Sinds vier jaar duikt Joke Barendregt ook in Nederland na jarenlang tropenduiker te zijn geweest. Nu ligt ze wekelijks onder water bij de bekende duikstekken van Schouwen-Duiveland. Haar grootste wens: een zeepaardje spotten.

Tekst en foto’s: Joke Barendregt

Op de bucketlist van iedere Oosterschelde-duiker

O mdat het duiken in eigen land goed bevalt, schaf ik via internet een ‘klikklak-camera’ aan die in de aanbieding is. En ja hoor, dan slaat ook het tweede virus toe: onderwaterfotografie. Wat hebben we toch een prachtig onderwaterleven in Zeeland! In het begin nog heel enthousiast over mijn eerste groene wierslak en zeenaald, maar steeds groter wordt de wens om ooit een zeepaardje in Nederland te mogen spotten.

Mijn familie in Scharendijke overhandigt mij ieder jaar de regionale krant als er weer een zeepaardje in de Oosterschelde is gespot. Helaas, voor mij blijven ze onvindbaar.

Kleine harlekijnslakjes

Zoveel soorten

Natte ogen

Maar dan, op die bewuste maandagavond in juli, gebeurt het. Buddy Ton Willemse en ik hebben twee weken eerder bij de Zeelandbrug hele kleine harlekijnslakjes gefotografeerd. Inmiddels heb ik bij Onderwaterhuis.nl de voor mij perfecte Olympus TG-4 met lamp aangeschaft.

Het plan is om te kijken of de harlekijnslakjes al zijn gegroeid. Zoals altijd struinend over de bodem, ogen gefocust, licht aan. Daar seint m’n buddy. Oh, leuk: de bewuste slak, denk ik. Ik sluit aan en kijk naar de plek die hij aanwijst. En daar zit hij dan, geheel onverwacht: mijn eerste zeepaardje!

Mijn huid tintelt er van!

Ik voel mijn huid tintelen, mijn ogen nat worden, en allerlei emoties razen door mij heen. ‘Mijn’ zeepaardje! Als een kind zo blij bewonder ik hem en kijk met verliefde ogen naar dit prachtige diertje.  Nadat ik Ton eindelijk heb bedankt, maak ik wat foto’s. Dit wil ik voor altijd vastleggen.

Alweer raak

Ik weet dan nog niet dat de maand erna op andere locaties ook zeepaardjes zullen worden gespot. En laat nu heel toevallig onze duik van de Duik Buddy’s Dordrecht gepland staan naar een van die locaties. En zo gebeurt het dat ik voor de tweede keer de zeepaardjesbeleving mag meemaken.

Op een sepiastok

Mijn buddy’s zien ze voor het eerst. Inmiddels gaan we richting het najaar. Het mooie aan onze hobby is dat er het hele jaar door gedoken kan worden. Ieder seizoen zien we zo het onderwaterleven veranderen. Rond mei/juni vraag je je, als je langs de sepiastokken komt, af of er al eitjes zijn afgezet. Komen we misschien zelfs volwassen sepia’s tegen? Daarna zie je de schattige babysepia’s, nog niet eens zo groot als je vingertop.

En als je wekelijks meer dan één duik maakt, zie je ze steeds vaker langskomen en opgroeien tot volwassen sepia’s. Leuk om al die fases te kunnen waarnemen. Zo komen ook de kreeften en krabben voorbij, zoveel soorten dat ik de meeste niet eens ken. Fijn dat we tegenwoordig zoveel informatie tot onze beschikking hebben. Voor de wekelijkse buddyduiken bekijk ik even de app van de Duikersgids. Dan lees ik bijvoorbeeld dat op de te beduiken stek in die periode galatheakreeften zitten. Moet ik toch wel even googelen om te kijken hoe zo’n kreeft er uitziet.

Even googelen

Dan is de missie tijdens die duik natuurlijk om er eentje te vinden! En hoe leuk is het dan, als je er ook daadwerkelijk eentje ziet? Deze zeer enthousiaste Zeelandduikster denkt nog regelmatig met een glimlach terug aan haar eerste Nederlandse zeepaardjeservaring. En ik hoop dat iedere duiker die het zeepaardje op z’n bucketlist heeft staan, hem op een dag kan afvinken.

Maar iedere duik is een mooie duik en maken we nieuwe herinneringen. Zie ik je aan de waterkant?

Bekijk ook: Zeepaardje in de Oosterschelde