In al die jaren dat ik duik was het nog nooit in me opgekomen: grotduiken. Ik was altijd een echte ‘beestjesduiker’ en interesseerde me niet voor materialen en technisch duiken. Tot vorig jaar. Samen met mijn vriend volgde ik een grotduikopleiding (zie DUIKEN 3/17) en na afloop van de cursus bleven we samen achter in Frankrijk.

Tekst en foto’s: Conny Keultjes

Een week lang hadden we skills geoefend en gedemonstreerd met als resultaat dat we nu gebrevetteerd waren en dus zonder begeleiding mochten duiken in grotten. De instructeurs en andere cursisten waren huiswaarts gekeerd, maar wij bleven nog even. We wilden graag samen duiken en ervaren hoe het is om op elkaar aangewezen te zijn. Als we later teruggaan is er ook geen instructeur bij, dus we wilden nu de vuurdoop al meemaken.  

De eerste ‘echte’
Het huis waar we verbleven met de Dutch Cave Dive Group bleef leeg achter en wij vertrokken met de camper naar een grot waar we een aantal opleidingsduiken hadden gemaakt. Op de anders zo drukke parkeerplaats was niemand te zien. We waren de enige duikers hier en dat voelde extra spannend. Eerdere duiken waren er altijd wel anderen die ons passeerden, of een decostop uithingen tegen het plafond. We gingen onder en keken zo ver als ons eigen licht scheen. We waren hier helemaal alleen, niemand zou ons komen redden als er iets zou gebeuren. We keken elkaar nog even diep in de ogen aan en besloten door te gaan. Samen zwommen we verder de grot in en hielden elkaar goed in de gaten. We hoefden nu geen oefeningen meer te doen, waardoor we al snel een heel eind onderweg waren. Ik realiseerde me goed dat we hetzelfde stuk weer terug moesten en snel daarna bereikte ik mijn omkeerdruk, de flesdruk waarbij je voldoende gas hebt om terug te komen én je buddy te kunnen helpen in geval van nood. We draaiden om en ik werd de achterste duiker. Rustig zwommen we terug naar de rivier, waar we het water weer uitgingen. Onze eerste ‘echte’ grotduik zat erop! We voelden ons ontdekkers, want hoeveel mensen kunnen nou zeggen dat ze in een grot hebben gedoken? Dit smaakte naar meer en we begrepen waarom grotduiken als verslavend wordt beschreven. Op een minicamping praatten we na en we besloten de volgende dag een extra uitdaging op te zoeken.

Naar het onbekende
De volgende ochtend maakten we ons op voor de laatste duik van deze leerzame trip vol avontuur. We hadden eerder die week gehoord dat er een grot in de buurt was die lang ondiep blijft, ideaal voor beginnende grotduikers. Omdat je maar net moet weten waar een grotingang zich bevindt, hadden we ons uitgebreid laten uitleggen hoe we er moesten komen. Alsof we meededen aan een puzzelrit ontcijferden we de aanwijzingen van andere duikers en kwamen we uiteindelijk op een plekje ergens achteraf terecht waar inderdaad wat water was. Met samengeknepen ogen zagen we nog net een touw vastgebonden zitten aan een tak; dat moest lijn naar de ingang zijn! Met gezonde spanning in ons lijf maakten we ons klaar voor de duik. Samen liepen we het water in en namen de pre-dive-check door, waarbij je al je materiaal controleert op een juiste werking en compleetheid van je uitrusting. Ook bepaalden we bij welke flesdruk we terug zouden gaan en hoe diep we maximaal wilden duiken. Mijn vriend ging voorop, omdat ik het toch best spannend vond om een onbekende grot in te gaan. Eenmaal bij het touw daalden we af en volgden we de lijn de grot in. Het was kraakhelder en omdat de diepte lang gelijk bleef konden we ver kijken. Na een tijdje werd het parcours wat grilliger en wist je na een bocht niet wat er daarna zou komen. Met bewondering voor het exploratietalent van mijn vriend volgde ik hem op de voet. Toen het tijd was om om te keren besloten we dat hij voorop zou blijven zwemmen, ik voelde me prettiger achter hem. Ik keek mijn ogen uit, terwijl ik de gidslijn geen seconde uit mijn zicht verloor. Eenmaal boven voelde ik me opgelucht, omdat alles goed was gegaan, maar ook een beetje heldhaftig, omdat we dit toch maar even geflikt hadden.

De week was voorbij en het was tijd om naar huis te gaan. We hadden veel om over na te praten en keken samen terug op een fantastische week. Ons avontuur zat erop, maar we gaan terug!