Boven water bergen beklimmen en afdalen vergt behoorlijk wat inspanning, onder water is dat een stuk makkelijker! Onderwaterbergen vormen unieke duiklocaties met een compleet ecosysteem. Monique Tarée ziet duiken rond de toppen als een uitdaging.

Tekst en foto’s: Monique Tarée

W at zijn dat, onderwaterbergen?» vraagt Annet. Ik leg haar uit dat een onderzeese berg oprijst vanaf de zeebodem en de oppervlakte van de oceaan niet bereikt, het is dus geen eiland. Vulkanische uitbarstingen komen ook onder water voor, op die manier vormen deze bergen zich. Maar er kunnen ook bergen ontstaan wanneer twee continentale platen op elkaar botsen. De gesteenten schuiven dan over elkaar heen en de randen worden omhoog geduwd.

Ik ben inmiddels een ‘local’ op het eiland Roatan en ik zie duiken, vooral diep duiken rond de toppen van verschillende onderwaterbergen, als een uitdaging. Het is een avontuur om elke keer weer een andere berg te vinden. De bergen zijn te vinden dicht bij Cayos Cochinos, op 30 kilometer ten noordoosten van La Ceiba, aan de noordelijke kust van Honduras. Deze Cayos Cochinos of Cochinos Cays bestaan uit twee kleine eilanden, Cayo Menor en Cayo Grande, en nog 13 kleine coral cays.

Hoewel geografisch gescheiden, behoren ze tot de Bay Islands van Honduras, net zoals Roatan met het op één na grootste koraalrif ter wereld.

Koraalduivel

Schopvissen

Onderwaterbergen

Annet bezoekt ons elk jaar en is een ervaren duiker. Voor haar wil ik altijd weer iets speciaals organiseren naast de reguliere duiken. Nick, een goede duikvriend van mij die verantwoordelijk is voor de mariene infrastructuur van Roatan Marine Park, neemt ons mee naar de onderwaterbergen van Cayos Cochinos. We vertrekken

‘s ochtends vroeg met een groep van zes. In de loop der jaren zijn we bevriend geraakt met elkaar, we werken als duikinstructeurs en organiseren regelmatig een leuke trip voor onszelf. De weersomstandigheden zijn perfect wat niet altijd vanzelfsprekend is. De zee is zo glad als een spiegel en we varen in 45 minuten naar de duikstek. Lekker uitwaaien en Roatan even achter ons laten.

Enorme stroming

Nick heeft inmiddels al negen onderzee-bergen gelokaliseerd en aangeduid op de Roatan Marine Park-kaart. We kiezen deze keer voor ‘Kidney Mountain’, de top van deze berg ligt op 24 meter. Het is wat ruw aan de oppervlakte, dus we besluiten meteen af te dalen. Ondertussen heb ik Annet gebriefd over de afdaling en dat het heel belangrijk is om je goed vast te houden aan de ankerlijn.

Verpleegsterhaai

Annet gaat mij voor, we zwemmen zo snel mogelijk naar de boei en pakken de lijn stevig vast. We dalen af maar al op een diepte van vijf meter is de stroming sterker dan ik ooit heb meegemaakt. We moeten ons met heel veel kracht naar beneden trekken, dat kost energie! Het hoofd koel en naar beneden gericht, trekken we ons met gezwinde spoed naar de zeeberg.

Annet kijkt achterom en gebaart ‘is dit normaal?’ Ik schud mijn hoofd. De stroming neemt af en het zicht neemt toe na 12 meter en al snel zien we de top van de zeeberg opdoemen. Ondertussen komen er scholen jacks, creool wrasse, schopvissen en baracuda’s voorbij, er komt geen eind aan.

Boeketje zakpijpen

We dalen verder en op 28 meter bereiken we de top. Het is adembenemend mooi en we zien een verpleegsterhaai door het water glijden. Sommigen van ons hebben een speer bij zich en jagen op koraalduivels; natuurlijk trekt dit ook groupers en haaien aan.

We duiken met nitrox, dus we kunnen langer op deze diepte blijven en genieten van de bruisende omgeving met een overvloed aan diversiteit van koralen en scholen vis. Er is een milde stroming, maar we mogen niet te ver van ons startpunt wegzwemmen. Voor de rit naar boven moeten we lucht overhouden.

We spotten een giant barrel sponge van zeker 400 jaar oud. Onze flessen naderen de 100 bar, tijd om wat op te stijgen en al het moois van de top te aanschouwen.

We maken nog een rondje en zien Nick met een grote koraalduivel aan zijn speer, zijn container zit al behoorlijk vol. Sashimi aan boord dus! We zwemmen terug naar de ankerlijn, stijgen op en doen onze veiligheidsstop. Gelukkig is de stroming opwaarts minder heftig. We treffen iedereen weer veilig aan boord.

Pittoresk eilandjes

We verlaten de Kidney Seamount en gaan nog even naar een van de meest pittoreske eilandjes van Cayos Cochinos: Chachahuate Island. Dit kleine dorpje is echt een must- do. De lokale Garifuna-stam is blij je te verwelkomen en je te verwennen met hun lokale keuken. Tijdens je lunch word je omringd door de verlaten cays op de achtergrond. Je waant je in een totaal andere wereld; een wereld van lang geleden waar je niet uit wilt vertrekken. Maar we moeten weer terug naar Roatan, de wind en golven nemen toe, en de duisternis valt snel over de zee…

Bekijk ook: Een afgezonken Hercules: daar moet ik heen!