Een grote hamerhaai zien is altijd al een droom geweest… Ook tijgerhaaien staan al heel lang op mijn bucketlist. Die wens gaat hopelijk vervuld worden, want ik mag een week mee op de liveaboard Bahamas Master naar Bimini en Tiger Beach! Met 100% haaiengarantie.

Tekst: Judith Rietveld Foto’s: Erika Beux & Lukas Müller 

Kledingvoorschriften voor een liveaboard. Het is de eerste keer dat ik dit meemaak. Mijn prachtige wit/roze Oceanic vinnen die ik heb gekregen om te testen, moeten weer terug de doos in. Ook het bijpassende masker met wit maskerbandje, stop ik terug in de maskerbox. Tijgerhaaien en grote hamerhaaien schijnen niet zo van contrasten te houden… Dus zuchtend pak ik zoveel mogelijk zwart duikmateriaal in. Iets waar ik normaal niet van houd en wat ik aan menig duikpakverkoper heb gemeld; waarom zit er niet meer kleur in pakken?! Nu hebben ze dus nóg een argument: “Haaien zouden afgeleid kunnen raken van kleurrijk duikmateriaal, dus we houden alles lekker zwart.” Voor mijn vertrek naar de Bahamas met de liveboard Bahamas Master, krijg ik meerdere documenten opgestuurd. Waaronder eentje met, jawel, kledingvoorschriften. ‘Shark Equipment Guide’ noemen ze het. Op de eerste pagina’s staan BCD’s die ‘acceptable’ zijn, daaronder volgt een kleurenpallet aan trimvesten die ‘acceptable’ zijn, maar die allicht ter plekke afgeplakt kunnen worden met een laagje duct tape op de te kleurrijke componenten. Zo volgen ook afbeeldingen van natpakken, vinnen en maskers. Caps moeten ook geheel zwart zijn (geen Nemo) en ook handschoenen en camera’s krijgen beperkingen opgelegd. Handschoenen zijn zelfs verplicht. “Dek zoveel mogelijk huid af.” Ik moet heel eerlijk zeggen, ik vind het nu toch wel een beetje spannend worden. Ik heb dit nog nooit zo meegemaakt…

Busje komt zo 

Het is altijd aan te raden om in ieder geval een dag eerder aanwezig te zijn voor het vertrek van een liveaboard. Stel dat je koffer niet aankomt, je vertraging oploopt… Dan kan je echt letterlijk de boot missen of de hele week moeten duiken in gehuurd materiaal. Het is een heerlijk begin om even bij te slapen in het Viva Wyndham Resort aan Fortuna Beach. Helaas blijf ik daar maar een dagje, maar ik ben hier natuurlijk voor de haaien! Om 10 uur komt de transfer en ik wacht keurig op tijd bij de ingang. Ik zie enkele taxi’s voorbijkomen en mini-vans. Dan rijdt er een enorme touring car naar de ingang. Ik verwacht dat er heel veel mensen uit zullen stappen. “Miss Rietveld? Bahamas Master?” Dit is dus de ‘tranfser’… Wat een luxe! We pikken bij andere hotels de rest van de groep op. Het zijn 11 Duitsers, een clubje Spanjaarden en een Braziliaanse. Het leuke is dat haaienexpert Lukas Müller zich onder het Duitse gezelschap bevindt. Zij zullen ‘Sharkschool’ bij hem volgen aan boord. Lukas heeft zelf jaren onderzoek gedaan naar de hamerhaaien bij Bimini dus weet er alles van. Tof! In de haven van Freeport ligt de Bahamas Master, ons thuis voor aankomende week.  

