En daar zit je dan, aan de andere kant van de wereld op de neus van een bultrug die even komt kennismaken. Is dit waar gebeurd? Het klinkt ongelooflijk, maar dit is inderdaad wat mij overkwam tijdens een walvissnorkeltrip in Tonga.

Tekst en foto’s: Koen Hoekemeijer

Al jaren bezocht ik wereldwijd diverse landen om vanaf een boot walvissen te zien en te fotograferen. Maar nadat ik had ontdekt dat het in Tonga wettelijk is toegestaan om deze prachtige dieren ook vanuit het water en dus ook onder water te bekijken, was ik verkocht. Eerder had ik al tussen de machtige orka’s gesnorkeld in Noorwegen en nu moest en zou ik dus naar Tonga afreizen. Tonga ligt aan de andere kant van de wereld en vanuit Nederland moet je vier vluchten maken voordat je landt op de eindbestemming. Tonga is niet zo bekend bij de meeste mensen, maar qua natuur en pracht moet je denken aan Samoa of bijvoorbeeld Fiji. Alleen dan een stuk minder toeristisch en daardoor wat mij betreft nog heerlijker. Witte stranden, een prachtig blauw gekleurde oceaan en diepgroene palmbomen volbehangen met kokosnoten; paradijs! In 2016 boek ik 13 dagen op het water, en de allerbeste dag is meteen de allereerste.

In de ochtend zwemmen we in het bijzijn van een moeder en kalf en dat is al een prachtige ervaring. Maar dat de middag nog onvergetelijker zou zijn…  Over de radio horen we de schippers van de diverse boten hilarisch schaterlachen, maar waarom is onduidelijk. Totdat onze schipper begint te praten over ‘crazy whales’. Crazy whales, zo leren we, staat gelijk aan walvissen die buitengewone interesse tonen in snorkelaars en daarbij het fysieke contact niet schuwen. Enigszins ongeduldig wachten we onze beurt af. Eindelijk mogen we te water! Twee volwassen bultruggen zwemmen recht op ons af, cirkelen om ons heen en volgen onze bewegingen in het water.

De lokalen noemen het ‘crazy whales’: walvissen die buitengewone interesse tonen in snorkelaars.

Fysiek contact met een walvis

Met hun neus maken ze fysiek contact. Ze zijn all over the place! En al die tijd kijken ze ons aandachtig aan met hun prachtige ondeugende kleine pretoogjes. Door de buitengewone walvisinteractie raak ik enigszins van de groep verwijderd. Het is hilarisch om te zien hoe mijn medesnorkelaars vol achter de broek aan worden gezeten en proberen weg te zwemmen, maar dan ben ik aan de beurt. Een van de vriendelijke reuzen – meer dan 17 meter in lengte met een gewicht van ongeveer 40.000 kilo – komt recht onder mij rustig omhoog en het is duidelijk wat hij wil; contact maken! Ik voel hoe ik een 20 centimeter uit het water word getild en daar zit ik dus op de neus van een bultrug.

«Ik voel hoe de walvis me 20 centimeter uit het water optilt»

Aanraken niet toegestaan

De walvissen aanraken is wettelijk niet toegestaan, maar in dit geval heb ik geen keus en laten we wel wezen, deze walvis vraagt er zelf om. Zijn huid voelt aan als zacht rubber en terwijl mijn hand op z’n neus ligt, besef ik hoe bijzonder en waanzinnig uniek dit moment is. Na enkele seconden laat de walvis zich onder mij wegzakken om vervolgens nog een keer terug te komen voor eenzelfde moment. Ik kan je rustig vertellen, en je zult dat zonder twijfel aannemen: dat is mijn meest bizarre en allermooiste moment met de natuur en wildlife ooit. Niet alleen omdat het een goed verhaal is om te vertellen (ook in lokale pubs uiteraard!), maar vooral omdat het voor mij bevestigt dat walvissen intelligente wezens zijn met een enorm bewustzijn en zachtaardige karakters. En als dat oogcontact dan wordt gemaakt, dan kom je daarna op de boot woorden en superlatieven tekort om deze ervaring onder woorden te brengen. Interactie tussen mensen en wilde dieren, in hun leefwereld en op hun voorwaarden. Zo hoort het en wat mij betreft wordt het niet veel beter dan dit. Ik ben na deze dag in totaal nog dertig keer het water op geweest, maar zo close en intiem als die eerste keer is het nooit meer geworden. Misschien dit jaar weer!

Bekijk ook: Prachtig Palawan