Relaxen, niet zelf koken, graag wat luxe en een mooie duikbestemming. Bali lonkt. We strijken neer in Siddhartha Oceanfront Resort & Spa.

“Nou ik ben wel benieuwd hoe het hotel eruit ziet, want die krotjes hier beloven niet veel goeds!” We zijn op weg naar Siddhartha Oceanfront Resort & Spa en mijn vriend Mario staart ietwat bedenkelijk naar buiten. De wegen zijn druk, overal rijden scooters rond en het lijkt wel standaard om met minimaal drie man op het voertuig te zitten. De weg is volgens mij eenbaans, maar de Balinezen vinden dat driebaans ook prima kan. ‘Past makkelijk’.

Na een lange vlucht vanaf Amsterdam – Singapore is het nog drie uur rijden. Langs de weg staan vele huisjes, sommige modern, maar veel ook met golfplaten als dak en vier betonnen muren. Maar achter die ene rij huisjes begint een prachtige natuur. Alles is zo groen! Rijstvelden strekken zich ver uit en groene bergen begeleiden ons naar ons verblijf. “Ons resort is absoluut geen krot schat!” Verzeker ik hem. Het resort is nog een klein half uur rijden en we hebben inmiddels de drukte van de grotere steden als Sanur, achter ons gelaten. Vulkaan Gunung Agun met zijn 3.142 meter verwelkomt ons in het rustige deel van Bali en blijft tot ons eindpunt over ons waken.

Na een afslag naar rechts (yes! De hoofdweg af!) volgen we een kleine straatje dat eindigt bij Siddhartha Oceanfront Resort & Spa. Mario’s mond valt open van verbazing. De entree van het boetiekresort alleen al is overweldigend mooi. Het straalt luxe, comfort, en ‘zen’ uit. Een prachtige Balinese vrouw brengt ons direct koude handdoekjes en een heerlijk verkoelend drankje. Vanaf een ruime loungebank hebben we uitzicht over de tropische tuin van Siddhartha waar de luxe vrijstaande bungalows speels geplaatst zijn en ver van elkaar af, zodat je volop privacy hebt. Mario is helemaal blij, en ik ook!

Boga Wreck

Op mijn duikcomputer zie ik 18 meter diepte staan. Het water is een beetje melkachtig en wanneer je dieper zou gaan, lijkt een grote grijze diepte je te verwelkomen. Waar is dat wrak? Dat begint toch al op 18 meter? Onze duikgids zwemt naar links en ineens zie ik het. Daar is het Boga Wreck! Wat is hij mooi! Hij staat rechtop op de bodem en lijkt zo weg te kunnen varen. Het was oorspronkelijk een Nederlands kustwachtschip dat later werd omgebouwd voor commerciële doeleinden. In 2012 werd het doelbewust tot zinken gebracht om een kunstmatig rif te creëren. De 45 meter lange ‘Boga’ ligt nu op een diepte van ongeveer 18 tot 35 meter En helemaal leuk; het is maar enkele minuten lopen naar de instap vanaf Siddhartha! Op het dek staat een stuurwiel. Later hoor ik van mijn buddy Harro dat hij betwijfelt of dit ‘Pirates of the Caribbean’ stuur het originele stuur is, aangezien er gewoon een schroef aan de boot zit. Langzaam zweven we over het dek. Overal valt wel wat te zien! Een grote obesitas puffervis is druk bezig met iets te eten. Ik bewonder hem van dichtbij, hij lijkt het allemaal prima te vinden.

Harro is inmiddels al door gezwommen en ik zie dat hij net het ruim inkruipt waar een Volkswagen Kever zou staan. Tijdens de briefing aan land was er een complete auto getekend, dus ik moet even goed kijken of we ons wel op de juiste plek bevinden. Ik zie dat Harro bezig is bij een autoband om een foto te nemen, en nu zie ik het duidelijk. Het lijkt alsof er een reus op de Kever is gaan zitten, want hij is helemaal platgedrukt! Toch zijn er nog herkenbare dingen zoals het wiel waar net een juweelbaars voorbij zwemt. We zwemmen door naar het achterdek, waar ik Harro zie afstevenen op een luik. Het is niet waar… Hij kruipt er gewoon in! Ik zie zijn flitsers afgaan en ga ook zo hangen, dat ik allicht zichtbaar ben op zijn foto. Ik ga zelf het wrak niet in, ik houd niet zo van krappe ruimtes. Enkele luiken verder komt Harro weer uit het wrak. Ik moet lachen, hij wil blijkbaar geen enkel hoekje missen van Boga!

