Bert Ras gaat samen met zijn vader en beste duikbuddy mee op een groepreis ‘Southern Africa Unlocked’ met duiken in Mozambique en Zuid-Afrika. Beiden zijn ze gek van haaien. Lees hier deel twee van hun blog.

Tekst en foto’s: Bert Ras

Dag 11: Eerste dag duiken bij Sodwana Bay

In de nacht had ik een openbaring dat ik mijn geliefde vinnen waar ik 750 duiken mee heb gemaakt had vergeten in Mozambique. Eerst maar even vinnen ophalen bij Coral Divers in de vroege ochtend. Na het ontbijt werden we samen met onze duikspullen met een tractor met lange trailer naar het strand gebracht. Hier werd de briefing gegeven en in het zand de onderwaterkaart uitgebeeld in 3D. Bij Sodwana Bay is de bodem meer bedekt met koraal dan in Mozambique. Het zicht is er ook stukken beter. Bij the Pinnacles zagen we onder een overhang 2 witpunt rifhaaien op een pedicure van poetsvissen wachten. Er is veel klein leven te zien: bladvissen, harlekijngarnalen, octopussen, naaktslakjes, etc.. Nog mooier met een macrolens (zucht!).

Bij the Pinnacles zagen we onder een overhang 2 witpunt rifhaaien.

Na het duiken deed ik met een andere medereiziger de gaafste quadbiketocht ooit. Lekker scheuren door het zand met prachtige uitzichten op bossen, heuvels en meren. Er was veel wildleven: veel vogels en mestkevers rollend met mestnestjes. De gids was eigenaar van het prachtige blauwe meer Lake Sibaya en een stuk van het omliggende land. Hij heeft er voor gekozen om geen hotel op dit land te bouwen, want dit gebied moet echt beschermd blijven. Het is namelijk een leefgebied voor nijlpaarden. Een baby zag je af en toe naar boven schieten. Op veilige afstand genoten we daar al pootjebadend van een snack en een drankje.

De gids was eigenaar van het prachtige blauwe meer Lake Sibaya en een stuk van het omliggende land.

Toen we met de quad iets dichter naar de nijlpaarden toe reden kwam het mannetje naar de oppervlakte toe. Toen hij zijn bek wagenwijd opendeed liet hij hierdoor zien dat we niet langer welkom waren. De reden dat nijlpaarden gevaarlijk zijn is omdat ze zichzelf een negatief drijfvermogen kunnen geven om daarna op de bodem naar je toe te wandelen en je te bijten met hun grote bek en scherpe tanden. ’s Avonds maakte Roy binnen 5 minuten een grote pot met potjie kos (stoofvlees) klaar. Vijf minuten in Zuid Afrika is 2 uur in Nederlandse begrippen. Zoals Roy zelf zegt, TIA: This is Africa.

Bek wagenwijd open.

Dag 12: Tweede dag duiken bij Sodwana Bay

De 2e dag kwamen we tijdens de zodiacrit een groep van 30 tuimelaars tegen. Super lang met ze gesnorkeld: ze wilden maar al te graag ons bekijken en wij hun ook. Ze/we waren zelfs zo rustig dat we na een tijdje hun jongen van dichtbij mochten bekijken. Zo had ik het nog nooit mee gemaakt. Nog mooier met een groothoeklens (zucht!). Tijdens de duiken zagen we veel mooie overhangen met vele koralen en enkele verschillende soorten roggen die bleven liggen om te poseren. Ook zag ik hier mijn eerste stargazer die onder het zand lag. Omdat het ’s middags regende stond het dus in het teken van relaxen en internetten. In de avond aten we één van mijn Zuid-Afrikaanse gerechten: bobotie.

In de avond aten we één van mijn Zuid-Afrikaanse gerechten: bobotie.

Dag 13: Van Sodwana Bay naar Umkomaas

Na een goed fruitontbijt gingen we naar het winkelcentrum van Durban om souveniers te kopen en voor sightseeing. Roy maakte ondertussen een tussenstop bij de dokter om te checken of hij malaria had. Gelukkig was het alleen maar koorts. Wij slikken hier malariapillen voor, maar het is ongezond om dit elke dag te doen als je hier elke maand werkt. Onderweg naar Umkomaas regende het en zagen we een hele regenboog. Na regen komt zonneschijn toch?!? Bij het Blue Ocean Dive Resort (hotel en duikschool in één) in Umkomaas stonden gastvrije medewerkers klaar voor ons. Het weer was omgeslagen. Veel wind en wolken voor de zon. We ruilden de korte broek maar om voor een lange bij een temperatuur van 11 graden. Na een lekker uitgebreid diner was het tijd om onder de wol te kruipen. Morgen mogen we duiken met veel haaien in de Aliwal Shoal!!!

Het Blue Ocean Dive Resort in Umkomaas.

