Zeeland duiken: Stavenisse Veerweg, mooie duikstek zonder dijk!

Zeeland staat bekend om mooie duikstekken en hard werken om de dijk over te komen. Maar duikstek Stavenisse Veerweg is een uitzondering: een mooie duikstek zonder dijk!

Tekst en foto’s: Daniel Versteeg

We rijden langzaam de plaats Stavenisse binnen en slaan de Veerweg op. Aan het einde van deze smalle weg zien we de Oosterschelde al liggen. Vlak naast de ingang van de haven ligt de duikstek. De geasfalteerde parkeerplaats bij Stavenisse Veerwegis zeer groot en biedt veel ruimte aan grote groepen duikers. We parkeren net naast de boothelling bij een grote steiger. Op de steiger zien we een visser zitten en vragen eerst maar waar hij zijn lijnen uitgelegd heeft. Ik zou het uitermate jammer vinden als de visser mij als vangst aan de haak slaat. Gelukkig horen we dat hij de lijn meer naar links heeft uitgelegd. Dit komt ons goed uit, omdat dit richting de ingang van de haven is en daar duiken toch al niet echt verstandig is. We bouwen onze set op, voeren de buddy check uit en ik pak de camera erbij. Nu het aangename; geen steile beklimming van trappen, geen brandende kuiten, maar schouders die nog heerlijk aanvoelen.

Yes, geen dijk! Wat een heerlijke instap.

Vergeet niet tussen het wier te kijken!

Wat een luxe om niet over een dijk heen te hoeven klimmen! Een bepaalde mate van voorzichtigheid moeten we toch in acht nemen. De boothelling is ideaal om het water in te komen, maar kan op bepaalde punten wel heel glad zijn. We doen onze maskers op en geven het signaal om onder te gaan. We worden direct begroet door grote velden met Japans bessenwier.

Anderen lezen ook: #suuntofotochallenge, valt de jury voor een naaktfoto?

Stroming neemt toe

We worstelen ons hierdoorheen en op een meter of 5 krijgen we iets meer ruimte. Dit is een mooi gedeelte waarin Japanse oesters stukken zand afwisselen, en er schiet veel leven onder me weg. Ik zie een paar doorschijnende zakpijpen en deze zitten vol met spookkreeftjes. Hier kan ik mijn lol op met de macrolens! De eerste foto’s mislukken allemaal. De spookkreeftjes zijn zo klein dat ik het scherpstelpunt van mijn lens niet goed krijg. Ik wend me tot een rotsblok en gebruik deze om als platform te fungeren om mijn camera stabiel te houden. Dit lukt, en je kunt op de foto goed zien hoe klein de spookkreeftjes in verhouding zijn tot de zakpijpen. We dalen af en komen op het diepste punt van de duikstek uit. Op ruim 25 meter diepte neemt de stroming in kracht toe, maar we kunnen er nog goed tegenin zwemmen. Het mooie aan deze duikstek is dat je ook buiten de kentering heel goed kunt duiken.

Weduwerozen zijn overal te vinden bij Stavenisse Veerweg

Een vergrootglas maakt het makkelijker deze kleine beestjes te zien.

Scholen steenbolken

Tijdens onze nachtduiken op dezelfde plek komen we wel vaker pijlinktvissen tegen, maar deze keer zien we ze helaas niet verschijnen. Veel plantensoorten zijn er niet te vinden en de ondergrond bestaat voornamelijk uit klei en fijn sediment. Toch schieten behoorlijk wat vissen weg en grote scholen met steenbolken kruisen ons pad. Helaas kan ik deze niet goed op de foto krijgen met mijn macrolens. Na twintig minuten op diepte stijgen we weer langzaam op. Op 10 meter maken we het laatste gedeelte van de duik af. Het bodemprofiel bij Stavenisse Veerweg is grillig met veel ondiepe kuilen. Je moet goed op je kompas kijken om je weg naar de kant terug te vinden. Ik spot een mooie kleine grondel op een paar stukken geleikorst en gebruik dezelfde techniek als de spookkreeftjes om hem goed op de foto te krijgen. Wat een mooie kleuren spatten er van mijn camerascherm af! Tevreden laat ik mijn buddy de foto zien. We kunnen wel uren blijven, maar onze flessen bereiken hun minimum luchtvoorraad die we hadden afgesproken. We komen boven en we zien dat het inmiddels laagwater is. En zelfs nu kunnen we makkelijk het water verlaten!

Anderen lezen ook: Ook voor techduikers? Garmin Descent Mk3i

Fototip

Het is belangrijk dat je het oog van een vis scherp in beeld hebt. Hoe kleiner de vis is, hoe moeilijker dit te realiseren is. Ik bepaal eerst de compositie van de foto en pas dan zelf de focuspunten van de camera aan. Deze plaats ik dan op het oog van de vis waardoor ik de camera minimaal hoef te bewegen na het scherpstellen.