Voor rust en natuur zit je bij Rancho el Sobrino goed. Gelegen in het uiterste puntje van Westpunt, waan je je ver weg van de bewoonde wereld. Op zoek naar avontuur? Bij het duikcentrum van het resort, Sublime Diving, kun je je hart ophalen. Local Ellis biedt avontuurlijke duiken aan, zoals een jump in het blaasgat Watamula. Hoofdredacteur Judith Rietveld bezoekt het resort en doet verslag.

De weg naar Rancho el Sobrino is al een feestje op zich. Wat een prachtige route! Hoe dichterbij we komen, hoe mooier het landschap wordt. De bergen van het Christoffelpark tekenen scherp af tegen de blauwe lucht. Het is prachtig groen. De hoogste berg, de Christoffelberg zelf, is duidelijk herkenbaar door zijn hoogte en bijzondere scherpe vorm. We passeren Playa Lagun, een prachtige baai waar het nu heerlijk rustig is. Het is nu nog een klein stukje rijden. Ik passeer het bord van Jeremi, nog een bekende duikstek! Ik ben in de buurt! Ik geniet met volle teugen van deze rit die ongeveer 45 minuten duurt vanaf Willemstad. Dit is echt geen straf.

Ik ben al vaker op Curaçao geweest en wederom verbaas ik me erover dat het Caribische eiland zo mooi is. Dat er zo’n prachtig stuk natuur op korte afstand ligt… Dit vergeet je echt als je in Willemstad rondloopt! Prikkende planten en cactussen vormen een erehaag en begeleiden me naar Rancho el Sobrino. Ik moet een paar heuvels over die 17% oplopen of aflopen. Mijn oude auto redt het -godzijdank – prima en ik zit met een glimlach op mijn gezicht. Het lijkt de Efteling wel! Na kilometerslang geen huis gezien te hebben, kom ik weer in een soort bewoonde wereld. Nou ja, bewoond. Enkel aan 1 kant van de weg is bebouwing. Daar is het! Het is eenvoudig te herkennen want de ingang is een grote boog waar de naam ‘Rancho el Sobrino’ op prijkt. Ik ben er! 

Heerlijk rustig 

De sfeer voelt gelijk al heel ‘rancho’ aan als ik het terrein oploop. Over een tegelpaadje met daarnaast begroeiing kom ik uit bij het restaurant. Deze is in een achthoekige vorm opgezet en compleet van hout. Er is ook een eerste verdieping waar nog meer tafels staan. Wat tof!! Het waait hier overigens ook heerlijk dus het is lang niet zo heet als in Willemstad.

Resortmanager Bianca Schiff is er nog niet, dus ik heb alle tijd om even rond te kijken. Wat is het hier heerlijk rustig! Zo stil! Waar is iedereen? Wanneer je langs het restaurant loopt, kom je uit bij de accommodaties. Allen kijken ze uit op het zwembad. Op een balkon zie ik allemaal duikuitrusting liggen. Aan een waslijn hangen wetsuits te wapperen. Ik stuit op een levensgroot houten zwart paard – hoe kan het ook anders – die poseert bij het zwembad. Voor de kinderen (volwassenen kan ook!) is een glijbaan. Het is heerlijk rustig. Ik besluit nog heel even naar de wc te gaan voordat Bianca er is, en ik struikel bijna… over een mango! Die is net van de mangoboom gevallen die naast het paadje van de wc staat. Na mijn pitstop tref ik Bianca in de receptie. Ze verontschuldigt zich dat ze wat later was, maar er moesten nog instructies gegeven worden voor de kamers die schoongemaakt moeten worden.  

De oom van de neef van… 

Bianca neemt me mee over het terrein van het resort en vertelt over de boeiende geschiedenis:  “De grootvader van de eigenaar, Tachi, werkte bij de poort tussen plantage Kenepa en plantage Westpunt. Hij werkte voor de eigenaar van Kenepa, de heer Muskus. Tachi en zijn ezel brachten het grootste deel van hun leven op deze plantage en Muskus gaf hem een stuk grond. Wij hebben nog steeds een foto van hem in de receptie hangen!” Tachi gaf het stuk grond aan een van zijn zonen en zijn neefje Randolph Ricarco kocht het daarna over. “Daarom heet het ook: Rancho el Sobrino; sobrino betekent neefje. En Rancho omdat Randolph allerlei zieke dieren opving die mensen bij hem brachten. Randolph begon in 1995 elke zondag onder een grote boom te koken, en steeds meer mensen kwamen langs en wilden eten kopen, dus begon hij met een klein restaurant dat alleen in het weekend open was. Hij haalde een mobiele woning uit Amerika en begon vervolgens in 2000 de eerste drie kamers te bouwen. In 2006 opende hij het resort officieel.”