Dag 14: Eerste dag duiken bij Umkomaas

Om de zeeziekte voor later wat tegen te gaan nam ik een flink stevig english breakfast. Bij de duikschool werd onze groep opgedeeld in 2 groepen zodat we allebei optimaal konden genieten van de baited sharkdive die bij ons als eerst op het programma stond. We werden met een pickup bij een klein strandje onder een brug afgezet, waarna we met de zodiac door een stevige branding heen moesten. Gelukkig wist de zodiacdriver als een ware Formule-1 rijder hier wel raad mee. We voeren daarna een paar minuten rond met de baitballs waar gids Dolf ook visolie aan had toegevoegd totdat enkele haaien op het geurspoor af gekomen waren.

We daalden af naar 9 meter waar de eerste baitbal hing. Op 14 meter hing de 2de baitball om ook wat grotere en schuwere haaien aan te trekken. Helaas waren we een maand te vroeg om de tijgerhaaien te zien. Al snel zwommen er 20 tot 25 zwartpuntrifhaaien (en nog meer remora’s) om ons heen: genoeg fotokansen. Een paar keer trok Dolf aan de ketting zodat de haaien weer actiever werden. Het enige moment dat deze haaien ‘gevaarlijk’ kunnen zijn, is als ze het aas net mis happen.

Al snel zwommen er 20 tot 25 zwartpuntrifhaaien om ons heen.

Tussen de 2 duiken door verbleven we op de zodiac. We voeren ondertussen rustig naar the Cathedral toe waar zandtijgerhaaien te zien zijn. In het engels spotted ragged tooth shark (raggies) vanwege hun kromme tanden. Het setje in elkaar zetten en aantrekken duurde wat langer met de hoge golven. We waren daarna blij dat we in het water lagen. The Cathedral is een soort grot met boog als opening waarbij de bovenkant open is. Ik zwom door the Cathedral heen en hoe dichter ik bij de overhang kwam en in de schaduw zwom des te meer zandtijgerhaaien ik zag. Wel twintig waren me rustig aan het nakijken toen ik weer het dak van de kerk uitzwom. Ik hoorde pas de volgende dag (lees: ik had in de briefing niet gehoord) van Dolf dat we eigenlijk niet the Cathedral in mochten omdat ze daar alleen komen om te paren en hierbij een lange tijd niets eten. Oeps! Tijdens deze duik stond er flink wat stroming maar toch zagen we rond de 75 zandtijgerhaaien. Een goede start om een prachtig en rustig beest van mijn wensenlijstje af te strepen.

We voeren naar the Cathedral toe waar zandtijgerhaaien te zien zijn.

Dag 15: Tweede dag duiken bij Umkomaas

Omdat enkele medereizigers de nacht ervoor tijdens de haloweenparty iets te ver doorgezakt waren was onze duikgroep wat kleiner geworden. In plaats hiervan kregen we 2 aziatische dames mee op de zodiac. Eén dame ervan had maar 30 duiken gemaakt: een beetje magertjes voor het niveau van duiken hier. Het weer was nu wel weer wat beter en de zon scheen zelfs. Na een bumpy ride door de branding gingen we weer naar the Cathedral toe.

We vermaken ons goed op de haloweenparty.

Bij het afdalen trok ik de dame met weinig ervaring naar beneden omdat ze te weinig lood bij zich had. Haar buddy zag haar niet spartelen, omdat ze te druk bezig was om zelf naar beneden te komen. Dit keer stond er bijna geen stroming waardoor we langer buiten the Cathedral van de raggies konden genieten. Dit keer hebben we maar 12 zandtijgerhaaien gezien en ook nog een sepia, een schildpad en een grote tandbaars. Tijdens de veiligheidsstop schoot de dame naar de oppervlakte omdat ze te weinig lood bij zich had.

Dit keer hebben we 12 zandtijgerhaaien gezien .

De wind was weer flink aangetrokken en er stonden golven die 2 meter hoog waren. Gelukkig niet met toppen die over ons heen sloegen. De dame had hierdoor moeite om op de zodiac te komen. Ik schoot haar al snorkelend te hulp. Toen de skipper al 3x met de zodiac langs was geschoten trok ik haar naar de zodiac toe. De skipper vond het wel welletjes en maakte een eind aan onze duikdag. Dit was helaas onze laatste duik van de vakantie. Op de terugweg kregen we een regenjas en een lollie. De regenjas was tegen de kou en het vele water dat over ons heen spatte. En de lollie om het zoute zeewater dat in je mond kwam te neutraliseren. Dit was de wildste zodiacrit die ik ooit meegemaakt heb.

