Maandag 16 oktober 2017. Ik kijk uit over het zwembad met palmbomen van het hotel in Playa del Carmen – Mexico. Ik heb een brok in m’n keel, want vandaag begint de GUE Cave1 cursus waar ik al maanden naar uitkijk. Nu het echt gaat gebeuren, heb ik geen idee hoe ik een hap van mijn ontbijt weg moet krijgen.
Tekst en foto’s: Valesca Robert
Bij duikschool Zero Gravity ontmoet ik instructeur Chris en twee medecursisten. Bij de voorstelronde in het theorielokaal mag ik eerst: Valesca, 25 jaar oud, 18 maandjes duikervaring. Dan blijken mijn mede-cursisten beiden 20+ jaar ervaring te hebben. Ze zijn zelfs ‘intro to cave’-instructeurs voor andere organisaties, maar hebben besloten over te stappen naar GUE. Dit is even slikken voor mij; ga ik in het niet vallen naast deze heren?
Eenmaal bij de eerste duiklocatie aangekomen, valt er al veel spanning weg. Er is ruimte voor grappen en grollen en we beginnen met een zwemtest. Bij de eerste duik moeten we in open water laten zien dat we onze valve-drill en safety-drill beheersen, zoals aangeleerd tijdens GUE-Fundamentals. Dat neemt voor mij ook de rest van de spanning weg: mijn medecursisten zijn niet ‘beter’ dan ik. We zijn allemaal klaargestoomd via onze Fundamentals-training, we werken allemaal met een gelijke visie en handelen hetzelfde. Helaas is er geen tijd meer om een cavern- of cave-duik te maken. We sluiten de dag af met het theorieblok, op de duikschool. Elke dag zal eindigen met een theoriemodule.
Vanaf dag twee is het aanpoten: 2 cavern-duiken, 1 open-waterduik, 2 cave-duiken.
En meteen bij de eerste grotduik worden op de terugweg de nodige failures in scène gezet. Onze primaire lampen zijn alledrie ‘kapot’ en sommige backup-lampen blijken geniepig gestolen door Chris. Dus moeten we de grot verlaten met drie duikers op slechts 2 backup-lampjes! Dit belet mij er niet van om onwijs te genieten van de nieuwe wereld die langzaam voor me opengaat. Wat een adembenemende omgeving: wauw!
Dag 3, 4 en 5 staan in het teken van veel meer gesimuleerde problemen.
Alle skills & drills worden eerst op het droge besproken en geoefend. Elke dag maken we drie grotduiken, soms aangevuld met oefeningen in open water. Op de heenweg van de grotduik is er alle tijd om te genieten van de serene omgeving. Maar: vanaf het omkeerpunt gebeuren steevast ‘calamiteiten’ op weg naar buiten! Bellen (airgun) uit je DIN-aansluiting, kapotte lampen, bellen uit je manifold, slecht zicht, out of gas, etc.
Vóór de cursus keek ik daar tegenop, omdat ik er niet zeker van was hoe ik zou handelen in zo’n situatie. Ik keek bijvoorbeeld als een berg op tegen het ‘blind’ de grot verlaten. Maar na de oefeningen op het droge en in het open water is dat gevoel volledig verdwenen. Sterker nog: als Chris voor de eerste keer in de grot met blinderingsmaskers aan komt zwemmen, moet ik zo lachen dat mijn masker zachtjes volloopt. Bring it on!
Stapje voor stapje worden de skills uitgebreid. Op dag 5 doen we een “blind exit”, terwijl we gas delen. Omdat we beide scenario’s al apart hebben geoefend, en de combinatie van die scenario’s al op het droge en in open water hebben getraind, weten we precies hoe we moeten handelen wanneer het onder water gebeurt. Daardoor heb je in de hele situatie een gevoel van controle; je wordt één sterk team waarin iedereen weet wat zijn taak is om veilig buiten te komen. Wat is de juiste volgorde van duikers, wie neemt welke taak op zich terwijl iedereen bewust is van wat de keuzes zijn die er gemaakt worden.
Dag 6: geen failures, geen oefeningen, gewoon genieten.
Chris neemt ons mee naar een recent ontdekte grot, zonder faciliteiten, midden in de jungle! Een geweldige ervaring op de laatste dag. Als we ’s middags terugkomen op de duikschool, wacht er nog een laatste theoriemodule op ons, en vervolgens het examen.
Na het examen vraagt Chris naar onze persoonlijke groei in de afgelopen week. Voor mij is dat vooral het zelfvertrouwen: weten dat ik alle doemscenario’s gewoon kan oplossen. Daardoor kan ik met volle teugen genieten van de grot zonder me ergens zorgen over te maken. Een grote sprong voorwaarts is ook dat ruimtes die aan het begin van de week nog veel te klein leken, met de juiste trim en buoyancy eigenlijk best gemakkelijk te passeren zijn, zonder enige schade aan te richten aan de natuur. Gelukkig is Chris met mij eens dat ik erg gegroeid ben in deze week. Het verlossende woord: ‘geslaagd’! Het was een week waarin ik adembenemende dingen heb gezien, vrienden heb gemaakt, leercurves heb doorgemaakt, en vooral een week met veel plezier. We zijn klaar om nog veel meer mooie grotten ter wereld te gaan ontdekken.