Alle accommodaties hebben uitzicht op het zwembad. Je kunt kiezen uit meerdere soorten van studio’s tot 2-slaapkamer appartementen. Ook zijn er Ocean View Studio’s en deluxe studio’s. Ik verbaas me over de ruimte, zelfs van de studio’s. Het leuke is dat alle accommodaties een buitenkeuken hebben op het ruime terras. Hoe tof is dat!   

Avontuurlijk duiken 

Wanneer we langs het zwembad lopen, zie ik het duikcentrum al liggen. Sublime Diving! Ik ken eigenaar Ellis goed, hij staat altijd tegenover ons op de beurs op Duikvaker. Het is dan ook een superleuk weerzien. Hij laat me het compacte, maar uiterst goed verzorgde duikcentrum zien. Al het duikmateriaal is te huur en 24/7 zijn tanks beschikbaar. Er staan ruime spoelbakken en ook zijn lockers aanwezig. Ellis is local en geboren en getogen op Curaçao. Hij duikt al sinds zijn 14e. Hij kent plekken waar sommigen het bestaan niet eens vanaf weten. Zo is hij de enige die duiken aanbiedt bij Watamula, waar je ín het blaasgat zelf springt. “Normaal ga je hierheen met de boot en zwem je vanaf zee het blaasgat in. Wij springen er gewoon in. Niemand doet het op deze manier. Nu is de beste periode, omdat het orkaanseizoen is en dan is de zee kalm. Orkanen trekken hier nu de wind weg en dan is alles vlak. Door een 50 meter lange tunnel zwemmen we naar de Cathedral van Watamula, dat ligt half boven en half onder water.

Daarna gaan we door naar buiten, waarna je uitkomt bij een schitterende wall. De Coral Oasis, het is zo mooi!” Met grote ogen kijk ik hem aan. Ik heb ook bij Watamula gestaan, maar of ik erin zou springen… Hij ziet mijn blik en lacht. “Het is heel avontuurlijk ja, je moet wel durf hebben en kunnen duiken. Ook moet je je trimvermogen goed beheersen.” Naast de Watamuladuik biedt hij ook Blue Light Diving aan. Met UV-lichten ga je dan op pad. “Breinkoraal en sponzen bevatten fluor. Als je je UV-licht erop schijnt, gaan ze allemaal fluoresceren. Dat is echt heel mooi om te zien!” 

Tunnel of Doom

De groepen zijn klein en Ellis neemt alle tijd voor de duikers: “Ze mogen zelf bepalen wat ze willen doen.” Ook de Tunnel of Doom is volgens de goedlachse duikcentrumeigenaar de moeite. “Met de jeep gaan we daarheen, dit is ook een gat midden in de grond. We zwemmen door een tunnel van 25 meter en komen uit bij een rif waar we op lion fish gaan jagen. De onderwaterlandschappen zijn heel anders dan aan de zuidkust. Dat je ineens bij een oase uitkomt, dan heb je echt zoiets van: wauw.”

Naast deze avontuurlijke duiken kun je ook relaxte kantduiken maken en cursussen volgen. Altijd gaan ijs, water en drinken mee. Waarom Westpunt nu zo mooi is om te duiken? “Dit gedeelte van Curaçao ligt in de luwte van de wind. Het is hier meestal vlak water en weinig golven. Dat vind ik het mooiste van Westpunt. Als je houdt van macro, dan zit je hier ook goed. Sommige duikers spenderen 1 tank op 1 vierkante meter!” Helaas vertrek ik morgen alweer naar huis en kan ik niet gaan duiken met Ellis. Het klinkt allemaal fantastisch, en stiekem begin ik alvast na te denken of ik volgend jaar niet kan terugkomen en hier een weekje vertoeven…  

 De facts

• Ruime accommodaties 
• Rustig gelegen 
• Restaurant Cactus Café 
• Blue View Sunset Terrace 
• Sublime Diving 
• Nitrox, DIN en INT  
• Autoverhuur 
• Zwembad 

Meer informatie: Rancho el Sobrino