Dag 16: Van Umkomaas naar Drakensbergen

De volgende dag mochten we de rekening gaan betalen voor alle extra’s. We hadden een ‘meevaller’ omdat we één duik niet gemaakt hadden. We namen afscheid van de medewerkers van het Blue Ocean Dive Resort en het water. Dit ruilden we in voor een uitzicht op uitgestrekte weilanden en bergen bij een resort bij Drakensbergen. Bij Drakensbergen maakten we een kleine wandeling naar een prachtige waterval. De meesten van ons maakten hier een duik in een plas onder de waterval. Echt genieten zodra je door de kou heen bent. Door het resort was er ’s avonds indiaas eten klaar gemaakt. Na het diner deden we wat potjes tafeltennis waarbij ik ingemaakt werd door een dame van ons gezelschap. Tijd om naar bed te gaan!

Bij Drakensbergen maakten we een kleine wandeling naar een prachtige waterval.

Dag 17: Drakensbergen naar Pretoria

We stonden om 5 uur op om te genieten van de zonsopkomst met een prachtige rode hemel met een oranje knoeperd. Daarna hing ik al snel boven de pot omdat de nieuwe malariapillen mijn maag niet goed bevielen. We gingen onderweg naar het Lion & Safari Park. Hier fokten ze mannetjes leeuwen die in andere parken uitgezet worden om inteelt tegen te gaan.

We stonden om 5 uur op om te genieten van de zonsopkomst met een prachtige rode hemel met een oranje knoeperd.

Na een paar sandwiches verorberd te hebben gingen we voor een tour in een truck met kooi zodat we niet verorberd zouden worden door de leeuwen. Hier zagen we enkele troepen leeuwen, wilde honden, giraffes en andere mooie beesten. De gids vertelde ons vele wetenswaardigheden over alle beesten. Erg informatief en leuk om te doen, maar het tipt natuurlijk niet aan het Kruger Park. Daarna gingen we onderweg naar de één na laatste bestemming van onze reis: een resort in Pretoria. Het verblijf in het resort was voor het eerst in de groepsreis opgenomen en door ons goedgekeurd nadat dit door Roy gevraagd was. Helaas kon ik niet bij het afscheidsfeestje aanwezig zijn ’s avonds want ik voelde me nog steeds beroerd en ging weer vroeg op bed.

We zagen enkele troepen leeuwen, wilde honden, giraffes en andere mooie dieren.

Dag 18: Einde van de reis. De laatste dag van de groepsvakantie.

Ik was nog steeds wat misselijk dus maar even rustig een ontbijtje nemen. Hierna namen we met pijn in ons hart afscheid van Roy en Bianca: hope to see you soon. Maar we gingen eerst nog in Johannesburg de Township Soweto bekijken waar het verschil tussen arm en rijk goed te zien was. We bekeken eerst het huis van Winnie Mandela met kogelvrije ramen. Daarna gingen we naar Vilakazi Street waar de huizen van Desmond Tutu en Nelson Mandela staan. Dit is ook de straat waar Hector Pieterson (één van de eerste kinderen) doodgeschoten werd door de blanken tijdens de apartheid. Hierna waren we ontzettend onder de indruk bij het Hector Pieterson- en Apartheid Museum.

Vilakazi Street waar de huizen van Desmond Tutu en Nelson Mandela staan.

Ook gingen we naar het Kliptown Youth Program waar de vrijwilligers ons lieten zien hoe het programma in de sloppenwijk werkt. De kinderen worden daar opgeleid om later nog meer door te groeien in de maatschappij. Ook lieten ze in de wijk een klein zelfgemaakt huisje van binnen zien met bijna geen enkele luxe. Wat hebben wij het ook goed in Nederland! Als laatste gingen we naar het Nelson Mandela Museum waar we nog meer bijleerden over de Zuid-Afrikaanse geschiedenis. Daarna was het tijd om afscheid te nemen van iedereen. Ons vliegtuig stond klaar voor ons in Johannesburg. Nu nog een 18 uur reizen en we zijn terug in ons oh zo goede Nederland. Gelukkig duurde de reis naar Londen maar 3 uur omdat ik 7 uur knockout in het vliegtuig lag.

Een zelfgemaakt huis zonder enkele luxe.

De groepsreis was kaklekker (Zuid-Afrikaanse uitdrukking voor echt goed/ lekker). Voor het grote boven- en onderwaterleven moet je echt in het zuiden van Afrika zijn. Voor mijn vader hoeven die lange reizen niet meer (iets te vermoeiend en om ruzie thuis te voorkomen). Volgende keer toch maar weer een liveaboard in Egypte samen. Maar ik ga vast meer van deze reizen beleven in de toekomst. Deze reis staat nu bovenaan de lijst van mijn mooiste reizen die ik gemaakt heb. Bedankt Ocean Legends Tours! Southern Africa is (Un)locked in our hearts forever.

Southern Africa is (Un)locked in our hearts forever.

Lees hier het eerste deel van Southern Africa Unlocked terug.