Omdat Nicole deze keer geen vaste duikbuddy heeft, gaat ze met een voor haar onbekende buddy op pad. Dat is een verwoed onderwaterfotograaf die vooral geïnteresseerd blijkt in gave onderwerpen – en kennelijk erg weinig aandacht heeft voor Nicole.

Omdat Nicole’s vaste buddy ziek is, vraagt ze bij het duikcentrum naar een geschikte duikpartner. De enige ervaren duiker die alleen reist, is een hobbyfotograaf met vele honderden duiken.

Als de fotograaf met een enorme onderwatercamera op het ontmoetingspunt verschijnt, begint ze zich af te vragen of dit een interessante duik zou kunnen worden.

Hij is niet bepaald enthousiast over de buddycheck, omdat hij daarvoor zijn camera zou moeten uitzetten. In het begin lijkt alles oké en ontspannen. De baai is niet bijzonder spannend en slechts licht glooiend. Nicole moet steeds haar buddy zoeken; telkens ziet ze hem ergens met zijn camera.

Ze probeert zoveel mogelijk voorwaarts te blijven zwemmen in de hoop dat hij eindelijk wat sneller zal volgen. Als ze zich na een tijdje weer omdraait, is hij plotseling geheel verdwenen – alsof hij door de grond is opgeslokt.

Ze herinnert zich het scenario tijdens haar training: als je je buddy kwijtraakt, kijk dan 1 minuut rond en maak dan gecontroleerd je opstijging. Als je buddy dat ook doet, tref je elkaar aan de oppervlakte.

Eenmaal boven is echter niemand te zien. Is haar buddy misschien iets overkomen? Een hartaanval? Of misschien een technisch probleem? Ze zwemt terug naar de oever om een reddingsactie te laten starten als ze plotseling luchtbellen ziet.

Ze duikt naar beneden en ziet haar buddy vlak boven de bodem, druk bezig  met foto’s maken… Het duurt een paar minuten voordat ze kalmeert. Nooit meer met een onderwaterfotograaf duiken!

Fout 1

Geen buddycheck omdat hij zijn camera niet wil uitschakelen? Wat voor idioot idee is dat? Ik heb honderden ongevalsrapporten gelezen en de belangrijkste reden voor levensbedreigende ongevallen is een ontbrekende of slecht uitgevoerde buddycheck.

Fout 2

Iedereen die met een onderwaterfotograaf duikt, zou bijna moeten overwegen om te trainen om solo-duiker te worden. Dat is logisch!

1 Het buddyteam is nog dicht bij elkaar tijdens de afdaling.

2 Omdat de fotograaf druk bezig is, merkt hij niet dat Nicole steeds verder van hem vandaan zwemt.

3 Waar is mijn buddy? Nicole zoekt een minuut en maakt haar opstijging.

4 Ze wacht nog een paar minuten aan de oppervlakte. Niemand te zien! Is er een ongeluk gebeurd? Ze zwemt richting de kant om hulp te halen.

5 Na een tijdje ziet ze luchtbellen en duikt ze weer naar beneden. De fotograaf hangt vlak boven de bodem en maakt rustig foto‘s.

6 Nicole is vreselijk overstuur en toont haar buddy het teken «bij elkaar blijven». De fotograaf gaat met tegenzin akkoord. OK.

Pas op, soloduiker!

Het moet duidelijk zijn: onderwaterfotografen en filmmakers zijn in beginsel soloduikers.

Als je met hen aan een duik begint, moet het voor iedereen duidelijk zijn dat de fotograaf of filmmaker zich concentreert op zijn onderwerp, de instellingen van de camera, de kijkhoek en de controle over het drijfvermogen en nauwelijks oog heeft voor zijn buddy.

De duikpartner moet de fotograaf of filmmaker in de gaten houden om het contact niet te verliezen. De fundamentele fouten lagen zowel in de gebrekkige briefing als in het gegeven dat de buddy te ver van de fotograaf vandaan bleef.

Bij zo‘n duik ligt de focus van de briefing op het zoeken naar een onderwerp. Iedereen die met een onderwaterfotograaf duikt, moet zich bewust zijn van deze risico‘s. Als je het niet (zeker) weet, moet je zo‘n duik gewoon niet maken.

Tip

Als de buddy in de buurt van de fotograaf blijft, verdwaalt het buddy-team niet. Niet te vergeten: de kans om iets speciaals te zien is beduidend groter, aangezien goede fotografen en filmmakers meestal een bijzonder zicht hebben op het onderwaterlandschap.

Bovendien levert het op deze manier uitvoeren van de duik geen stress op. Het was de juiste keus om na een korte zoektocht de opstijging te maken.

Zoals zo vaak in dergelijke situaties ging alles gelukkig weer goed.

Thomas Kromp, Instructeur

Alle foto‘s: Wolfgang Pölzer