Laa-gàwn Thailand! Klinkt als Brabants voor ‘laat het gaan’ en zo voelt het ook een beetje, maar het betekent ’tot ziens’. Na het behalen van ons instructeurs diploma wilden we zo snel mogelijk aan de slag. Dus wij met ons beste beentje voor, duik cv’s onder de arm, langs de PADI duikcentra aan Sairee beach. En terwijl we dat deden dachten we na over hoelang we hier nog wilden blijven. Niet lang. Dit was niet de plek voor ons om onze toekomst verder op te bouwen. Maar ondanks dat hadden we het niet willen missen en hebben we ook echt een top tijd gehad!             

Een aantal duikcentra op Koh Tao werkt met een eigen internship dat gekoppeld is aan de IDC. Je betaald voor het meedraaien met een ervaren instructeur, waarvan je het werk als je het goed doet ook een stukje lichter maakt. Alle certifications en de ervaring gedurende de stage zijn voor jou. Er zijn ook scholen die op freelance basis inhuren. Masterdivers bijvoorbeeld, wat ook nog eens een zeer vriendelijke duikschool is. Vanaf nu werden we regelmatig gebeld of gemessened via Facebook of we DSD’tjes of OW’s konden doen.

Ondertussen werden de immigratieregels flink aangescherpt. Deze ‘heftige consequenties voor iedereen zonder werkvergunning’-dreiging is er ongeveer elk half jaar en toch wordt het iedere keer weer uitgesteld. Waarschijnlijk omdat de economie erg afhankelijk is van de buitenlandse werkers. De Birmese voor het vuilere werk en de Westerse en Chinese voor het duiktoerisme. Als je de eerste buiten probeert te houden, heeft dat ook direct effect op de andere groep. Een jaar in een Thaise cel is vast een groot avontuur, maar dat risico gaat ons toch te ver. Toch zien wij ook veel positiefs in de aanpak van het illegale werken. Visums verlengen is wel een hele business, dus het zal nog wel een tijdje zo blijven.

Hoewel wij echt elke backpacker, of andere aspirerend duiker zouden aanraden om op Koh Tao de Open Water te doen (want goedkoop, professioneel, snel en één groot feest), wilden we toch verder zoeken naar ons perfecte paradijs. Studenten met de Full Moon party neon nog achter de oren, een continu ritme van 09.00-17.00 lesgeven, de afters tot 03.00 en de little busy island politics; een prima en leerzaam tussenstation voor ons, maar er wacht meer op ons daar buiten! 

Wij doken daarom weer achter onze laptop. Op de PADI Pro pagina vind je een enorme lijst met vacatures in de duikwereld. De meest interessante worden vaak een paar 100 keer geopend, maar toch hebben we onze cv’s dapper rondgestuurd naar tientallen duikscholen en marine conservation projecten. En de broer van Kees, die bij DivingWorld werkt, had ook nog wat inside informatie over een nieuw te openen resort in Lembeh, Noord Sulawesi.

Telkens hebben we naast onze cv’s ook een eigen wensenlijstje voorgelegd:

• Vriendelijk, professioneel, maar ook een relaxte sfeer (niet te stijf)
• Ruimte voor initiatief m.b.t. (natuur)projecten
• Eco minded en innovatief
• Een plek waar we ons letterlijk thuis kunnen voelen en (op termijn) in een eigen huisje kunnen wonen
• Doen wat we het liefste doen; mensen laten genieten van natuur en hierdoor ook overtuigen om er zuinig mee om te gaan
• Niet alleen lesgeven en gidsen, maar het ((mede) opbouwen en) managen van een duikcentrum of resort

Altijd eindigden we met lijkt aan al onze eisen te voldoen. Hopelijk voldoen wij ook aan die van jullie! En dat was blijkbaar zo, want we hadden uiteindelijk verschillende opties. En dan nog de juiste kiezen. Zodat we onze duikuitrusting niet meer overal mee naartoe hoeven te zeulen en kunnen gaan settelen op onze place to be.

