Nederlanders vind je over de hele wereld. Ook in de duikindustrie. Monique Tarée verliet haar drukke leventje in Amsterdam voor het Caraïbische eiland Roatan. Patrick Kranenbroek wilde hier meer van weten en ging op onderzoek uit.

Hoe zag jouw leven eruit voordat je naar Roatan ging?

Druk en hectisch. Ik heb veel dingen gedaan. Mijn carrière begon met ervaring in een breed scala van branches, van reclame tot detailhandel. Nadat ik een succesvol modellenbureau had opgericht, vestigde ik mij als uitgever van tijdschriften in Amsterdam. Een van mijn tijdschriften heette Rush on Amsterdam. Het was gericht op het onder de aandacht brengen van de talloze culturele aspecten van de stad. Dat heb ik met veel plezier gedaan. Ik had een prachtig kantoor aan de Prinsengracht en een ontzettend leuk team. Twee keer per jaar ging ik op duikvakantie.

Monique geniet van het eilandleven op Roatan

Hoe ben je erbij gekomen om te emigreren?

In 2009, toen de wereld steeds digitaler werd, besloot ik het stadsleven te verlaten en in te ruilen voor een eilandleven op Roatan. O.a. om daar te gaan schrijven over de lokale cultuur en mensen.

Mijn werk is gepubliceerd in PÄYÄ The Roatan Lifestyle Magazine en ook in De Wereldwijven. Voor dit platform vertegenwoordig ik als Nederlandse Honduras. En natuurlijk zijn er dan mijn publicaties in het magazine Duiken, gezien mijn passie voor de duiksport. Toen ik voor het eerst op Roatan op vakantie ging om te gaan duiken, zag ik hoe mooi het was en was ik om! Het fijne Caribische klimaat gaf de doorslag. Daarnaast was het tijd voor een meer relaxte leefstijl. ‘Go with the flow’ is mijn motto. Hoezeer ik ook genoot van de hectiek en de ratrace in de stad, het werd tijd voor een nieuw avontuur! Spannend weliswaar, want je weet wat je hebt en niet wat je krijgt…

Waarom Roatan? Hoe kwam je daarbij?

Mijn schoonouders waren daar naar toe verhuisd; zo hebben mijn toenmalige partner, onze zoon Maxim en ik Roatan ontdekt. Daarvoor had ik nog nooit van het eiland gehoord. We gingen eerst voor een vakantie en een jaar later besloten we naar dit idyllische eiland te verhuizen. Waarom? De laid-back atmosfeer, de mensen, het klimaat en natuurlijk het prachtige duiken.

Roatan is een eiland voor de kust van Honduras

Is het lastig om in Honduras iets op te bouwen?

Ja, ik denk dat het niet voor iedereen is weg gelegd. Je moet respect hebben voor de lokale bewoners en niet hun werk komen inpikken. In de duikindustrie werken veel ex-pats, die spreken naast Engels en Spaans ook andere talen. Het eiland drijft voornamelijk op het duiktoerisme. Ik heb toen besloten om meteen mijn Divemaster- en kort daar opvolgend mijn Instructeursdiploma te halen. Je kunt hier relatief goedkoop leven. Die tien paar schoenen die ik nodig had in Amsterdam heb ik hier niet meer nodig. ‘Flip flops will do’. Daarnaast doe ik mijn fotografie zowel onder- als boven water. Je moet geduldig zijn en een lange adem hebben als je hier wat wilt opbouwen. Tenzij je wat geld kunt meenemen en kunt investeren in een zaak. Remote werkers zie je hier meer en meer, zolang de internetverbinding goed blijft en dat is niet altijd het geval… Ik denk dat je avontuurlijk ingesteld moet zijn om zo’n stap te maken.

Wat maakt Roatan zo speciaal voor jou?

Ten eerste de diversiteit aan mensen. Roatan hoorde vroeger bij Belize, wat Engels is. Nu zijn het de ‘Bay Islands of Honduras’. Zo hebben we op het eiland te maken met de oorspronkelijke eilanders de Garifuna’s. Nadat Roatan bij Honduras kwam, kwamen de Spanjaarden van het vaste land naar het eiland. Ik houd van die mix en van de vele ex-pats die vanuit de hele wereld komen. Zo zit ik bijvoorbeeld regelmatig met vrienden van zes verschillende nationaliteiten te eten: een Hondurees, een Engelse, een Italiaan, een eilander (ook Hondurees), een Canadees en een Amerikaan. De meesten van ons werken in de duikindustrie.