Vissensteaks 

De crew (lees: diveguides) is jong en ze kunnen allemaal zo in een boy band. De gemiddelde leeftijd is 20. Helemaal niet erg, maar soms voelt het wel fijner om een ‘oude rot’ mee te hebben. Die avond varen we naar Bimini. Ik vind het altijd heerlijk als je het dek oploopt, om uitzicht te hebben op de zee en in dit geval ook een eilandje, Bimini. Op het achterdek van het duikdek is Dylan al bezig vis te snijden. Nieuwsgierige en waarschijnlijk ook hongerige nurse sharks zwemmen aan de oppervlakte, hopend op een restje dat per ongeluk in het water valt. “Dit is bonita, een soort tonijn,” vertelt de 23-jarige Dylan, cruise manager van de liveaboard. “Deze maken we helemaal schoon en de restjes gooien we overboord. In de box doen we de ‘steaks’ voor de hamerhaaien. We nemen vier tonijnen mee voor vier duiken. De duiken maken we allemaal achter elkaar, ze duren 45 minuten. De twee groepen wisselen elkaar steeds af. Die paar steaks zijn dus echt niet genoeg voor de haaien om hun gehele buik te vullen. Het is gewoon een kleine snack zodat ze in de buurt blijven.” Bimini is een van de weinige plekken ter wereld waar je kunt duiken met grote hamerhaaien. Het eiland ligt in de buurt van diep water, waar de ‘Gulf Stream’ langs voert. Dit is een sterke stroming die warm water van de Golf van Mexico naar de Atlantische Ocean brengt. Door de ligging van Bimini vlak bij die stroom, trekt dat veel soorten haaien aan. De regio onder water is rijk aan voedselbronnen en de hamerhaaien keren dan ook regelmatig terug.

De arena

We krijgen een uitgebreide briefing over het duiken met hamerhaaien. Het is vrij eenvoudig: de feeder staat in het midden, en de duikers nemen in een halve cirkel plaats om de feeder. Ook zijn er een of twee ‘safety divers’ die het spektakel achter de groep waarnemen. Mocht een haai te dicht bij komen en je hebt het niet gezien, leiden zij het dier weg. Een extra paar ogen dus. Je moet ook extra lood meenemen, want je dient op je knieën te gaan zitten in het zand. Ook krijgen we een lange pvc-buis mee. Deze stok plaats je in een hoek van 45 graden voor je. Dit is om de haai(en) zachtjes weg te kunnen duwen, mocht hij recht op je af zwemmen. Omdat er best wat stroming staat, krijg ik een touw in mijn handen, die ik moet vasthouden als ik het water in spring. Op die manier kan ik mezelf naar de afdaallijn trekken en zo rustig afdalen. Deze lijn rust op de bodem met een cattle bell. Ik zit in groep B, groep A ligt al 45 minuten in het water. Ik daal af en zie in de verte de groep al zitten. Het water is echt kraakhelder. Hé, maar… DAAR!!! Een hamerhaai!!!Hij zwemt rustig, met een beetje houterige slagen, langs de feeder. Die is overigens omringd door allemaal snappers en meerdere nurse sharks. Ik neem plaats achter een duiker van groep A (ik volg keurig het protocol) en wacht totdat de groep het signaal krijgt om weg te gaan en op te stijgen. Mijn stok heb ik in de grond geprikt. Hij is niet alleen handig voor de haaien, maar ook voor de stroming! Die is behoorlijk aanwezig! Ik laat al de lucht uit mijn vest lopen zodat ik comfortabel kan blijven zitten. Ik heb er overigens nu al spijt van dat ik niet wat meer lood heb gepakt. Het voelde zo onnatuurlijk om met een serieus’ overgewicht’ het water in te springen. De diveguides raadden 5 pound extra aan. Eigenwijs dat ik was, had ik maar een ietsepietsie meer lood meegenomen. Zo moeilijk is het toch niet om stil te blijven zitten? Toch wel… 

Enorme grote hamerhaai

Ik weet mezelf goed te positioneren in de stroming en dan is de arena voor ons. Het is geweldig. We hebben twee grote hamerhaaien die steeds even over de ‘middenstip; zwemmen, de ene keer wel langs de feeder, de andere keer niet. Of ze doemen ineens achter je op. We zitten 3-5 meter van elkaar verwijderd en soms cruisen ze ook tussen ons door, vaak in een 45 graden hoek. Later hoor ik van Lukas dat ze zo zwemmen omdat dit minder kracht kost, omdat ze zo aerodynamischer zijn. Hamerhaaien hebben bijna 360 graden zicht, behalve precies recht vooruit. Ik vind ze prachtig. En zo groot! Ze zijn heel nieuwsgierig en komen steeds even een kijkje nemen bij de feeder. Een keer zwemt de grote hamerhaai zo dicht langs me, dat ik recht in zijn oog kan kijken (het andere oog zit een behoorlijk stuk verder, haha!). Dag, prachtig dier. Hij is denk ik wel 3,5 meter lang! De nurse sharks zorgen overigens ook voor entertainment; als de hamerhaaien even weg zijn, cruisen ze tussen ons door. Soms zó dichtbij, dat ik het idee heb dat ze tegen me aan gaan zwemmen. Het zijn echt XL-formaten en ook fantastisch met hun chocoladekleur huid. Zo genieten we 70 minuten lang. De sterren zijn natuurlijk echt de hamerhaaien. Ik begin het wel koud te krijgen, ondank mijn 5 mm en het water van 27 graden, koel je toch echt af als je alleen maar stilzit. Groep A nadert weer een voor een, en neemt plaats. Wij krijgen het signaal om de ‘tribune’ te verlaten. Eenmaal boven komt de geur van verse croissants me tegemoet. Er liggen loeihete, verse chocoladebroodjes (my favorites!) te wachten. Met een kop thee erbij krijg ik het snel weer warm. In mijn hut pak ik snel mijn baselayer voor onder mijn wetsuit, die gaat aan! Ook stop ik nog wat extra lood in mijn jacket. Ik zal zinken als een baksteen. Mogen we weer? 

