De tentakels moeten vrouwtjes ervan overtuigen dat de meervallen mannetjes goede vaders zullen zijn.

Onderzoekers ontdekten de meervallen met de tentakels op het gezicht in het Amazonewoud. De opmerkelijke vissen kunnen tot zes verschillende soorten worden gerekend die ons allemaal tot voor kort onbekend waren. “We ontdekten zes nieuwe, heel coole soorten meervallen in het Amazone- en Orinoco-bekken,” vertelt onderzoeker Lesley de Souza. “Ze hebben tentakels op hun snuit, stekels die bijna als een soort klauwen uit hun hoofd steken (…) en hun lichaam is bedekt met benige platen die bijna een soort harnas vormen. Het zijn strijders. Superhelden onder de vissen.”

Rolverdeling

De zes nieuwe soorten meervallen behoren allemaal tot het geslacht Ancistrus en zijn tussen de 7 en 16 centimeter lang. Bij deze meervallen is de rolverdeling vrij duidelijk: mannetjes zorgen voor de jongen, bewaken het nest en verjagen eventuele roofdieren. Met de tentakels op de snuit willen de mannetjes aan potentiële partners laten weten dat ze zeer geschikt zijn voor dat takenpakket. “Het idee is dat wanneer een vrouwelijke vis een mannetje met deze tentakels ziet, deze tentakels in de ogen van het vrouwtje op eitjes lijken. En dat geeft haar het idee dat hij een goede vader is die in staat is om nageslacht voort te brengen en te beschermen.

Ancistrus patronus: één van de zes ontdekte soorten. Afbeelding: Jonathan W. Armbruster.

Bedreigingen

De nieuwe soorten zijn te vinden in heldere, snelstromende rivieren in delen van Venezuela, Colombia en Guyana. “Als je in het juiste leefgebied bent, vind je er een hoop,” aldus De Souza. “Maar ze zijn heel gevoelig voor subtiele veranderingen in hun omgeving, we hebben dat gezien op plekken waar ze eerst veelvuldig voorkwamen en nu – door vernietiging van leefgebied – schaars zijn.” Het leefgebied van de vissen wordt onder meer bedreigd door grootschalige landbouw, ontbossing en de zoektocht naar goud. “Mijnbouwers woelen de rivierbodem om (…) Een ander effect van de zoektocht naar goud is het gebruik van kwik om het goud te scheiden. Dit heeft invloed op alle wilde soorten én op de lokale bevolking die deze vissen en andere soorten eet.”

De tentakels in close-up. Afbeelding: Jonathan W. Armbruster.

Om het leefgebied van de meervallen – en dus ook de meervallen zelf – tegen ondergang te behoeden, is het zaak dat onderzoekers eerst in kaart brengen wie er nu eigenlijk in dit leefgebied wonen. “Alles begint met het benoemen van soorten en bepalen hoeveel soorten je hebt (…) daarna kun je de ecologie en gedrag bestuderen en actie ondernemen om soorten te behouden. Neem bijvoorbeeld Ancistrus kellerae (één van de soorten die door De Souza en collega’s is ontdekt, red.). Deze soort kennen we alleen van de hooglanden in Guyana en het ecosysteem wordt momenteel bedreigd door het delven van goud, maar nu de soort een naam heeft, kunnen we ons met deze endemische vissoort hard maken voor behoud van het gebied.”

Bron: Scientias

Bekijk ook: Big Papa in de Toolenburger Plas