Ten tweede natuurlijk het fantastische duiken en het Caribisch klimaat. Ik denk niet dat ik ooit nog aan het Nederlandse klimaat zal kunnen wennen.  “Island Time” ja alles gaat wat trager, maar dat vind ik juist geweldig. Je moet geen last van haast hebben anders zit je hier niet goed!

Wat doe je precies daar?

Ik heb twee zaken Roatan MOments Fotografie en MOcean Art Fotografie. Daarnaast geef ik op freelance basis duik-  en onderwaterfotografieles. Boven water doe ik veel familie-, verlovings-, zwangerschaps-, trouwerijen- en eventsfotografie. Voor onderwater huren mensen mij in om hun duik te fotograferen. Ook verkoop ik prints van mijn onderwaterfotografie. Daarnaast maak ik deel uit van het Bleu Reef Explorers fotografen team (https://bluereefexplorers.com/about-us/meet-us) en organiseren wij speciale duiktrips voor fotografen en filmers.

​​De Baai-eilanden staan bekend om hun ongelooflijke biodiversiteit in marine life. Het biedt geweldige kansen voor professionele fotografen en filmmakers. Roatán, Cayos Cochinos en hun overvloedige onderzeese bergen zorgen voor het helderste Caribische blauwe water. En dat is vooral belangrijk  voor groothoek fotografie.

Het onderwaterleven rondom Roatan is erg veelzijdig

Van de spanning van het vastleggen van verbluffende haaienfoto’s tot schilderachtige grotduiken en kleurrijke macroleven, voegt onze expeditie niet alleen een uniek begeleid avontuur toe aan de onderwaterfotografie-ervaring, maar belooft ook een rijke bibliotheek met geweldige foto’s en levenslange herinneringen.

www.roatanmoments.com en www.moceanartphotography.com

Welke excursies kun je er allemaal doen?

Teveel om op te noemen! Natuurlijk op nummer één staat scuba duiken en snorkelen. Er zijn veel duik- en snorkeltrips te doen, niet alleen rond het eiland Roatan maar ook naar de omliggende eilanden Barbareta, Morat, Cayos Cochinos, Utila en Guanaja. De boottrips variëren van tien minuten tot twee uur. Op de langere duiktrips wordt naar de ‘Seamounts’ gedoken. Erg speciaal en spectaculair. We zien er grote scholen vissen horse eye jacks, ocean spade fish, groupers en nursesharks. ‘Go with the flow’! Er is altijd een aangename stroming.

Vissen met de locals is natuurlijk ook een must. Regelmatig spring ik op een boot van een van mijn buurjongens. Ze kennen het rif als hun broekzak en weten de kneepjes van het vak als het op vissen aankomt. De kalme zeeën van het eiland worden beschouwd als één van de beste sportvisplekken in het Caribisch gebied. Vis die gewoonlijk in Roatan wordt gevangen, is wahoo, geelvintonijn, mahi-mahi, barracuda, blauwe marlijn, witte marlijn en zeilvis. Beter krijg je het niet, tonijn sashimi en  mahi-mahi zijn mijn favorieten.

vissen met de locals is hier een must

Een bezoek aan Punta Gorda mag niet ontbreken. Op zondag ga ik daar regelmatig naar toe met vrienden. We spreken met de Garifuna’s – een fascinerende groep Roataanse eerste bewoners die hun prachtige unieke cultuur hebben behouden. De Garifuna’s voeren een levendige show op met Afrikaanse drums en hun eigen unieke dans, de Punta. Die is erg opzwepend, ik heb moeite om stil te blijven zitten, al dan niet mee te dansen en maar schudden met je billen! Knap zoals ze dat doen!  Hun kostuums zijn kleurrijk en bijzonder. Traditionele Garifuna-kleuren zijn geel, zwart en wit: vrouwen dragen vaak lange jurken genaaid van geruit materiaal samen met kleurrijke hoofddeksels. Mannen trekken hun kleurrijke “dashiki” aan: een lang shirt gemaakt van dezelfde materialen als die van de damesoutfits. De overhemden zijn niet dichtgeknoopt, maar vallen elegant.

De Garifuna’s voeren een levendige show op met Afrikaanse drums en hun eigen unieke dans, de Punta.