En hier zitten we dan als kersverse managers bij onze absolute eerste keus: Thalassa dive resort Lembeh. Het nieuwe resort en ons nieuwe tropische leventje hier passen tot nu toe goed bij elkaar. We hebben ook de tijd gehad om aan elkaar te wennen. Oktober was de openingsmaand dus elke dag komen er nog wat puntje op de i, maar het is hier al heerlijk toeven. Dat horen we gelukkig ook van onze eerste gasten. Dank je wel voor je tip Remie, dat had je goed gezien! We hebben altijd gezegd dat wanneer we er zijn, we dat waarschijnlijk direct aanvoelen. Dat hadden we nog niet eerder gehad, maar nu knikten we naar elkaar en wisten we dat het goed was.

Wat goed is, is voor iedereen verschillend. Maar als het goed is vind je op bepaalde resorts precies jouw sfeertje en de duikers die erbij passen. Niet geheel toevallig, duikresorts zouden erg gedreven moeten zijn in het creëren van de gewenste bubbel voor hun gasten. Ons ideeënboekje staat inmiddels helemaal vol met details voor het ooit door ons op te zetten droomresort. Maar hier komen ze al wel heel erg in de buurt: ze gebruiken bamboe rietjes, verbouwen eigen groenten en kweken vis, doen hier beach clean ups, educatieve projecten, er is een beschreven frontdesk, book exchange, lekker losse sfeer, het is er netjes, maar gezellig, het grotendeels lokale personeel heeft oprecht veel zin en lol in het werk en we hebben een haan. Ja, een tamme resort haan, zelf gered.

Binnen de Thalassa filosofie gooien we er steeds meer een Anika en Kees sausje overheen. Zie ook ons hippe, retro-chique moodboard voor de verdere decoratie van het nu vooral hagelwitte, beachy resort. Standaard vissenfoto’s (die zie je al genoeg tijdens je duiken) out wat ons betreft en wat meer spunk. Dus veel old skool duik foto’s, oranje, pastel turquoise, wit en hier en daar een vleugje marine. Inspiratiebron: de mandarijnvissen die hier rondzwemmen. We doen alsof we thuis zijn, want we gaan voorlopig niet meer weg!

Want Noord Sulawesi; waar bijna alleen maar duiktoeristen naartoe gaan, meestal fotografen en dat verbaasd ons niks. De lokale mensen hier overigens wel. Uit volle borst schreeuwen ze ‘Buleh’ naar je en blijven naar je zwaaien totdat je helemaal uit zicht bent. Daarbij vallen ze bijna van hun brommer. Of je krijgt een ‘Hey mister’, ook al is het tegen Anika, want dat is wat ze kennen. En we moeten met iedereen op de foto. Nu snappen we een beetje hoe het is om Brangelina te zijn, maar we beloven gewoon down to earth AniKees te blijven.

En dan die natuur! Onderwater komen hier 3 intercontinentale stromen samen, wat zorgt  voor upwelling en het hebben van één van de meest biodiverse eco systemen van de wereld. Vol grote scholen vis, manta’s, haaien, schildpadden, kleurige nudies, frogfish, zeepaardjes en een zeekoe. In ‘onze’ Lembeh strait ga je op mini monster jacht door te gaan muck diven of zoals wij zeggen: meuk duiken. Ook bovenwater zijn we helemaal in onze knollentuin. Wij wilden groen en dat hebben we gekregen. Een jungle vol watervallen, vulkanen en wilde dieren zoals apen, spookdiertjes, de mooiste tropische vogels en onze favoriet: hagedissen.

Het enige waar ik hier een knoop van in mijn maag krijg, is de gruwelijke manier waarop honden, katten en soms zelfs apen hier op een bordje belanden. Er zijn dognappers en -meppers actief die ’s nachts hun busje volgooien en het vlees vol met angst adrenaline op de lokale markt verkopen. Dus daar moeten we wel echt nog onze weg in en liefst zo snel mogelijk uit vinden. We hebben iig zelf alvast 2 pups geadopteerd. Huisje, boompje, beestje: check!