Feeder Dylan: “We proberen het gedrag van de haaien niet te veranderen, we gooien ook geen bloed in het water om ze in de buurt te houden. We geven ze net genoeg om ze geïnteresseerd te houden.

Where is the food?

En voor ik het weet, lig ik alweer in het water voor mijn tweede duik. Ik heb nog 2 pound extra in mijn vest gedaan en inderdaad zink ik eenvoudig – wel gecontroleerd uiteraard – aan het touw. Het water is veel rustiger en helderder lijkt het wel. We duiken met een kleinere groep en groep A is ook al snel weg. Een van de divemasters wijst me een plekje aan waar ik mag gaan zitten. Ik zit als een letterlijk blok lood in het zand. Niks kan mij verplaatsen als je het mij vraagt. Dit is zoveel beter! Volgende keer gewoon gelijk luisteren. Beide hamerhaaien zijn er nog. Eentje is echt zo dik! Ze lijken wel nieuwsgieriger geworden, minder schuw, en zwemmen echt op nog geen meter afstand voorbij. Eentje komt zó dicht langs me, en zwemt bijna 360 graden om me heen, dat ik mijn nek helemaal verrek. Wauw, wauw, WAUW! Een van de nurse sharks probeert ook nog wat lekkers te krijgen uit de snackbox. Met zijn grote neus snuffelt hij heel de doos af en soms lukt het hem om het deksel eraf te liften. Hij doet me denken aan mijn hond thuis, die de hondenkoekjestrommel aan een uiterst serieuze inspectie onderwerpt en een list schijnt te verzinnen om ‘m zelf open te maken. De hamerhaaien zwemmen steeds heen en weer, verdwijnend in het blauw of hun prachtige buiken tonend. Hun bek is gewoon schattig te noemen en staat een beetje open. Soms krijgen ze een stukje vis, maar ze zijn vooral nieuwsgierig. De duik gaat weer veel te snel voorbij en we moeten ze gedag zeggen. Ik zwem naar de boot toe en zie ze in het blauw verdwijnen. De feeder volgt op de voet, de snappers dartelen nog steeds om hem heen in een grote wolk. Hij wordt op de voet gevolgd door een paartje nurse sharks, die perfect uitgelijnd naast elkaar zwemmen. Het is een komisch gezicht. Mezelf omhoog hijsend aan het touw, maak ik mijn safety stop op 5 meter. Dit was zalig!  

