We zijn aan het einde van onze week op Malta gekomen, maar we willen nog het volle uit de laatste (duik)dag halen. Samen met onze enthousiaste Maltese gids Anna Grech Sant, vertrekken we ’s morgens vroeg naar Mdina, de voormalige hoofdstad van Malta. Dit is een klein stadje dat volledig ommuurd is. Binnen die muren vind je een schat aan bouwwerken uit de Middeleeuwen en de barok.

Tekst: Nique Hanskamp Foto’s: René Lipmann

Het is nog vrij koel als we aankomen in Mdina, je kunt de vochtige stenen van het stadje ruiken; de geur van lang geleden. Ik kijk m’n ogen uit om al die bouwkundige pracht en de vele met bloembakken versierde, statige huizen en kloosters. Elk gebouw kent zijn eigen, vaak bizarre geschiedenis, en Anna vertelt in geuren en kleuren over alle heersers die op Malta met de scepter hebben gezwaaid – van de Feniciërs en de Romeinen tot de Arabieren, de Maltezer Orde, de Fransen en de Britten. Het is geen wonder dat Malta zo’n pittig volk en een heel aparte taal heeft, dat moet ook haast wel gezien de geschiedenis van de eilanden.We strijken neer bij een pittoresk uitziend wijnbarretje met een geweldig uitzicht over Centraal- en Noord-Malta, dat overdag dienstdoet als lunchroom. Daar genieten we van een pastizz – een hartig gebakje met riocottavulling dat als fast food wordt gegeten op Malta. Yum!

Zoveel moois te zien

Met een volle buik rijden we vervolgens naar Valetta, waar we van vanuit de Baracca Gardens genieten van het uitzicht over de Grand Harbour, misschien wel de mooiste haven van de Middellandse Zee. Hier worden dagelijks stipt om 12 uur de kanonnen van de erebatterij afgevuurd. Even je oordoppen in!

We slenteren door het centrum van de gezellige hoofdstad, die eigenlijk gewoon een groot museum is: elk gebouw en elk straatje heeft een rijke geschiedenis en overal is wel iets aparts of oerouds te bewonderen.

Op sommige plekken lijkt de stil te hebben gestaan, maar laat je daar niet door tegenhouden, want Malta is zeker geen saai eiland. Er is ontzettend veel te doen voor zowel jong als oud.

Nog een duikje dan…

Onze gids zorgt dat we in de loop van de middag worden gedropt bij Dive Systems, zodat we nog snel 1 duikje kunnen doen voordat we weer moeten terugkeren naar het koude en druilerige Nederland.

We besluiten om op het huisrif van het duikcentrum in Sliema een vlakbij Dive Systems afgezonken wrak te bezoeken: de 30 meter lange sleepboot Tug 2.

Deze boot ligt op slechts 22 meter diepte en werd in 2013 afgezonken, nadat alles wat het onderwaterleven zou kunnen schaden van het wrak werd verwijderd.

Het is een eenvoudige kantduik met een simpele navigatie en vanwege de ligging op geringe diepte is de Tug 2 ook zeer geschikt voor minder ervaren duikers. Tip: neem in de zomer een boeitje mee want er is hier dan erg veel vaarverkeer van en naar de haven.

Yay, een sepia!

Het wrak is charmant, al moet de begroeiing nog grote stappen zetten. Je kunt er makkelijk in zwemmen via de machinekamer en je wordt dan vrolijk begroet door zwaluwstaartjes en zeebrasems. Ik blijf zo lang mogelijk hangen bij de boot, dit is immers voorlopig mijn laatste duik op Malta…

Op de terugweg komen we zowaar een sepia tegen die wat rusteloos om een steen heen draait die hij wellicht voor een potentiële partner aanziet.

Mijn buddy René Lipmann begrijpt waarschijnlijk niet waarom ik hier zo mateloos enthousiast over ben dat ik onder water begin te gillen – maar dat komt hierdoor: elk jaar ga ik trouw in ‘het seizoen’ naar de Bergse Diepsluis in de hoop daar de befaamde sepia’s aan te treffen, en elk jaar val ik daar buiten de boot. Nog NOOIT een sepia gezien… tot nu toe dan! Yay!

Terug naar huis

Het zit er weer op, onze week op Malta. Nog een nachtje in Hotel Preluna genieten van de luxe en dan terug naar het koude Nederlandse water. Niet dat Nederland niet mooi is hoor, ik geniet er van elke duik. Maar de Maltese eilanden … die blijven toch altijd een speciale plek in mijn hart houden. Ik zou zeggen: ga het ook ontdekken!