Naar 35 meter

De schroef schijnt ook een mooi fotografie-object te zijn en zoals afgesproken, blijf ik boven het achterdek hangen om als model te fungeren. Harro zie ik weer verdwijnen in de diepte. Ik hang op 27 meter diepte, hij zal nu op het diepste punt zijn van 35 meter. De flitsers gaan regelmatig af, ik heb alle tijd om vanuit mijn positie rustig rond te kijken. Het wrak is nog niet heel erg begroeid, maar op veel plekken groeien mooie zachte koralen, sponzen, anemonen en veersterren. Vervelen hoef ik me in ieder geval niet, een nieuwsgierige lipvis komt me even bekijken. Hij zal zich waarschijnlijk afvragen waarom ik hier zo stilhang en niet ‘zijn huis’ wat meer bewonder. Hij zwemt af en aan, bijna tegen mijn masker aan, en ik moet lachen om zijn komische gedrag. Ik nader mijn nultijd en ook Harro komt weer uit de diepten tevoorschijn. Hij geeft me een high five en lijkt erg tevreden met de gemaakte foto’s. We zwemmen terug over het schip waarbij we steeds ondieper komen. We kijken nog even bij de masten waar zich kleine rifjes gevormd hebben en zwarte juffertjes kijken me verbaasd aan. Het schijnt ook dat veel kleine zeewezentjes op het wrak verblijven, eerlijkheid gediend me te zeggen dat ik hier niet naar heb gezocht…

Inmiddels is ook een andere groep duikers gearriveerd. En ook een school met… Barracuda’s! Het Boga Wreck laten we achter ons en in een wolk van felblauwe anthias zetten we koers naar onze veiligheidsstop. Het water is inmiddels kraakhelder en we genieten de laatste minuten van de vele vissen en kleurrijke koralen. We komen weer uit bij de instap, waar enkele porters ons toesnellen. Dit is heel gebruikelijk op Bali: deze ‘porters’ dragen je duikset naar de instap en weer terug naar het duikcentrum. Een Balinese vrouw neemt mijn complete duikset op haar hoofd, ik ben onder de indruk. Wij kunnen in alle rust teruglopen naar het resort, waarbij we over een smal junglepaadje lopen langs het strand en uitkomen bij een soort Balinese tempel. Vanaf daar is het nog 1 minuut lopen naar het duikcentrum dat zich op het resort bevindt. Daar hoeven we enkel ons pak uit te spoelen, de rest wordt gedaan. Ik voel me wel een beetje schuldig, maar het hoort bij het werk van de porters. Wat een luxe! Op het terras met uitzicht op zee drinken we een heerlijk koude Bintang en proosten op de meer dan geslaagde duik!

Genieten in de spa

Onze bungalow is heerlijk. Het is een ruime kamer met een tweepersoonsbed en nog een apart bed dat ook als bank kan fungeren. De badkamer is buiten, zo leuk altijd! Er is een gewone douche en een stortdouche. Op de veranda kan je heerlijk zitten op één van de ligbedden en we hebben uitzicht op zee. Mooier kan niet. Siddhartha Oceanfront Resort & Spa ligt direct aan zee en is een klein dorpje op zich. Er zijn 30 vrijstaande bungalows en twee privévilla’s met zwembad. Bij de bouw van het resort is de lokale natuur zoveel mogelijk behouden gebleven, en dat zie je duidelijk. Ik vind het geweldig. Ik houd van groen, rust en stiekem ook wel een beetje luxe, en dat komt hier allemaal samen. Waar ik ook van houd, zijn massages. En die kun je ook krijgen op het resort! De Six Elements spa is prachtig en je kan kiezen uit verschillende massages. Ook deze zijn half in de openlucht waarbij de massageruimte zelf een dak heeft, maar de rest open is. Je hoort de tropische vogels en ruikt de heerlijk geurende bloemen. Als het begint te regenen, is het gewoon magisch. Helemaal zen.