Dive, eat, sleep…

De liveaboard voelt al snel als thuis. Het is niet zo luxe en groot als op de Malediven of Egypte, maar ik vind dit ook zeker zijn charme hebben. Het straalt de sfeer uit van een gezellige, knusse (maar dan varende) B&B. Ik slaap in een twin hut. De badkamer is dus gedeeld, maar je hebt wel een eigen wastafel. Maar veel tijd breng ik er niet door. In de lounge/cameraruimte staan twee grote banken en daar kan je ook al je cameramateriaal voor de hele week laten. Je kan een eigen la kiezen om je droge spullen in op te bergen en er zijn twee muren vol met stopcontacten. De salon om te eten is ruim; daar staan meerdere tafels en aan de zijkanten zijn heerlijke banken. Vaak genoeg liggen mensen daar even te slapen. Op het achterdek is een gezellig zitje met hangmat (niet aan te raden als je snel zeeziek wordt) en meerdere ligstoelen en zitzakken. Maar het belangrijkste dek is beneden: het duikdek! Omdat we in twee groepen duiken, is het daar nooit druk. Je hebt je eigen vaste plek en de bank kan je openklappen om je natte spullen kwijt te kunnen. Te water gaan we altijd met een commandosprong. Met mijn jetlag gaat het nog niet al te best. Ik ga dan ook om 21.00 uur slapen, maar om 04.00 uur ben ik alweer wakker… Vroeg duiken we vandaag niet, het ontbijt is (pas!) om 07.45 uur! Dat ben ik totaal niet gewend op een liveaboard. Het verschil zit ‘m in deze ‘feeding’ duiken dat ze elkaar snel opvolgen. Vandaag maken we drie duiken op dezelfde plek als gister. Helaas laat geen enkele hamerhaai zich zien. Wel een heleboel nurse sharks! De feeder loopt langs iedereen en blijft dan even staan. Zo kan je de haaien van heel dichtbij zien, aangezien ze hem volgen als makke lammetjes. Wat zijn ze mooi! Ze hebben een heel klein bekje en met het minuscule oog voel ik dat hij me aankijkt en denkt; heb jij soms ook een lekker hapje? Ik zie zijn kieuwen bewegen en het prachtige reliëf van zijn chocoladebruine huid. Het zijn schatten! Dat is de juiste benaming voor deze prachtige haaien, die trouwens ook een behoorlijke lengte kunnen aannemen. Eentje heeft echt een enorme kop, bijna zo groot als een tv-schotel. Ondanks dat er geen hamerhaaien waren, vond ik het ook fantastische duiken.  

 Tiger Beach  

Na drie dagen bij Bimini gedoken te hebben, varen we in de nacht naar Tiger Beach. Rond 06.00 uur zijn we er. s‘ Ochtends krijgen we een uitgebreide briefing van diveguide Ethan. Hoewel de bemanning dus piepjong is, verbaas ik me iedere keer weer over hun professionaliteit. Zowel tijdens de duiken, als de kennis die ze hebben over de haaien. Ethan vertelt dat de komende dagen de hoofdrolspelers tijgerhaaien zijn. Maar er zijn ook hele leuke figuranten; Caribische rifhaaien en citroenhaaien. Die hebben hier bij Tiger Beach de plaats ingenomen van de nurse sharks, en zwemmen nu bij het achterdek. De citroenhaaien lijken heel erg op de nurse sharks, alleen hebben ze geen beugel gehad – hun tanden staan schots en scheef – en ook hun kleur en bouw is iets anders. Citroenhaaien liggen ook regelmatig op de grond, net zoals nurse sharks. In tegenstelling tot wat je zou denken, kost hen dit veel energie; ze moeten namelijk nu zelf water door hun kieuwen pompen waar ze de zuurstof uithalen. Daarom zie je ze ook in de stroming liggen met hun bek open; dan hoeven ze minder zelf te doen. Nog een leuk weetje; ze hebben de sterkste zuigkracht van alle dieren ter wereld! Ze hoeven maar heel weinig kracht te zetten om ergens iets uit te zuigen. Ook hebben we hier kans op stierhaaien en hamerhaaien! De tijgerhaaienduik zal weer hetzelfde gaan als bij de hamerhaaien: 45 minuten duiken, 45 minuten oppervlakte-interval en dan weer duiken. ’s Middags herhalen we dit nog een keer. Wat wel anders is, is de formatie. Op de bodem liggen markers waarachter je plaatsneemt. De feeder zit weer in het midden, dit keer op 1 tot 2 meter afstand van de groep. Aan zijn linker- en rechterkant nemen de duikers plaats. Je zit op armlengte afstand van je groepsgenoten. Er zijn drie soorten haaien: wild sharks. Deze zijn er voor de eerste keer, niet gewend aan duikers en blijven op afstand. Players kennen de drill; ze krijgen een snack en gaan weer verder. Pro’s. Geven echt een show weg. De drie belangrijkste regels zijn: 1. oogcontact; weet waar de haai is. 2. Zwem niet weg;  als er contact is, duw hem dan voorzichtig weg. 3. Houd altijd je bovenlichaam richting de haai. Maak jezelf niet ‘klein’. Ik hoop dat ik het allemaal kan onthouden. Wanneer het onze beurt is, krijg ik de bekende pvc-buis in mijn handen geduwd en spring toch wel wat zenuwachtig, het water in. Let the show begin.
 

