Onder water zijn we gelijk omringd door talloze zeehonden.  Ik weet niet waar ik moet kijken! Deze lobbesen zijn zeker niet verlegen, ze zwemmen rustig op ons af. Wanneer eentje me met zijn grote ogen aankijkt, smelt ik van binnen.

Tekst: Jannie Dijkema  Foto’s: Koos Bakker

Engeland zou Engeland niet zijn als het niet regende. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de regen met bakken uit de lucht valt wanneer ik me op de zee ten oosten van het eiland bevind. Hoge golven slaan tegen alle kanten van onze boot. De weergoden zijn ons duidelijk niet goed gestemd. Gelukkig waren we vroeg uitgevaren, maar we zijn na een kwartiertje al helemaal drijfnat en ijskoud. Toch zit de sfeer op de boot er goed in. Het is een gemêleerd gezelschap aan boord van de Sovereign Divers: samen met mij hebben zeven mededuikers van Engelse en Schotse afkomst duidelijk erg veel zin in deze trip. Het is een leuk stel bij elkaar. Het lijkt net of we onderling afgesproken hebben om ons niet zomaar klein te krijgen, regen en golven deren ons niet!

Dagtripje – Voor natuur en vogelliefhebbers is een dagtripje snel geboekt.

Vandaag ben ik dan ook met het gezelschap onderweg naar de Farne Islands. Dit is een eilandengroep aan de oostzijde van Engeland, op de grens met Schotland. Het is één van de belangrijkste broedgebieden van Groot-­Brittannië en bestaat uit 28 eilanden, beheerd door de National Trust. De Farne Islands staan vooral bekend om talloze soorten zeevogels, zoals de bekende ­papegaaiduiker. Deze zullen we nu niet meer tegenkomen. Hij heeft het beter bekeken en is al vertrokken naar zonnige oorden. Hiermee is ook het seizoen voor de vogelliefhebbers, die doorgaans in groten getale hier te vinden zijn, ten einde gelopen. Wij komen echter niet voor de zeevogels, de Farne Islands bieden namelijk ook huis aan één van de grootste populatie grijze zeehonden van Europa. Om deze groep dieren, welke maar liefst uit ruim drie- tot vierduizend exemplaren bestaat, is het ons vandaag te doen.

Eigenwijs – De zeevogels trekken zich niks van ons aan.

Populair

Dat het duiken met de zeehonden van de Farne Islands onder de Engelsen en Schotten immens populair is, werd mij bij het voorbereiden van deze reis al duidelijk. De boten bleken al ruim een half jaar van te voren helemaal volgeboekt te zijn. Na een redelijk heftige vaart komen we in de luwte van de eilanden terecht. De wind is gelukkig gaan liggen en het zonnetje probeert zowaar door te breken. De kapitein kent het hier goed en vaart langs diverse duikstekken om te kijken waar we het beste te water kunnen gaan. De duiken zijn van te voren niet vast te leggen; alleen als de weersomstandigheden het toelaten wordt er uitgevaren en ter plaatse bekeken welke duikstek het beste toegankelijk is. Alles is hier afhankelijk van de weersomstandigheden, stroming en windrichting. Het kan behoorlijk spoken op dit gedeelte van de Noordzee. Duiken bij de Farne Islands is dan ook niet voor iedereen weggelegd. Vanwege al deze factoren kan het hard werken zijn boven en onder water. We varen ondertussen langs de Pinnacles, een imposante rotsformatie vol zeevogels. Duizenden zeekoeten en drieteenmeeuwen lijken zich niks van ons aan te trekken. Eigenwijs staren ze voor zich uit, staand op de grijs-witte rotsen. Het is een indrukwekkend gezicht. Als we even later vanaf de boot de eerste grijze zeehonden zien opdoemen, wordt het enthousiasme aan boord alleen maar groter.

Comfort – De duikboten zijn van alle gemakken voorzien.

Glunderende ogen

In de meest vreemde houdingen liggen de lobbesen te luieren op de rotsen en lijken te genieten van de schamele zonnestralen. Soms moet ik zelfs even goed kijken of het een rotsblok of een zeehond is. Sommige zijn best groot, een mannetje kan ongeveer drie meter lang worden en met zijn ruim driehonderd kilo is het dan een flinke reus. Ook steken enkele zeehonden nieuwsgierig hun kopje boven water om even polshoogte te nemen. Het lijkt net of ze ons komen begroeten. Het is een prachtig gezicht en ik kan nu al niet wachten om het water in te gaan! Veel tijd om te genieten heb ik echter niet, we komen hier om te duiken en moeten ons gereedmaken. De meeste duiken in een (semi)droogpak en dat is ook zeker geen overbodige luxe; het water is met zijn dertien graden allesbehalve tropisch te noemen.

We staan te popelen om het water in te gaan wanneer een geschikte duikplek is gevonden. Met een commandosprong gaan we een voor een van boord, dalen af en zoeken zoals in de briefing verteld, beschutting in de luwte van de rotsen. Eenmaal onder water worden we gelijk omringd door talloze zeehonden. Ik kan mijn ogen nauwelijks geloven en weet niet waar ik het eerst moet kijken! Pijlsnel, maar tegelijkertijd met veel souplesse, bewegen de zeehonden zich door het water. Uiterts wendbaar schieten ze op me af om daarna gracieus en behendig langs me heen te zwemmen. Als ik naar mijn buddy en de andere duikers kijk, zie ik alleen maar glunderende ogen achter de duikmaskers. Iedereen is duidelijk aan het genieten onder water en dat kan ook niet anders. De zeehonden zijn elegant, schattig en grappig tegelijk.

