In onze vorige blog hebben we de eerste week van onze PADI Instructor Development Course (IDC) beschreven. Wat een enerverende week al. Gelukkig kregen we nu eerst twee dagen om op adem te komen en alles nog eens te overdenken.

Met z’n allen, onder het genot van pizza’s en een koud pilsje, of twee. Wat smaakte dat goed na al dat harde werken. Er werd ons wel op het hart gedrukt de buckets te laten staan en niet te gaan springtouwen in de Vuurbar. Het verhaal gaat dat een eerdere cursist hier in de vrije dagen van de IDC zo zijn been heeft verbrand toen hij dronken vuurtouw ging springen. Daardoor kon hij zijn duikinstructeurs cursus niet meer afmaken. Zo’n verhaal werkt, niemand ging ‘springvuurtouwen’. Ook met het scooteren moesten we aan onze Course Director Marcel van den Berg beloven op te passen. Marcel betaalde liever onze taxi, dan dat we met alcohol op zouden gaan rondracen. Goede zaak, maar als Nederlander ben je wel gewend aan het hele BOB-principe. Geen probleem. De tweede week was iedereen inclusief al zijn ledematen en zonder kater, begonnen aan het vervolg van de PADI IDC-cursus.

Dagje vrij tijdens de IDC op Koh Tao bij Sairee Cottage Diving, heel gezellig!

Deze week stond in het teken van het herhalen van alles dat we in week 1 hadden geleerd. Maar daarnaast was er ook specifieke aandacht voor de praktische kant van het werken als duikinstructeur. Qua extra theorie hebben we elkaar een hele dag gereanimeerd, zuurstof gegeven, verbonden en geanalyseerd, waardoor we onszelf na die dag ook EFR-instructeurs mochten noemen. Wat een leuke cursus is dat eigenlijk, ook om te geven. Onze hiervoor ingevlogen EFR Instructor Trainer Chris Pearson kreeg ons allemaal enthousiast met zijn stoere verhalen over trainingen aan het leger en succesvol uitgevoerde reddingsacties. Vooral de bewakingsbeelden van o.a. Chris en de freediver met de shallow water blackout in het zwembad om de hoek, maakte indruk. De freediver kan alles gelukkig ook zelf nog navertellen. We denken er dankzij deze dag zelfs aan om de cursus MiRA (Medicin in Remote Areas) te gaan doen. Dit kan zeker een dikke plus op je cv zijn en hoe mooi is het als je daadwerkelijk iets kan betekenen voor mensen in nood op plekken met weinig faciliteiten.

EFR Instructeur training.

De rest van de week hebben we besteed aan verschillende PADI Rescue oefeningen en het verder perfectioneren van theoretische kennis en ons zelfvertrouwen met de skills. De spanning steeg voelbaar naar mate deze tweede week op zijn einde liep. Het was dan ook erg prettig dat er met iedereen persoonlijke evaluatiegesprekken plaatsvonden, over de indruk die we hadden gewekt en het vertrouwen dat Marcel in ons had om het PADI Instructeurs Examen (IE) succesvol in te gaan. We zijn niet meer zo zenuwachtig geweest als tijdens ons afstuderen, maar gelukkig kregen we felgroen licht en de veren in onze reet zorgde ervoor dat we uitgerust aan ons IE zouden beginnen.

Reddingsduiker

Dat eerste klasje dat we zelfstandig voor onze neus krijgen zal best een momentje worden, maar we voelen ons tot zover gedrild voor succes. Op een goede manier. In elke baan heb je eerst wat inwerktijd nodig. En na het IE zullen we eerst een paar keer assisteren om meer ervaring en certificeringen op te doen. Tussen de praktijk en theorie zit ook nog wat verschil, maar de kapstokjes die we nu hebben gekregen zijn zeker nuttig. Ondertussen maken we zoveel mogelijk duiken om de omgeving boven- en onderwater, zo goed mogelijk te kunnen inschatten. Tot nu toe krijgen we er positieve vibes van, maar we lopen al te ver vooruit. Eerst het IE nog halen. Daarover in de volgende blog meer.

Deel 1 gemist? Klik hier voor Van Divemaster in de kikkerkou naar de PADI duikinstructeur (IDC) opleiding op tropisch Koh Tao – Deel 1