Duiken Magazine interviewt graag mensen die op een of andere manier iets met duiken doen. Deze keer gaan we in gesprek met Patrick Kranenbroek. Hij is niet alleen één van de kampioenen van het Open Nederlandse Kampioenschap Onderwaterfotografie (ONK) 2022, maar Patrick maakt sinds anderhalf jaar ook deel uit van de redactie van Duiken, op vrijwillige basis doet hij dit naast zijn werk.
Patrick past artikelen aan en zet deze online klaar, schrijft artikelen over zijn hobby fotografie en beschrijft duikstekken. Daarnaast schrijft hij ook zelf artikelen voor het Duiken magazine. Recent schreef hij over Dolfijnen in gevangenschap (novembernummer).
Door Harriët Plantinga
Patrick, ten eerste van harte gefeliciteerd met je prijzen! Bij de voorbereiding van dit interview vertelde je dat je vooral duikt in Nederland en dat het duiken in Nederland eigenlijk een ‘toevalligheidje’ is geweest. Vertel eens.
Patrick lacht bescheiden. “Net voor de pandemie gaf mijn zoon Luca (destijds 10 jaar oud) aan dat hij ook graag wilde leren duiken en ik ben van mening dat je duiken heel goed leert in Nederland. We reserveerden om die reden een jaarplek op de camping in Zeeland en dat kwam heel goed uit want de pandemie begon kort daarna. Reizen was er voorlopig niet meer bij. We vonden het er zo leuk dan we niet meer weggegaan zijn. Vanaf begin april reizen we als gezin ieder weekend naar Sint Maartensdijk in Zeeland. Ik sta vroeg op en ga lekker in mijn eentje een duik maken en ‘s middags nog één. Ik duik bijna altijd alleen omdat het voor een buddy helemaal niet leuk is om met mij te duiken. Ik ben soms wel een half uur bezig met het maken van een foto en soms kom ik niet verder dan vijf meter van de trap. Een uur later kom ik het water dan weer uit. Soms duik ik wel met een buddy maar dan laat ik mijn fotocamera op de wal. Dan geef ik op verzoek van bekenden een rondleiding langs de mooie plekjes in de Oosterschelde. “
Eén van de weinige foto’s waarop Patrick zelf staat
Wie of wat heeft je geïnspireerd om te gaan duiken?
In 1997 waren mijn ouders 25 jaar getrouwd en we gingen als gezin naar Gran Canaria. Mijn broer en zus kozen voor een rit op kamelen en ik ging mee met een onderzeeboot. We kwamen langs een wrak en ik was zo onder de indruk van hetgeen ik zag. Op mijn werk vertelde ik over deze ervaring en mijn collega zei dat ik duiken wel eens heel leuk zou kunnen vinden. Een jaar later ben ik gestart met duiken. Ik was toen 22 jaar.
En nu ben je één van de nieuwe kampioenen in de categorie Starters. Hoe ben je erbij gekomen om mee te doen?
“Sinds maart 2020 duik ik dus vrijwel ieder weekend in Zeeland. Ik heb daar veel bekenden gemaakt, vooral duikers en hun partners. Als ik het parkeerterrein op rijd, herken ik al auto’s en ik maak altijd wel met iemand een praatje. Zo kwam ik ook regelmatig een groepje van vier Belgen tegen, allemaal fanatieke onderwaterfotografen. Ze vroegen of ik mee wilde doen aan de teamwedstrijd tijdens de ONK. Ik heb even getwijfeld omdat ik mij een beginner voelde in een team van hele goede fotografen. Ik ben overstag gegaan omdat ik mij realiseerde dat ik veel van hen zou kunnen leren. Behalve fotograferen in teamverband (waarbij we gewonnen hebben) heb ik ook meegedaan aan de andere categorieën voor beginners; goud bij Thema fotografie (wieren) en Starters allround, zilver bij Starters beste foto en brons in de categorie No Limits (de foto mag overal ter wereld zijn gemaakt en eindeloos bewerkt worden).
Als ik volgend jaar weer mee wil doen, word ik ingedeeld bij de Masters en dat is weer een hele nieuwe uitdaging. Ook omdat er dan gewerkt wordt met vaste wedstrijddagen en dat maakt het moeilijker. Je moet dan pieken op het juiste moment en hopen dat de weergoden je een beetje helpen.
De winnende foto van de teamwedstrijd; rechtsonder het gouden zeepaardje van Patrick
Jouw bijdrage aan de team-opdracht was een goudkleurig zeepaardje. Hoe is die foto tot stand gekomen?
“Tijdens een van mijn weekendduiken ontdekte ik een heel klein zeepaardje, hooguit vier centimeter groot in een prachtige gouden kleur. Ik heb dit zeepaardje gevolgd in zijn groei en veel op geoefend met foto’s maken.
Op het moment dat het zeepaardje acht centimeter groot was, heb ik de foto gemaakt voor de teamwedstrijd. De plek van dit prachtige zeepaardje heb ik een hele tijd geheim kunnen houden tijdens mijn wedstrijdperiode van de ONK.” Een grote lach komt op het gezicht van Patrick.
Patrick met zijn vijf medailles!
Waar zou je heel graag heen willen om te duiken?
“Eigenlijk is de vraag waar ik heen zou willen om te fotograferen. Ik duik namelijk om te fotograferen. Op mijn bucketlist staat Raja Ampat in Indonesië. Dit staat bekend om zijn vele zachte koralen en is uitermate geschikt voor macrofotografie (fotograferen op korte tot zeer korte afstand). Dit staat boven aan mijn bucketlist. Een andere droom van mij is om een baan te vinden in de duikindustrie, bijvoorbeeld als vertegenwoordiger van bekende duikmerken. Wie weet!”
