Een woelig bestaan, dat kan wel gezegd worden over het befaamde schip ‘Hilma Hooker’ op Bonaire. Mensensmokkel, drank, wapens, drugs… Als het maar geld opleverde. Door technische problemen kwam er abrupt een einde aan haar criminele loopbaan en zonk ze op mysterieuze wijze naar de zeebodem…

De ‘Hilma Hooker’ begon haar loopbaan als de MS Midland. Ze werd in 1951 gebouwd opeen Nederlandse scheepswerf. Tijdens haar woelige bestaan heeft ze meerdere namen gehad. Het verhaal gaat dat ermensen, wapens, drank en drugs in het schip gesmokkeld werden. Het maakte de kapitein niets uit: als het maar geld opleverde. In de zomer 1984 kreeg het schip problemen voor de kust van Bonaire. Ze droeg toen de naam MS Doric Express. Na een week had de kapitein nog geen hulp ingeroepen en het schip dobberde maar wat voor de kust. De politie en douane besloten een kijkje te gaan nemen, maar vonden niets verdachts. Dat was sowieso al vreemd, gezien de reputatie. Het schip werd uiteindelijk naar de haven gesleept en nog een inspectie volgde.

De douane trof meer dan 10.000 kg marihuana aan, verborgen in de kiel. Captain Don en andere duikcentra stelden voor om het schip af te laten zinken, maar aangezien de eigenaar niet bekend was, kon dat niet. Op onverklaarbare wijze zonk het schip een week later. Officieel is de eigenaar van het schip onbekend, maar zijn vrouw zou Hilma geheten hebben. Door het verleden van het schip, kreeg ze de bijnaam ‘Hooker’. Daarom draagt ze nu ook deze naam. Omdat het niet officieel is afgezonken en dus ook niet is gestript, zijn nog veel attributen aanwezig.

Door de jaren heen is uiteraard een en ander verloren gegaan, maar nog altijd moeten binnen in het ruim de nodige schatten liggen. Een niet-technische duiker komt daar evenwel niet aan toe. Het hoogste punt ligt op achttien meter, de maximale diepte is dertig meter. Om het wrak echt te penetreren, moet je gebrevetteerd en goed uitgerust zijn. Samen met Bart, een Nederlandse duikgids, zwemmen we vanaf de kant naar een van de twee vaste boeien boven het wrak. Vanaf het wateroppervlak zie ik het schip al liggen, een beetje wazig, maar toch duidelijk een wrak. Zou ik het hele schip kunnen overzien als ik straks beneden ben? Dat schijnt een fantastisch gezicht te zijn.

Als we bijna bij de romp zijn, blijkt dat de omstandigheden een overall-view niet toelaten. Maar het alternatief mag er zijn: door het beperkte zicht (nog steeds ruim twintig meter, mij hoor je niet klagen) wordt de Hilma omgeven door een mysterieuze sluier. Ze geeft zich niet zomaar bloot, we moeten er echt wat voor doen om haar volledig te aanschouwen. Eén duik is hiervoor echter veel te kort, zeker als er ook nog foto’s gemaakt moeten worden. Bart toont ons de meest spectaculaire onderdelen: de boeg, de achtersteven en de stuurhut met het stuurwiel. Dan is het alweer tijd om naar boven te gaan.

’s Middags duiken we nogmaals op de Hilma Hooker. Ditmaal zonder gids. Op basis van Barts instructies vinden we vlak bij de achtersteven het volledig intacte toilet. Een bijzondergezicht, dit kleine hok vol tegeltjes en de keramieken pot die er nog in staat. Ik raak er een beetje van gedesoriënteerd, alles ligt natuurlijk op zijn zij. Er is nog veel meer te ontdekken: zoveel ramen om doorheen te kijken, gangetjes om door te zwemmen. Mijn grootste vijand hier is de tijd…