In maart 2016 werd bij mij als een donderslag bij heldere hemel de diagnose MS (Multiple Sclerose) vastgesteld. Mijn klachten, die ik toeschreef aan een burn-out, bleken ernstiger. Ik was jaren actief geweest als duikinstructeur in Hurghada, en mijn eerste vragen aan de neuroloog waren dan ook: kom ik in een rolstoel en kan ik blijven duiken?

Tekst en foto’s: Miryam de Jong

Mijn favorieten

Achteraf gezien lijkt het erop dat al in 2005 de eerste tekenen zich openbaarden na een diepe duik. In plaats van decompressieziekte, die ter plaatse ook niet volledig bevestigd werd, zal dat mijn eerste schub (aanval) geweest zijn. In de tijd dat ik in Egypte werkzaam was als duikinstructeur/gids, heeft de MS aan mijn zenuwstelsel wel schade toegebracht, maar zich niet geopenbaard. Misschien wel door de vitamine D, waar MS-patiënten vaak een tekort aan hebben. Deze was dagelijks ruim voldoende aanwezig en ik had daarnaast ook een redelijk relaxed leven. Terug in Nederland kreeg ik meerdere ‘kleine’ klachten en werd uiteindelijk MS vastgesteld. Ik moest leren omgaan met de beperkingen die mijn lijf mij oplegt. Eén van de hulpmiddelen die zijn intrede gedaan heeft, is een scootmobiel. Zo kan ik me verplaatsen zonder veel energie te verspelen. Maar oh, oh wat was dat een stap.

Cruisende schildpad

Vismuur

Afgelopen februari in de scootmobiel naar Duikvaker. Mensen ontmoeten, die mij kennen als de (lopende) behulpzame duikinstructeur. Mijn batterij lijkt op een kapotte duiklamp. Ik voel de energie snel achteruitgaan. Kou, ook van water, of mezelf in een duikpak hijsen, kost al zo veel energie, dat duiken in Nederland lastig is geworden. Dan zullen we het maar niet hebben over de obstakels zoals het klauteren over een dijk in Zeeland. Dus zolang het kan, gaan we elk jaar terug naar de vertrouwde thuisbasis Hurghada. Het eerste jaar reizen we zonder assistentie (kop in het zand), vorig jaar met beperkte assistentie (eigenwijs) en dit jaar met volledige assistentie, hoe moeilijk ik dat ook vind. Ik vind het vreselijk om in een rolstoel voortgeduwd te worden. Voor de mindervaliden wordt er in Hurghada een portakabin (door ons veevervoer genoemd) naast het vliegtuig geplaatst. Daarna word je vervoerd naar de aankomsthal in een vreselijke oude rolstoel, die in een museum niet zou misstaan. We komen als laatste aan bij de bagageband, wat een voordeel is, want we hoeven niet te zoeken naar onze bagage.

Speelkameraadje

Blij mee

Evenwichtsproblemen

We duiken al jaren bij Blue Paradise, een Belgische duikorganisatie. We worden elke dag stipt op tijd opgehaald en gebracht naar Aden Beach waar de boot met de vriendelijke en behulpzame bemanning ligt te wachten. Natuurlijk wil ik zoveel als mogelijk alles zelf regelen. Het opbouwen van mijn set doe ik zeker liever zelf. Ik word begeleid naar het achterdek waar ik zittend geholpen word met mijn vinnen. Ook bij het te water gaan kan ik rekenen op de nodige hulp zodat ik niet met mijn set om kan vallen, daar ik nogal wat last heb van evenwichtsproblemen. Eenmaal in het water hang ik gewichtloos in het blauw en geniet van de rust onder water. Ik ken de weg op de duikstekken, dus mijn enige zorg is stroming voorkomen. Wat een heerlijk gevoel! Samen met mijn vaste buddy duiken zonder stress. We hoeven geen kilometers af te leggen, maar lekker elke vierkante meter op ons gemak bekijken. Onze enige zorg is op tijd bij de boot zijn. Mocht dat om wat voor reden niet lukken, dan is de afspraak ‘ballon omhoog’ en opgehaald worden door de zodiac. Zo fijn dat ze overal rekening mee houden!

Behulpzame crew

Als we zelfstandig bij de boot komen, pakken ze mijn lood en vervolgens mijn complete set aan en kan ik mezelf aan boord hijsen. Het had niet beter gekund! Omdat ik de duikstekken ken, plannen we onze eigen duiken. Om mijn lijf niet uit te putten, duiken we twee dagen achter elkaar gevolgd door een dag rust bij het hotel. Dit jaar hebben we zestien duiken kunnen maken. Hoewel sommige stekken wat minder zicht hebben, is het vooral op mijn favoriete duikstek Carless super helder en is er nagenoeg geen stroming. Ik vind het geweldig dat ik nog steeds onder water mag. Ik ben niet instabiel, ik kan niet vallen. In het water ben ik mijn oude ik.

 Bekijk ook: Raja Ampat: simpelweg Wauw