Alle 25 duiken die ik maakte zijn goed gegaan, tot vorig jaar op Borneo. We gingen erg snel naar dertig meter en ik kreeg een paniekaanval.

Ik werd duizelig, mijn hart ging tekeer, ik trilde van de kou en dacht echt dat ik dood ging. Een soort claustrofobisch gevoel. Ik kon niet meer zomaar naar boven, terwijl dat het enige was wat ik wilde. Maar naar beneden durfde ik ook niet, want ik was hartstikke bang. Het was een hele mooie duik met haaien en schildpadden, maar ik kreeg er niks van mee. Ik was alleen maar bezig met denken ‘dit wil ik niet’, hoewel ik tegelijk ook dacht ‘er kan niets gebeuren, ik moet door’. Ik heb mijn duik wel afgemaakt, maar eenmaal boven was ik zo bang dat ik begon te huilen. Hierna heb ik nog een paar keer gedoken, diezelfde middag al. Maar iedere keer had ik het gevoel dat ik niet naar boven kon en zeker niet diep durfde gaan. Geen prettig gevoel! Ik vind duiken echt een supermooie sport en wil er absoluut mee doorgaan, maar niet als ik elke keer dit gevoel heb.

Zijn er tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan?

Het krijgen van een paniekaanval onder water is zeer beangstigend en betekent in veel gevallen dat de persoon in kwestie stopt met duiken. Het is van het grootste belang na te gaan waar dit probleem vandaan komt. Ben je bijvoorbeeld van nature al wat claustrofobisch aangelegd? Heb je het idee dat je moet duiken om je partner tevreden te houden? Het is een van de redenen om van tevoren een goede duikmedische keuring te ondergaan. Duikmedische artsen kun je onder andere vinden op www.mijnduikerarts.nl.

Verder legt een aantal duikscholen in Nederland zich speciaal toe op het begeleiden van mensen die zo’n nare ervaring hebben gehad. Met enig zoekwerk op internet vind je ze wel. Sterkte ermee!

Foto’s Shutterstock