Les Waterfalls

In de omgeving zijn tal val mooie dingen te bezoeken. Na een ochtend duiken op het USAT Liberty Wreck, gaan we naar ‘Les Waterfalls’. Volgens resort manager Barbara Ebel is deze veel minder bekend, maar daardoor niet minder mooi. Ook is deze een stuk dichterbij. Daar houden we van! Privéchauffeur Mabe brengt ons binnen 40 minuten naar de waterval. Bij een kleine parkeerplaats staat een hokje waarin een man tickets verkoopt. We moeten 30.000 roepia per persoon betalen (1,73) en hij wijst hoe we moeten lopen. “Over de brug en dan rechtsaf!” Het is een prachtige wandeling. We lopen over een smal stenen paadje steeds hoger de jungle in. We passeren af en toe een klein stalletje waar ze milkshakes en andere drankjes verkopen. Ook komen we langs een stalletje waar je een massage kunt krijgen.

Hoewel het geen lange tocht is, zijn we binnen enkele minuten al bezweet. De luchtvochtigheid is hier erg hoog en deze 20 minuten die we ‘op z’n Balinees’ lopen (op z’n Hollands is niet te doen) vraagt toch wel veel meer energie dan thuis. Zeker omdat er ook een behoorlijke stijging in zit. De twee bruggetjes die we over moeten bewijzen te meer dat hier niet heel vaak toeristen komen; eentje is van bamboerollen gemaakt en je moet er echt over balanceren. De ander is van gevlochten houtlinten, waar we maar 1 voor 1 over gaan, gewoon voor de zekerheid… ik geniet van de (onbekende) junglegeluiden waarbij een insect zo’n hard geluid maakt, dat je prima als alarm in zou kunnen zetten. De tropische muffe jungle lucht zorgt bij mij altijd voor een bepaalde rust. Maar wat me helemaal tot rust brengt, is de prachtige Les Waterfalls. Eindelijk zijn we er en wat is hij mooi! Op een kleine heilige plaats staat een offerbeeld waar wierook omhoog kringelt. Ook staat er een klein mandje bij met offers. We willen uiteraard onder de waterval staan en klimmen en klauteren dichterbij. De schoonheid van de waterval is intens en betovert kijk ik naar de kracht van de natuur. Eronder staan is heerlijk, alleen zo koud! Maar het is genieten. Rozen drijven weg die mensen meegenomen hebben om te offeren. Ik val in herhaling, maar het is weer zo’n heerlijk zen-moment.

Huisrif Siddhartha

Bij het duikcentrum staan onze duiksetjes alweer helemaal opgebouwd. We hebben aangegeven dat we graag willen duiken op het huisrif en wederom is voor alles gezorgd. Het duikcentrum is ruim, heeft grote spoelbakken en je krijgt een eigen krat tijdens je verblijf. Het huisrif van Siddhartha strekt zich uit over de hele lengte van het resort – 350 meter -en er zijn drie instappen. De duikcrew biedt complete service: ze dragen je uitrusting naar het gewenste instappunt en helpt je in en uit het water. Zo ook nu weer. Wij besluiten om de instap te pakken bij het duikcentrum zelf. Binnen tientallen meters staan we bij een soort trap met een touw, waarbij de crew ons letterlijk aan de hand meeneemt het water in. Onze vinnen gaan aan en we gaan onder. We volgen het touw dat ons zal leiden naar het Kubu Marine Park, het Reef Restoration Project van het boetiekresort. Ernaartoe zwemmen is al een feestje, we passeren grote en kleine koraalblokken vol met leven. Sweetlips kijken me grijzend aan en koppeltjes bannerfish dansen over het rif. Een gemeen kijkende Titan triggerfish houd ik liever een beetje op afstand… Deze zie je overigens bijna elke duik.

Bij een volgend koraalblok zie ik mijn vriend wijzen: een trompetvis! Wat is ie groot! Hij zweeft kaarsrecht over de bodem. Op 14 meter komen we uit bij het Kubu Marine Park. Tijdens de lockdown besloten de Managing Directors Stefan Brand en Barbara Ebel om hun passie voor de zee te vertalen naar een grootschalig project: het uitbreiden van het bestaande rif. Het koppel verzamelde gebroken steenkoralen en zachte koralen die afgebroken waren, en gebruikten deze op de geplaatste constructies. De constructies zijn al flink begroeid in de korte tijd. Paarse buissponzen steken fel af en op diverse plekken zie ik hertshoornkoraal zijn best doen om bezit te nemen van hun nieuwe thuis. Oranje anthias dartelen door de gaten van het kunstmatige rif en sergeant-majoors zijn in grote aantallen aanwezig. Sponzen lijken het nog wel het meest naar hun zin te hebben, want die hebben enorme formaten aangenomen en bezit genomen van de constructies. Bij een ander overgroeid object zijn zachte koralen, veersterren en gorgonen heer en meester. Het is een prachtig kleurrijk geheel.

