
Vernoemd naar Willem
Eerst de briefing. De duikstek is aan de ene kant geleidelijk oplopend tot zo’n kleine 10 meter onder het wateroppervlak en aan de andere zijde is een drop-off naar zo’n 19 meter. Een fantastische muur, vol gaten en spelonken waar het leven weelderig tiert. We springen van de boot en treffen elkaar op 5 meter voor een OK-check om vervolgens verder af te dalen.
Marc moet zich strikt aan zijn brevetdiepte houden, maar het is zo helder dat het niets uitmaakt hoe diep je zit; je ziet alles. Op de zandbodem liggen twee schorpioenvissen die ik graag wil fotograferen. Na akkoord van de gids zwemmen Eric en ik naar beneden, Marc blijft op 12 meter. We maken een rondje langs de berg en zien allerlei soorten leven. Het is een prachtige duik van een uur, waarna we aan boord lunchen.
Mijn lieve buddy’s
Willy’s Wall werd vernoemd naar Willem. Hij wilde eens meer dan alleen duiken vanaf Amoudi Beach achter zijn duikschool en besloot vanaf dat strand een eind de zee op te zwemmen. Na een tijdje vond hij een immense onderwaterberg.
Na onze de duik had ik hem willen opzoeken om te vertellen dat ik met de jongens op zijn berg had gedoken. Maar helaas was hij door ziekte zo’n twee jaar eerder overleden. Willem, dankzij jou en D2G: bedankt dat jullie ons zo hebben besmet met het duikvirus!
