Ik ga op duikvakantie naar Bali en dan vlieg ik met… Singapore Airlines! Met maar 50 minuten overstap in Singapore vind ik het van tevoren toch wel spannend of we het gaan redden…

Tekst & foto’s: Judith Rietveld

“Dat red je makkelijk hoor!” Dat zijn de woorden van Kian Kramer van Singapore Airlines. Dit is zijn antwoord op mijn vraag over de zojuist gestuurde vluchttijden. Is 50 minuten echt niet te kort? Je moet het vliegtuig nog uit, de volgende gate zien te vinden en je koffers moeten ook nog in datzelfde vliegtuig… hij verzekert mij dat het allemaal goed komt. Ik probeer het maar los te laten en fris en fruitig staan we dan om 08.15 uur aan de balie van Singapore Airlines om in te checken.

30 kilo

Het verloopt allemaal soepel, we mogen 30 kg bagage meenemen en die hadden we ook echt wel nodig met al onze duikspullen. Ik heb zelfs nog wat extra dingen bij mijn zoon Luuk in zijn koffer gestopt die toch niet zoveel kilo’s heeft. Heerlijk dat we zoveel mee kunnen nemen en niet bij het inchecken de nog ‘per-ongeluk-te-veel-kilo’s’ toch eruit moeten halen, omdat de baliemedewerker geen goede dag heeft en het niet door de vingers wil zien.

Lang wachten door waterfles

Het is enorm druk op Schiphol. Niet zo gek ook, want het is de eerste week van de meivakantie van bepaalde regio’s en scholen. De handbagage van mij en mijn vriend zitten vol met onderwatercamera’s, duiklampen en een drone. Wanneer de tassen door de scanner gaan verwachten we ook een ‘rechtsaf’ in plaats van een ‘linksaf’. Maar onze tassen worden goedgekeurd, juist die van Luuk moet voor controle! Erg goed geregeld is het niet vandaag, het lijkt wel een beetje zoals vaak bij wegwerkzaamheden; één man doet al het werk, en de rest kijkt toe… de tassen die gecontroleerd moeten worden stapelen zich letterlijk op. Het duurt dus behoorlijk lang voordat de beveiliger tot de conclusie komt dat Luuks waterfles echt niet gevaarlijk is. Water mag tegenwoordig gewoon door de scanner heen, maar wordt er in dit geval dus wel uitgepikt. Volgende keer drinken we het toch maar gewoon op.

Duur ontbijtje

Eindelijk zijn we door alle checks heen, we hebben nog krap 50 minuten voordat we mogen boarden. We hadden besloten om op Schiphol te ontbijten, maar wat een prijzen! Ik kan het niet geloven dat ze voor een chocoladebroodje gewoon 4,25 euro durven te vragen… een luxe broodje is dan in verhouding goedkoper, dus die nemen we maar om toch de buiken te vullen. Met een kleine cappuccino. Voor 36 euro hebben we ontbijt voor drie personen, drie broodjes en twee drankjes (drink jij maar wat water, Luuk!)

Erg goed geregeld is het niet vandaag, het lijkt wel een beetje zoals vaak bij wegwerkzaamheden; één man doet al het werk, en de rest kijkt toe…

Stijgende lijn

Maar vanaf dan gaat alles in de positieve lijn. We zitten met z’n drieën naast elkaar bij het raam. De beenruimte is fantastisch – we zitten gewoon economy class – maar met mijn 1.78 heb ik zelfs nog ruimte over! Ideaal! De stewardessen van Singapore Airlines zijn stuk voor stuk Indonesische schoonheden en doen er alles aan om het ons zo comfortabel mogelijk te maken. Luuk is helemaal blij met het enterainmentsysteem waar onder andere de nieuwste Marvel-films op staan.

Toch geen kattenvoer

En dan het eten. Altijd spannend in een vliegtuig. Daarom heb ik al wat extra voedsel meegenomen in mijn handbagage als back-up. Ik kies voor de beef met jasmijn rice. Wanneer ik de aluminium cover van het bakje trek, kijk ik beteuterd. Het lijkt een beetje op de ‘brokjes in gelei saus’ van mijn kat. Luuk is inmiddels al begonnen aan zijn zalm die hem heerlijk smaakt. Ik besluit toch een hap te nemen en sta versteld. Dít is lekker!! Ook die jasmijn rijst!!! Ik ben verbaasd over deze vliegtuigmaaltijd, het is echt heerlijk.

“Je gaat die korte overstap makkelijk redden hoor. Het vliegtuig wacht op jullie!”

50 minuten overstap

De vlucht naar Singapore duurt 13 uur. We hebben al enigszins wat vertraging opgelopen, dus onze overstap van 50 minuten is verkort naar 40 minuten. Hoewel de grondstewardess op Schiphol me verzekerde dat de overstap prima te doen is, begin ik ‘m toch wel te knijpen. Hoe gaan we het in godsnaam redden? Ik loop tussen alle slapende mensen door – hoe doen ze dat toch? – naar de stewardess die net broodjes aan het sorteren is. Ik stel haar ook de vraag of we het wel gaan redden. “Vlieg je met SQ?” SQ staat in dit geval voor Singapore Airlines. Ik knik bevestigend. “Oh, dan ga je het makkelijk redden hoor. Het vliegtuig wacht dan op jullie! Ook helpt het grondpersoneel je straks op weg,” zegt ze met haar liefste glimlach. Iets meer gerustgesteld, maar nog steeds met twijfel, ga ik terug naar mijn stoel. We zullen het zien. En anders pakken we gewoon een volgende vlucht.

Gehaald

Waarom heb ik me zorgen gemaakt. De overstap gaat als gesmeerd. Er staat inderdaad grondpersoneel om ons de weg te wijzen en met een Skytrain staan we binnen no time bij de gate van ons vliegtuig. Het is er behoorlijk druk, schijnbaar zaten er veel mensen in ons vliegtuig die naar Bali gaan. We moeten zelfs nog 20 minuten wachten omdat we wachten op ‘de laatste Europese passagiers’. Ze wachten dus inderdaad! Een klein half uur na de oorspronkelijke vertrektijd, stijgen we op. Het is nog drie uur vliegen en ik kan me eindelijk ontspannen. Bali, here we come!!!