Boeddhabeeldjes

Het huisrif heeft nog veel meer leuke dingen in petto, wanneer we ondieper zwemmen komen we uit bij vele Boeddhabeeldjess rondom een enorm koraalblok. Prachtig om te zien hoeveel soorten vis hier rondzwemmen, het is een drukte van jewelste. Een rogje zwemt over de bodem en meerdere soorten engelvissen begeleiden ons in het rondje om het koraalblok. En kijk daar! Nemo! Die blijft zo leuk. Hij maakt snel duidelijk dat ik niet te dichtbij moet komen, en ik respecteer zijn grenzen. Rond de 5 meter diepte zwemmen we terug. He, maar wat is dat? Een karetschildpad! Hij is druk bezig met onder een rots te komen. Het lijkt wel op onze hond die een botje begraaft. Hij is heel druk en vindt onze aanwezigheid niet erg. Dan moet hij even lucht happen en besluit dat hij verder op verkenning gaat. We zwemmen een stukje mee, wat is hij mooi! Wanneer hij ervoor kiest om de diepte op te zoeken, stuiten we op het touw van instap 1. Wat een mooie duik!

Net snoep

Bij Siddhartha kun je meerdere excursies boeken. Mabe is vandaag weer onze chauffeur, maar we hebben andere plannen dan de geijkte dagtripjes. We willen rijstvelden zien, naar een zilvershop en misschien nog een tempel. Zo gezegd zo gedaan. We stoppen bij een prachtig uitzichtpunt op rijstvelden. Mabe vertelt dat er drie kwaliteiten rijst worden verbouwd, masmati is de beste. Hij heeft 5 kinderen en zijn hele gezin eet 2 kilo rijst! Iets verderop staat een klein kraampje waar een oud vrouwtje allemaal vers fruit verkoopt. We bestellen twee kokosnoten, ze zijn heerlijk! Achteraf blijkt dat eentje ook had volstaan, wat een sap. Mabe komt af en aan om ons fruit te laten proeven, zoete minibanaantjes, mangosteen… Dit laatste is een heerlijk zachte vrucht en een smaaksensatie in de mond. Dit zou ik zo als snoep kunnen eten! De kokosnoot kost 1 euro per stuk maar we laten 5 achter. Het vrouwtje is ontzettend dankbaar en geeft ons nog een tas vol fruit mee (yes! Ook mangosteen!). We rijden richting een imposante berg, de weg is gelijk rustig en het is zo groen overal. Ik zie dat de meeste busjes allemaal offermandjes op het dashboard hebben staan. “That’s for safe driving,” legt Mabe uit. Ze steken daarbij ook wierook aan.

Zilver scoren

Een zilverwinkel bezoeken staat ook op onze bucketlist. Bali kent een rijke geschiedenis als het gaat over zilverproductie. Mabe neemt ons mee naar een plek waar hij en zijn vrouw sieraden kopen. Bij een rustige weg stappen we uit, waar het bord ‘Arunia Silver’ aangeeft waar we moeten zijn. We volgen een smal weggetje tussen wat huizen door en komen uit bij een prachtige tuin met een nog mooiere villa met een deur met prachtig houtsnijwerk.

Met een groot slot erop… Mabe verdwijnt en komt even later terug met een vrouw die de deur opent. Een schitterende winkel met allemaal zilver opent zich voor ons. Mario kiest een prachtige slavenarmband voor mij uit en voor mijn moeder koop ik mooie oorbellen met parels. Ineens bedenk ik me dat het leuk zou zijn om aapjes te kijken. Die hebben we op de heenweg ook gezien langs de weg. Mabe weet de weg. Bij een parkeerplaats voor een tempel houden we halt en we hebben gelijk de aandacht van meerdere makaken. Ook zijn er veel vrouwtjes met baby’s. Een mannetje komt naar ons toe en verkoopt ons bananen voor 1 euro. Superleuk om te geven. De tempel kunnen we helaas niet in, want de apen kunnen agressief zijn bij de trappen. Na zes uur ’s avonds slapen ze, dus dan is een goed tijdstip mocht je de tempel willen bezoeken.

