Het is al een tijdje terug, maar Ton Bootsman herinnert zich zijn eerste duikvakantie nog als de dag van gister. Het was 1982 met bestemming Menorca. Hij diepte zijn foto’s en dia’s op en vertelt zijn verhaal ‘uit de oude doos’.

Tekst en foto’s: Ton Bootsman

Ik was al een half jaar lid van duikvereniging Normerven, terwijl ik nog steeds niet wist of dit mijn nieuwe hobby moest worden of niet. Ik had nog steeds geen duikuitrusting gekocht, op mijn basisuitrusting na dan. Voor buitenduiken leende ik een oud pak en de rest leende ik van onze instructeur. Ik dacht, eerst maar eens een duikvakantie naar Menorca en kijken of het nu echt wel zo’n mooie hobby is. Alles was goed geregeld – dacht ik. Een mooi groot hotel vlak bij het strand, half pension en een duikcentrum om de hoek. Ook mooi voor mijn vrouw die niet duikt. Niet dat ik de hele dag weg zou zijn voor één duik…

’s Avonds aangekomen in het hotel nog even naar de receptie om inlichtingen te vragen over de duikschool. Werd ons verteld dat de duikschool gesloten was, omdat er een duikongeval op het eiland was geweest. Alle duikscholen op Menorca werden door de Spaanse overheid gesloten, omdat er geen decompressiekamer op het eiland was. Daar stond ik dan, drie weken duiken gepland op Menorca, wat dus niet mogelijk was… Direct op hoge poten naar de hostess. Maar ja, die kon daar ook niets aan doen. Na veel gepraat konden we dan de tweede en derde week naar Mallorca. Het was een hele onderneming, maar Cala Ratjada bleek een gezellige havenplaats met een echte vissershaven, leuke terrassen, een hoop vertier en een perfecte duikschool. De naam van de duikschool was Mero en de eigenaar heette Jaime.

Duikcentrum Mero

Barracuda’s

Grotten en holen

Ik had mijn 1* brevet nog niet zo lang, dus moest ik eerst een proefduik maken. Het was alsof er een nieuwe wereld voor me open ging. Dit was de dag die mijn verdere leven zou beïnvloeden. Wauw, wat fantastisch. De rest van de vakantie mocht ik met de boot mee, wat schitterend was. Hier hebben ze volgens mij de mooiste duikplaatsen van de Middellandse Zee, met ongeveer tien duikplaatsen. Jaime had het hier goed voor elkaar. Er mocht hier in de buurt niet gevist worden. Je mocht natuurlijk ook niets levends van de bodem meenemen. Het leek wel een beschermd natuurgebied. Er was veel grote en kleine vis en mooie plantengroei. Diverse zeebewoners kwamen we tegen: barracuda’s, zeebaarzen, kongeralen, murenen, spinkrabben, kreeften, diverse soorten lipvissen, inktvissen, sepia’s en roggen. Ook prachtig rood koraal en amfora’s waren er te vinden.

Voor gevorderde duikers waren er grotten en holen. Dit was echt uniek, met onder en boven water stalagmieten en stalactieten. Doordat de waterspiegel duizenden jaren geleden veel lager was dan nu, zijn die ontstaan. Op ongeveer acht meter diepte gingen we een grot binnen en zwommen door holen achter elkaar aan. We doken door grote poorten van stalagmieten en stalactieten heen, een van deze grotten noemen ze dan ook de Kathedral Höhle, wat kathedraalgrot betekent. Je duikt dan naar een onderaardse grot boven de waterspiegel, waar mooie druipstenen hangen en waar het regenwater uit de rotsen naar beneden sijpelt. Onderweg hier naartoe zwom er een gigantische kongeraal langs en zagen we kleine lichtgevende blinde visjes. Wanneer je door de holen dook, zag je het water een beetje trillen, omdat het overging van zoet regenwater naar zout zeewater en het temperatuurverschil daarvan. Toen ik hier dook, voelde ik me gewoon een beetje een geoloog.

Druipsteen

Met de boot eropuit

Loodanker

Een andere duikstek was La Mula waar grote scholen barracuda’s zwommen. Hier in de buurt was ook een zandvlakte waar het bezaaid lag met stukken van amfora’s. Tijdens een latere vakantie mocht ik helpen om enkele amfora’s op te duiken voor het plaatselijke museum. Bij een vuurtoren doken we onder, dat was wel erg diep, 40 meter. Ik zag rood koraal en er lag een loodanker uit de amforatijd. Dat was ongeveer 200 jaar vóór Christus.

Dat loodanker heb ik nog mogen helpen opduiken. Mijn eerste duikvakantie was geweldig, erg fijn dat we het toch nog zo hebben kunnen regelen. Mijn tip, ook na 32 jaar: Als je dus een keer een duikreis boekt, vraag dan altijd een telefoonnummer of e-mailadres van het duikcentrum om te controleren of het nog bestaat. En vraag bij de boeking of er iets te regelen valt in het buitenland, als plotseling het duikcentrum is gesloten, door welke omstandigheden dan ook. Want mocht het duikcentrum dus wel gesloten zijn, dan heb je de mogelijkheid om je hotel om te boeken.

Duiken bij Käse

Ton met amfora

Jouw duikavontuur, powered by Metalsub

Iedere duiker heeft er minstens één: zo’n duikavontuur dat je bijblijft. En DUIKEN is benieuwd naar dat van jou! Stuur jouw unieke duikverhaal met minimaal 5 foto’s van minstens 1 MB naar duikavontuur@duiken.nl Wordt jouw verhaal in DUIKEN gepubliceerd dan win je de XRE 800-R Metalsub lamp t.w.v. € 229!