Nog íets meer dan twee weken, minder dan 20 dagen… Het komt nu écht heel dichtbij. Op m’n werk ben ik de zaken aan het afronden en daarbuiten druk bezig met alles klaar maken voor mijn vertrek. De paklijst is gemaakt, de medische keuring in de pocket en de duikmaterialen weer klaar voor ’n jaar intensief gebruik!

Vandaag ben ik weer eens voor de medische check-up bij de Sportartsengroep langs geweest voor een groot sportmedisch onderzoek. Een uitgebreide APK-keuring van jezelf kan eens in de zoveel tijd zeker geen kwaad. Het begon zoals altijd met ’n enorme Ja/Nee vragenlijst, gevolgd door de ondervraging van de keurend arts. Na het kruisverhoor kwam het meten, voelen en luisteren. Gewicht, lengte, vetpercentage, flexibiliteit, gezichtsvermogen, oren, hart, longen, bloeddruk, bloedwaarden en het hartfilmpje waren onderdeel van het voor mij ‘passieve’ deel. Maar nu mocht ik zelf aan de bak. Allereerst de longfunctietest waarin het ademvolume wordt getest en ook het uitademvermogen. Twee keer maximaal in- en uitademen, stiekem kost dat nog best wat moeite om het écht goed uit te voeren.

Omdat ik voor het groot sportmedisch onderzoek had gekozen, was het hierna zaak om mijn maximale hartslag eens aan te gaan tikken op de fiets. Aangezien naast duiken wielrennen mijn favoriete bezigheid is, was het ook wel weer lekker om mezelf even uit te dagen en kan het nooit kwaad om af en toe jezelf eens te laten checken bij hoge inspanning. Het begon lekker makkelijk op 35 Watt en elke minuut kwam er gestaag 35W bij. Het zweet begon langzaamaan ook te komen, ik had mijzelf als doel gezet om in ieder geval boven de 400W maximaal te komen. Met een schuin oog op m´n hartslag op het scherm naast mij zag ik dat ´ie goed omhoog begon te gaan – voor zover ik wist was mijn maximale hartslag 198, maar vandaag tikte ik op 402 watt de 202 slagen per minuut aan! En was dat ook de druppel die mijn benen deed vollopen… Met een paar minuten herstel was mijn hartslag weer goed gedaald en voelde ik mijzelf weer mens. Met dit resultaat ben ik in ieder geval weer goedgekeurd voor ’t komende jaar!

Tijd voor materiaal
Ook het materiaal had weleens wat aandacht nodig… Twee weken geleden was ik bij Sander van Dive Solutions op bezoek om mijn ademautomaten grondig te onderhouden.Het was ondertussen al ruim twee jaar geleden dat ze geserviced waren dus het was de hoogste tijd om dit weer te doen, zeker met het oog op komend jaar.

Mijn kwaliteit ligt zeker niet bij het consequent spoelen en drogen na elke duik (behalve van m’n camera – dat is m’n kindje 😉 ), dus nodig was het zeker. Het gereedschap was uitgestald, het ultrasoonbad voorverwarmd en voorzien van Blue Gold dus we konden van start. We begonnen met alles uit elkaar halen – alle slangen los, de dopjes eruit, alle O-ringen eraf en eerst de eerste trappen elk in een eigen bakje strippen. Zoals je aan de foto’s kunt zien was het zeker nodig om het geheel eens goed onder handen te nemen. Het ultrasoonbad deed goed zo´n werk en zorgde voor een zo-goed-als-nieuw resultaat van alle onderdelen!

Tijd om de zaak weer in elkaar te zetten…De juiste O-ringen erbij zoeken, invetten en op de goede plaats doen om vervolgens weer een werkende set in elkaar te kunnen zetten. Na de 1e trappen was het de beurt aan de 2e trappen. Het blijft een gepiel met al die kleine onderdelen en O-ringen maar ook dit was ’n fluitje van ’n cent met de hulp van Sander! Restte alleen nog het afstellen. Gelukkig had Sander in z’n leven al meer automaten geserviced dan duiken gemaakt en was het eigenlijk meer controleren dan afstellen… alles zat al zo goed als perfect na het in elkaar te zetten dat het enkel wat finetunen was!

Na dit harde werk hadden we natuurlijk ’n heerlijk biertje verdiend om de toekomstige avonturen nog eens te bespreken! Nu is ’t lijf gekeurd en kan het materiaal er ook weer ’n seizoen tegenaan!

Tekst en foto’s: Kim ten Wolde