Schattig – Wie smelt er nu niet bij deze vertederende ogen?

Nieuwsgierig

Vooral het schouwspel van twee spelende zeehonden is een beleving om naar te kijken. Ze halen samen de meest onmogelijke capriolen uit. Zo jagen ze achter elkaar aan, rollen over de bodem en omarmen elkaar. Ik bedenk er zelf hele verhalen bij, zou het een verliefd stelletje zijn? Hier zou ik uren naar kunnen kijken. Na een tijdlang hiervan genoten te hebben, vervolgen we onze duik. Er staat een geringe stroming onder water waar we dankbaar gebruik van maken en we laten ons rustig meevoeren. We komen langs de onderkant van de rotsen welke helemaal begroeid zijn met grote bladeren kelp, een bruine algensoort. Op de plaatsen waar geen kelp zit, is heel veel dodemansduim aanwezig. Hoewel de kelp en de dodemansduim ook erg indrukwekkend zijn, gaat mijn aandacht toch vooral uit naar de zeehonden. Ook tussen de algen liggen deze prachtige beesten, het lijkt net of ze slapen en lijken onverstoorbaar. Toch merken ze ons al snel op en maken wij kennis met de nieuwsgierigheid van deze grappige beesten. De zeehonden zijn zeker niet verlegen, met grote ogen komen ze op ons af.

Speelkameraadje – De zeehonden zijn erg speels, toch is voorzichtigheid geboden.

Speelkameraadje

Net als bij welke diersoort dan ook lijkt de een veel meer te durven dan de ander. Daar kom ik dan ook achter als ik ineens moeite heb met zwemmen. Het is net of iets me naar achter trekt. Als ik achterom kijk, zie ik dat een brutale zeehond in mijn vinnen hapt en mij af en toe naar achteren sleurt. Hij lijkt duidelijk geamuseerd en ziet in mij waarschijnlijk zijn nieuwe speelkameraadje. Dan klampt de zeehond zelfs zijn vinnen om mijn benen en lift op deze manier een eindje mee. Ik heb er een nieuw speelkameraadje bij en vergeet een ogenblik alles om mij heen: Ik voel mij even één met mijn nieuwe vriend. Soms is voorzichtigheid echter geboden. Daar kom ik tijdens een van de volgende duiken achter. Op een diepte van zo’n twintig meter pakt een speelse mannetjeszeehond van rond de driehonderd kilo ineens de veters van mijn droogpakschoen in zijn bek. Voor ik het in de gaten heb, trekt hij mij hieraan omhoog. Het gaat verbazingwekkend snel en voor ik het weet heb ik de twaalf meter bereikt. Voorzichtig duw ik de zeehond weg, die al weer snel aandacht voor een soort­genoot heeft. Hoewel het fris is voor de tijd van het jaar en het bijna dag in dag uit regent, heb ik geluk met het uitvaren van de boot. In een aantal dagen kan ik diverse duiken maken, welke bijna allen volledig in het teken van de zeehonden staan.

Thumbs up – Dodemansduim tref je hier al aan op minder dan tien meter.

Wrakken

Wrakken zijn hier voor de kust van Engeland ook wel te vinden, maar die zijn niet echt noemenswaardig. Vooral de duiken met zeehonden raken me en gaan telkens veel te snel voorbij. Voor ik het weet is het tijdens zo’n duik tijd voor de veiligheidsstop en laten we de decoboei alweer op. Rekening houdend met de stroming pikt de boot ons een voor een op. Het is even onwennig om de boot eerst te zien verdwijnen, maar al snel weet ik dat de boot een klein rondje vaart om me vervolgens aan boord te halen. Via een platform onder water word ik met een lift naar boven gehaald. Dit is ideaal, want vaak staat er een redelijke golfslag en stroming. Terwijl de boot rustig voortzet richting de volgende duikstek, worden we opgewarmd met een Engelse kop koffie of thee en komen natuurlijk de verhalen los. Niet alleen op mij, maar ook op de andere duikers hebben de duiken een diepe indruk achter gelaten. Het duiken met zeehonden is in één woord geweldig, en wij voelen ons zeer vereerd dat we onder water hebben mogen  kennismaken met deze schattige, bijzonder elegante beestjes, welke in werkelijkheid toch altijd roofdieren zijn en blijven.

De zeehond klampt zich om mijn been en lift een eindje mee.

Info Farne Islands
De Farne Islands liggen in het Oosten van Engeland. Als je de boot vanuit IJmuiden neemt, kom je in New Castle aan. Vanuit hier is het nog een uur rijden naar het pittoreske dorpje Seahouses. Mede doordat de haven van Seahouses het vertrekpunt is richting de Farne Islands, is dit oude vissersdorpje de perfecte uitvalsbasis voor een duikvakantie.

Ervaring

Duiken bij de Farne Islands is niet voor eenieder weg gelegd. Ruime ervaring met stroming en koud water is een pre. De weersomstandigheden bepalen ook of de duiken al dan niet plaats kunnen vinden. Je kunt duiken maken met Sovereign Diving en je kunt kiezen voor een verblijf in het Seafield Caravanpark.

Bekijk ook: Selce, parel aan de Adriatische kust