Dat zee-egels steken, maakte menig duiker al eens mee. Er bestaan allerlei middeltjes om de stekels kwijt te raken, bijvoorbeeld eruit peuteren, uitsnijden of gewoon laten zitten tot ze weg zijn. Onderstaand verhaal biedt een heel bijzondere, maar effectieve oplossing.

ANTWOORD

Tien jaar geleden verbleven wij op een eilandje vlak voor de kust van het Indonesische Lombok. In zee trapte ik ongelukkigerwijs op een zee-egel. Hoewel ik duikschoentjes droeg, drong een stekel via de zijkant diep mijn kleine teen binnen. De pijn was hels en ik was lichtelijk in paniek, aangezien er geen dokter op het eiland was en ik er moeilijk een op korte termijn zou vinden. Een eilandbewoonster bracht uitkomst. Zij stuurde iemand om wat petroleum te halen en zocht inmiddels een handzame, langwerpige kiezelsteen met een platte gladde kant ter grootte van mijn kleine teen. Ze smeerde de teen in met petroleum en begon daarop onmiddellijk met de platte kant van de steen ritmisch op de getroffen plek te timmeren. Toen gaf ze mij de steen en zei me zo lang door te gaan tot de typische pijn verdwenen was. De stekel zou dan vergruizen, geen schade meer kunnen aanrichten en ter zijner tijd vanzelf oplossen. Na ongeveer 20 minuten slaan was de pijn verdwenen. Wat restte was een blauwe teen en de nog donkere onderhuidse verkleuring van de stekel. Last heb ik er verder niet van gehad. Ik ben die vrouw nog steeds dankbaar! Ook van Hans Hass, de pionier van het sportduiken hoorde ik zo´n zelfde verhaal: Met een steen op de getroffen plek slaan tot de stekels vergruisd zijn. Deze lossen vanzelf op in het lichaam. Een andere remedie is de getroffen plek met ammoniak te deppen, dit lost het kalk ook op. Of in noodgevallen er overheen plassen, de in de urine aanwezige ammoniak heeft dezelfde werking! De stekels bestaan uit kalk, dat uiteindelijk door het lichaam wordt afgebroken.