Manta Point

Eén van de redenen waarom Bali zo aantrekkelijk is voor duikers, is Manta Point. Uiteraard mag dat dan ook niet ontbreken tijdens deze duikvakantie. In de vroege ochtend vertrekken we naar Padang Bai, dat zo’n 1,5 uur rijden is. Daar stappen we op de boot en binnen 45 minuten zijn we bij Nusa Penida, Manta Point. En, we zijn niet de enigen. Het is druk. Enorm druk. Vele snorkelaars spartelen in het water en ik zie overal duikers van boord gaan en aan boord klimmen. Oei. Maar ja, we zijn er nu. Ook juist om dit tijdstip is iedereen er aangezien tussen 10 en 12 veel plankton aanwezig is door de stroming. En daar komen de manta’s op af. Snel gaan we het water in en ik zwem achter onze duikgids aan. De rust is wedergekeerd, eigenlijk valt het qua duikers wel mee. Daar! Een manta! In het redelijk troebele water (komt door het plankton) zie ik de silhouet voorbij zweven. En nog een! Ik zie heel veel duikers bij een punt zitten waar manta’s over hun hoofden zweven en ik vraag me af waarom wij die kant niet opgaan. Maar mijn duikgids gebaart me dat ik hem moet volgen. Ik zie overal blauwgestippelde pijlstaartroggen. Even verderop liggen er zelfs vijf opgestapeld! Heel leuk, maar ik wil manta’s.

We komen uit bij een soort plateau en ik kijk verbaasd om me heen. Waarom zijn we hier? De andere duikers zijn allemaal bij de manta’s! Maar voordat ik boos kan worden, zie ik een schim op me afkomen. Een manta! Een zwarte! En zo te zien ook zwanger. Wauw wat is ze mooi. Net pikzwart fluweel! En niet waar… Nog drie manta’s volgen. Nee, vier! Ze zwemmen twee rondjes waarbij ze ons rakelings passeren. Ik kan mijn geluk niet op, wat een prachtige plek! De manta’s verdwijnen weer uit zicht. We moeten weer terug, en passeren de drukke ‘Manta Hotspot’ waar ook de manta’s weer aanwezig zijn. Ik ben blij dat we ons ‘privémomentje’ elders hebben gehad… Een mooiere afsluiter als dit had ik me niet kunnen wensen! Eenmaal terug op het resort genieten we de laatste avond van het heerlijke eten, de rust en maak ik nog gebruik van de spa, ditmaal een facial… Ik heb genoten van dit kleine paradijsje!

Dit mag je zeker niet missen!

USAT Liberty Wreck

Dit wrak ligt op maar 7 minuten rijden vanaf Siddhartha. Het is een Amerikaanse vrachtschip dat tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1942 door een Japanse torpedo werd getroffen. Het schip strandde uiteindelijk bij Tulamben. In 1963 wordt het wrak verder beschadigd door de uitbarsting van de vulkaan Gunang Agung en verdwijnt uiteindelijk in de zee. Op een strandje kleed je je om en de crew helpt je met al je materiaal. Het is een klein stukje uitzwemmen en dan ben je er al. Het wrak is al behoorlijk vervallen maar het is prachtig begroeid en er is ontzettend veel leven te vinden. In één duik kan je niet alles zien, ga dus zeker meerdere keren hier naartoe! Tip: Tussen 10 – 15.00 uur is het druk met dagjesmensen uit de grotere steden, ga dus ervoor of erna.

Rijsttafel Siddhartha

Zo lekker! Deze dien je een avond van tevoren te bestellen. Alle producten worden op de dag zelf vers op de markt gehaald. Smullen! Ook de nasi campur die op de kaart staat, moet je zeker proberen.

Gezond snoepen

Zo lekker die mangosteen!

Op Bali wordt deze bloem ‘Japun’ genoemd en ruikt heerlijk. Op ons resort groeiden ze overal.

Meer weten:  Siddhartha

Lees ook 7 redenen om op duikvakantie te gaan bij Siddhartha Oceanfront resort & Spa 

Foto’s: Mario Toussaint en Harro Cats (ow) + Shutterstock