Dat zonnebrandcreme schadelijk is voor het onderwaterleven wisten we al. Maar misschien dat nanotechnologie hierin een positieve bijdrage kan leveren.

De nanodeeltjes halen het voor koraal zo schadelijke oxybenzone snel en veilig uit het zeewater.

Koraalriffen wereldwijd hebben het bijzonder moeilijk. Zo kwijnen ze weg door hogere watertemperaturen. Maar dat is niet de enige uitdaging waar de riffen voor staan. Ze worden ook aangetast door een ingrediënt in zonnebrandcrème: oxybenzone. Het ingrediënt beschermt onze huid tegen kanker, maar wanneer we een duik in het zeewater nemen, komt het in dat water terecht en kan het vervolgens dodelijk zijn voor koraal. “Verbleking van koraal door oxybenzone is een lastig, maar geen onmogelijk probleem,” stelt onderzoeker Felix Roman.

Nanodeeltjes
Roman en collega’s hebben namelijk iets bedacht om oxybenzone uit zeewater te halen en doen daarbij een beroep op speciale nanodeeltjes. “Onze nanodeeltjes zijn magnetisch en we kunnen ervoor zorgen dat ze zich op een specifieke vervuilende stof – in dit geval oxybenzone – richten door de chemie aan het oppervlak van deze deeltjes te veranderen.”

Verpakking
Niet iedereen zal enthousiast worden over het loslaten van nanodeeltjes in zeewater. Daarom hebben de onderzoekers de nanodeeltjes verpakt in een goedkoop en milieuvriendelijk ‘verpakkinkje’. Deze verpakking bestaat uit stoffen die van nature in de oceaan voorkomen: alginezuur (afkomstig uit algen) en chitosan (een afvalproduct van vis). In deze mix van alginezuur en chitosan zitten de magnetische nanodeeltjes. “Het idee is dat wanneer je ze in het water dumpt, je ze er met een magneet weer uit kunt trekken.”

Experiment
De onderzoekers hebben hun nanodeeltjes al getest. Eén van de onderzoekers smeerde zich in met een zonnebrandcrème die oxybenzone bevatte en nam een duik in zeewater. “Je kon de zonnebrand in het water zien lekken, dus ik verzamelde dat water voor een analyse in het lab,” vertelt onderzoeker Ana Zapata. Het water bleek een hoge concentratie oxybenzone te bevatten: ongeveer 1,3 ppm (deeltjes per miljoen). “Dat is veel,” benadrukt Zapata. Concentraties van enkele deeltjes per miljard zijn namelijk al hoog genoeg om riffen schade te berokkenen. Grote vraag was natuurlijk of de nanodeeltjes erin zouden slagen om hoge concentraties oxybenzone uit het zeewater te halen. Om dat te achterhalen, lieten de onderzoekers de nanodeeltjes in het zeewater los. “Binnen een uur verwijderden we 95 procent van het stofje,” vertelt Roman. “Het gaat best snel.”

Bron: Scientias.nl