De mangrovekanalen aan de oostkant van Roatan worden door velen beschouwd als één van de mooiste en meest exotische natuurlijke bezienswaardigheden van het hele eiland. Hun exacte locatie is in de gemeente Santos Guardiola op Jonesville Point, aan de zuidkant van het eiland tussen Caribe Point en de badplaats Jonesville, met de naburige stad Oak Ridge verder naar het oosten.

De mangroves zijn hier fantastisch

Wat is er zo aantrekkelijk voor duikers?  Wat is er te zien onder water?

Vrijwel de hele kustlijn wordt omzoomd door een verbazingwekkend divers koraalrif dat wemelt van de tropische vissen en wuivende zeewaaiers. Het lijkt alsof je in een onderwaterjungle bent. Een plek waar beschadigde riffen (nog) relatief zeldzaam zijn . Zo voelt het om te duiken in Roatán en Utila. Het is geen toeval dat het rif deel uitmaakt van het op één na grootste ter wereld:  het Meso-Amerikaanse Barrièrerif.

Dit duikersparadijs wordt goed beschermd door “Roatan Marine Park” dat zich tot 27 kilometer uit de kust van het eiland uitstrekt en ongeveer 10.400 kilometer rif beschermt. Roatan is een paradijs voor duikers en biedt muurduiken, scheepswrakken, ondiepe koralen, macro-zeeleven (zeepaardjes, naaktslakken etc.) en met een beetje geluk kom je op zijn tijd een walvishaai tegen. Ik heb het geluk dat ik bij elke duik wel zwem met een zeeschildpad, wat tot op de dag van vandaag niet verveelt!

Uiteraard ontbreken de zeepaardjes hier ook niet

De riffen zijn hier diverser dan regenwouden. Met sponzen zo groot als koelkasten, ik kan mezelf er in verstoppen. De wanden zijn indrukwekkend stijl, en gaan naar oneindige dieptes. Mijn buurman gaat met zijn ‘yellow submarine’ naar 2000 ft/750 meter op een steenworp afstand van mijn huis. Lees hier het verhaal van de spannende duik met mijn buurman in Roatan

Het is zeer veelzijdig voor duikers, aangezien de duikstekken op slechts een paar minuten van de kust liggen.  Dus we hebben geen lange boottochten. Er is voor ieder wat wils.

En boven water?

Te land zijn prachtige witte zandstranden zoals bij West Bay, een bergachtig binnenland van heuvels met dennenbossen en het verdere wilde oosten van het eiland (ooit een ontmoetingsplaats voor piraten). Dit is meer afgelegen maar heel ongerept en verkeert nog in een natuurlijke staat… Camp Bay aldaar is een van mijn favoriete plekken op het eiland om tot ‘rust’ te komen.

Roatan is een nogal ruig eiland, dat zorgt voor geweldige vergezichten en uitzichten vanaf de vele heuveltoppen. East End is de thuisbasis van de ‘Port Royal Wildlife Refuge’, meer dan 2.000 hectare land is gereserveerd voor de bescherming van de dieren en vogels van het eiland. De hoogste top van het eiland, Picacho, bevindt zich in dit reservaat. Mijn hoogste klim ooit hier op het eiland met een prachtig uitzicht vanaf de top!

Waar komen jullie gasten hoofdzakelijk vandaan?

Amerika, Canada, Italië, England, Argentinie, Duitsland, Nederland… De meeste gasten komen uit Amerika en Canada (steeds meer).

Hebben jullie ook accommodatie?

Nee ,we hebben vanaf 2009 tot ‘lockdown’ maart 2020 een bar/restaurant gehad, maar dat is nu verhuurd.

Heb je nog toekomstplannen?

Mijn plan is, dat als mijn zoon Maxim in Nederland gaat studeren, dat ik vaker naar Nederland terug zal komen. Ik hoop op een 60/40 basis heen en weer te gaan en in de zomer (5 maanden tot en met eind september) in Nederland te zijn en dan weer naar de zon op Roatan. Zoiets. Dat is natuurlijk ook afhankelijk van mijn werk. Maar dat is wel mijn streven en hopelijk kan ik tegen die tijd qua fotografie mijn grenzen verleggen.

Ga je nog ooit terug naar Nederland?

Ik denk het niet. Maar zeg nooit nooit. Ik ben eerder geneigd om naar Zuid Spanje te verhuizen zodat ik makkelijker naar Nederland kan vliegen. We zitten hier wel heel ver weg, dat is een behoorlijk nadeel.