Sommige duikers plannen hun vakantie speciaal rondom deze duik, andere doen al jaren mee. De clean-up duik van Dive Friends Bonaire is een begrip geworden op het Caribische eiland. Deze keer zal de Zuidpier onder handen genomen worden. En wat daar allemaal naar boven komt…
Wat een bende!
Meestal komt er zo’n 100 man op de clean-up duik af als we die organiseren.» De woorden van Asko Zuidam van Dive Friends Bonaire zijn niet gelogen. Op de dag van de schoonmaakduik is de straat langs de zee afgeladen met auto’s en duikers die hun setjes gereedmaken. Naar mijn idee wil iedereen het liefst direct het water inspringen, maar eerst krijgen we nog een uitgebreide briefing over de duiksite.
Wat een opkomst, we hebben er zin in!
Vandaag staat de Zuidpier in de planning, deze ligt recht tegenover één van de locaties van Dive Friends Bonaire, Dive Inn. De pier is een populaire plek voor vissers, maar ook is het een belangrijke aanmeer-plaats voor voorraadschepen en cruiseschepen. Hierdoor verdwijnt er nogal eens wat onder water. Asko
legt uit wat we vooral wél, maar ook vooral níet mee moeten nemen.
Een kunstmatig rif ontstaan door ‘vriendelijk’ afval, waar nu mariene leven woont en koraal op groeit, moeten we uiteraard laten liggen. Hij vertelt daarnaast hoe we vislijn voorzichtig kunnen verwijderen om zo sponzen en koraal niet te beschadigen. Meshbags worden uitgedeeld, wetsuits aangetrokken en setjes omgehangen. Iedereen staat te trappelen om zo veel mogelijk uit het water te halen. Het is hartverwarmend om te zien hoeveel mensen zich inzetten voor dit goede doel, van jong tot oud.
Van jong tot oud: iedereen helpt mee.
Ali Baba kleed
Samen met mijn buddy Sander stappen we het water in bij het strandje voor de pier. De knalgele meshbag heb ik in mijn pocket gestopt, zodat ik nog even de handen vrij heb om rustig aan de duik te beginnen. Eenmaal onder water treffen we het eerste bierflesje al aan. Dat ligt hier nog niet lang, het is nog gloednieuw. We stoppen het flesje in de meshbag, blij met onze eerste ‘buit’. We zwemmen verder, het is wel heel anders duiken dan normaal. Elke rare vorm lijkt wel afval, maar dit is lang niet altijd zo.
Ik zie een dikke barracuda en wil mijn buddy hier op attenderen, maar hij let niet op. Hij is druk bezig om een groot stuk plastic in tweeën te breken anders past deze niet in onze tas. Ik speur het rif af en raap verschillende stukken plastic op, waaronder een afgebroken fles en nog wat ondefinieerbare andere zaken.
Veel bierflesjes en stukken plastic liggen over de bodem verspreid.
Naarmate we de pier naderen, komen we steeds meer rommel tegen. Ik merk dat mijn ogen zich nu helemaal gefocust hebben op onnatuurlijke vormen die niet thuis horen onder water. Tussen het koraal zie ik nog een flesje. Ik trek hem eruit en eronder schiet een kleine inktvis razendsnel weg, kronkelige zwarte armpjes bewegen heen en weer. Dit plekje is blijkbaar het hol van dit beestje, want hij heeft nog meer rommel ‘verzameld’.
Ik pluk er een blikje uit en weer een groot stuk plastic. Aan de ene kant voel ik me schuldig dat ik zijn interieur heb gemold, aan de andere kant is er genoeg natuurlijk rif waar hij kan schuilen. We duiken iets dieper wanneer ik een grote berg – tja, wat is het eigenlijk? – doeken ontdek. Twee blauwe doktersvissen pikken aan iets wat verstrikt is geraakt in een draad. Een dode vis. Het doek is enorm, het is eerder een tapijt. Zo’n Ali Baba kleed, maar dan eentje waar je ook alle 40 rovers op kwijt kan.
Ik bekijk het kleed wat onder het zand zit. Krijgen we dit ooit mee? Beschadigen we zo geen zeeleven? Ik sjor er even aan, Sander schiet te hulp. We checken goed of er geen onderwaterleven in leeft en kloppen het kleed min of meer uit. Wat is ie zwaar! Hij is minstens 3×4 meter! We houden hem zo hoog mogelijk om het rif niet te beschadigen, maar het kleed is log en dik. Het is in ieder geval geen goedkoop kleedje van de markt.
Wat mensen al niet weggooien in zee…
We zwemmen richting de instap, nog een volle meshbag met afval met ons meeslepend. Ik gebaar Sander dat we even moeten stoppen, mijn ademhaling gaat veel te snel. Ik zwem ook niet elke dag met zo’n enorm ding rond! Ik geef een seintje dat we verder kunnen en het kleed golft achter ons aan. Het moet geen gezicht zijn, zoals we er nu bij zwemmen. Eindelijk bereiken we de kant waar twee medewerkers van Dive Friends Bonaire staan te wachten. Ze vroegen zich al af wat we mee hadden, omdat we zoveel bellen aan het blazen waren en niet echt opschoten.
De container van 10 kuub is de afgelopen jaren al 21 keer geleegd.
Vol verbazing bekijken ze onze buit en controleren of er geen zeeleven is meegereisd. Maar geen enkel wezentje wil vrijwillig op dit kleed leven, het is alleen maar gevaarlijk met al die draden. Met nog twee paar extra handen trekken we het tapijt uit het water en dragen het naar de container. Het kleed is nog groter dan ik dacht! De nodige grappen blijven niet uit, maar we zijn stiekem wel erg trots dat we dit hebben meegenomen. Wel heel bizar dat mensen zo’n tapijt zomaar overboord gooien, zoiets valt niet ‘per ongeluk’ in het water.
Nagenieten
Eind van de middag staan Sander en ik meloen, bananen en appels te snijden voor een fruitsalade. De clean-up duikdag wordt afgesloten met een BBQ, waarvoor alle deelnemers zijn uitgenodigd. Voorwaarde is dat iedereen een ‘side dish’ meeneemt, Dive Friends zorgt voor het vlees en drinken waarvoor ze gesponsord worden. Bij de locatie Hamlet Oasis genieten we van twee heerlijke stukken vlees en allerlei lekkernijen die de duikers hebben meegebracht.
We sluiten af met een heerlijke BBQ.
We eten gewoon van een servies, wat de vrijwilligers van Dive Friends Bonaire na het eten met z’n allen weer afwassen. Reduce, reuse, recycle, dat is waar de duikschool voor staat en daar horen geen plastic borden of weggooibestek bij. Wat een heerlijke dag en wat geeft het een goed gevoel. En wat nog mooier is, is dat er nog veel meer duikers zo enthousiast zijn om bij te dragen aan een schonere oceaan. Wij zijn goed bezig, nu alleen de andere oceaangebruikers nog.
Bekijk ook:
