Dat Moeder Natuur je aangenaam kan verrassen, heb je vast al wel eens meegemaakt. Nu breng ik heel veel tijd onder water door en dat betekent dat deze verrassingen geregeld de revue passeren. Zo ook met openwaterduiker Chris.

Aan boord van een liveaboard werk ik als duikgids en heb 24 gasten voor die week, om vanuit Hurghada op de noordelijke wrakken van de Rode Zee te duiken. Tijdens de check-in maak ik kennis met Chris. Hij is een veel geziene gast op onze boten en hij heeft inmiddels 100+ duiken op zijn naam. Toch is hij niet meer dan een openwaterduiker en dus moet ik hem adviseren om niet dieper dan 18 meter te duiken. Chris heeft er alle begrip voor, maar wil toch graag naar de 30 meter en dus bied ik hem de optie om een cursus te volgen. “Wat dacht je van een diepe adventure duik of je kunt zelfs denken aan een advanced open water cursus?” Dat laatste spreekt hem nog het meest aan, maar hij wil geen waardevolle duiken missen voor de cursus. Uiteindelijk wil hij lekker duiken en een mooie vakantie hebben. Een cursus is alleen maar een extra. Ik leg hem uit dat dit geen enkel probleem is, op trainingsduiken bereiden we ons goed voor en tijdens de duik doen we wat oefeningen. Dan hebben we nog genoeg tijd over om een superduik te maken. En daar gaat Chris mee akkoord.

De wrakken van Abu Nuhas

Na de checkduik op de eerste dag, gaan we op weg naar Abu Nuhas. Dit is een rif waar je vijf verschillende wrakken kunt vinden, waarvan de oudste zo rond de 140 jaar is. Dit is de  Carnetic. We bezoeken de drie wrakken en gaan verder naar het noorden. Doel:  Ras Mohammed, het eerste mariene park van Egypte dat bekendstaat om haar weelderige onderwaternatuur en de overblijfselen van het wrak Jolanda. Inmiddels heeft Chris drie van de vijf trainingsduiken gedaan, hij is lekker bezig. Maar het geluk staat niet aan zijn zijde en hij begint ziek te worden, griep. Dat is erg jammer, omdat Chris de volgende dagen niet meer duikt en zijn training dus ook stil ligt.

Op naar Dolphin House

Na Ras Mohammed gaan we naar Dunraven, de wereldberoemde Thistlegorm, Kingston en de wrakken van Gubal eiland. De laatste avond parkeren we bij Sha’ab El Erg, beter bekend als de Dolphin House. Tot mijn verbazing komt Chris naar mij toe om me te vertellen dat hij weer wil gaan duiken. “Hé! Wat super Chris dat je weer fit bent! Wat wil je eigenlijk gaan doen? Je kunt gewoon met de groep mee duiken, of we kunnen samen die laatste twee trainingsduikjes doen.” Chris zegt dat hij graag de training wil doen, maar hij wil wel erg graag de dolfijnen gezien. Nu moet je weten dat de Dolphin House een drie mijl lang rif is met een ondiepe lagune en in het oosten een pilaar. Het is natuurlijk geen dierentuin en dus geen enkele garantie op dolfijnen, maar ze willen geregeld bij de pilaar of in het kanaal tussen de pilaar en het hoofdrif opduiken. Uiteindelijk komen de dolfijnen alleen als zij daar zelf zin in hebben, dus waar je dan ook bent, ze komen wel naar je toe. Nadat ik dit aan Chris heb uitgelegd, besluit hij de training te doen om zijn cursus af te ronden. En dus, zodra iedereen weg is, springen wij van de boot om wat oefeningen te doen.

Op Dolphin House is de kans heel groot dolfijnen tegen te komen

Dolfijnkarma voor Chris

Nu heeft Chris de gewoonte om steeds naar de bodem te kijken in plaats van om zich heen, zo ook nadat de training klaar is. Terwijl ik het nodige debris in een zak doe, kijk ik even naar Chris en zie dat hij volledig opgaat in wat er ook maar gaande is op de bodem. Wat hij niet doorheeft, is dat Moeder Natuur hem in de gaten houdt en dus maak ik geluid om zijn aandacht te trekken. Zodra hij het hoort, kijkt hij niet voor zich, maar direct naar mij aan zijn linkerzijde. OMG hoe kan hij nu missen wat er recht voor hem hangt hahahaha! Ik schiet in de lach. Ik wijs naar voren en als hij zijn hoofd draait verrast, Moeder Natuur hem. Want vlak voor zijn neus hangen veertien dolfijnen als sardientjes in een blik, die niets anders doen dan kijken naar Chris. En zodra hij opkijkt, maken ze piepende geluiden. Ik denk dat ze net zo dubbel liggen van het lachen als ik hahahaha! De dolfijnen komen nog dichterbij en we zwemmen samen met hen, schouder aan schouder, spelen met ze en hebben de grootste lol. Wat een fantastische bekroning voor het eindelijk behalen van het Advanced brevet na meer dan 100 duiken! Zeker als je weet dat Chris de enige was die de dolfijnen op de duik zag. Dolfijnkarma…

Love life… blow bubbles… Anke