Vier tijgerhaaien

Wanneer ik afdaal langs de lijn, word ik omringd door citroenhaaien. Wat een entree! Ik zie dat mijn groepsgenoten al koers zetten richting de feeder en groep A. Ik weet niet wat ik zie als ik de eerste tijgerhaai zie. En het is er niet eentje, het zijn er vier. Netjes neem ik mijn plaats in naast Maria, die aan het uiteinde zit. Groep A heeft al plaats gemaakt. Ik had het idee dat de feeder veel verder weg zou zitten van de groep, maar degene naast hem zou hem zo aan kunnen raken als hij zijn arm zou strekken! Ik moet heel eerlijk zeggen, dat ik het wel erg spannend vind. Ik heb nog nooit zulke grote haaien gezien. Wanneer eentje rakelings langs Maria zwemt, kijkt ze me aan met ogen zo groot als schoteltjes. Ik vraag of het gaat, en ze schudt van nee. Ik signaleer de safety duiker achter ons, die direct naar haar toegaat. Al snel is ze gekalmeerd en lijkt het goed te gaan. De feeder klappert af en toe met het deksel van de ‘snackbox’, waar de tijgerhaaien nieuwsgierig op afkomen. Zoals we gepositioneerd zijn, kun je eigenlijk zien als een landingsstrip (runway); de tijgerhaai zwemt de V-vorm die we gemaakt hebben binnen, en zwemt naar het middelpunt: de feeder. Daar krijgt hij een steak (in zijn geval een kleine snack, wat een bek!) of hij krijgt gewoon niets, en wordt voorzichtig weggeduwd door de feeder; links of rechts langs de groep. Soms zwemt hij ook over de feeder heen. Dan verdwijnen ze even in het blauw, om vervolgens weer terug te komen. Hoewel, dat ik ook weer afhankelijk is per tijgerhaai. Eentje geeft het niet snel op als hij niks krijgt, en zwemt gewoon meerdere rondjes langs de feeder en ons heen. Ik begin me steeds meer te ontspannen. Wat zijn ze mooi! Ze komen soms ineens van achter aanzwemmen. Sneaky bastards! Daar had Ethan ons al voor gewaarschuwd. 45 minuten lang voeren de haaien een showtje op. Ze vinden het allemaal prima. De andere groep komt er ook aan en neemt plaats achter ons. De feeder neemt de box weg van de groep zodat de tijgerhaaien uit de buurt blijven, en wij mogen terug naar de boot. Daar liggen nog allemaal citroenhaaien op de grond! Met hun gekke tanden zien ze er wel chagrijnig uit, net Raggies maar dan ietsje anders. Helemaal uitgelaten kom ik boven. Dit was toch wel waanzinnig! 

 Wild shark

’s Middags mogen we weer! We zijn als eersten. Nog voordat we zitten, zie ik al een tijgerhaai. Later hoor ik dat dit Tequila is, herkenbaar aan een witte vlek op haar buik. Spierwitte remora’s zwemmen met haar mee of zitten aan haar buik geplakt. Alle tijgerhaaien hebben hun eigen kenmerken en ze hebben ook allemaal een naam. Het leuke is dat de namen van de tijgerhaaien op het whiteboard worden opgeschreven zodat we precies weten we hebben gezien. Dit keer zit ik naast feeder Dylan. Op nog geen halve meter afstand. Tequila zwemt steeds hetzelfde rondje. Ook al krijgt ze geen lekker hapje, ze komt toch weer terug. Ik vond het voeren eerst maar niks. Maar als ik zie hoe zacht en lief Dylan voor haar is, bedenk ik me ook dat dit een stuk bewustwording is. Om mensen te laten zien hoe mooi haaien zijn. Haar buik doet me denken aan een enorme witte skippybal. Het ziet er zo zacht uit! Haar lijf is ook prachtig met de tijgerstrepen. Ze straalt totaal geen gevaar uit. Ze blijft af en aan zwemmen, soms verdwijnt ze even in het blauw, maar dan verschijnt ze weer ten tonele. Het leuke is ook dat er meerdere citroenhaaien rond zwemmen en nieuwsgierige Caribische rifhaaien. Die zijn totaal niet bang. Eentje zwemt rakelings langs me en kijkt me aan met zijn prachtige, opengesperde oog. Je maakt echt even contact met de haai. Dat geldt ook voor Tequila. Ze vindt het wel leuk om uit te testen hoe dicht ze langs me kan zwemmen volgens mij… Ik gebruik geen een keer mijn stok, ik leun gewoon iets verder achterover. Ze bedoelt er helemaal niks mee, ze is gewoon nieuwsgierig. Dan verschijnt er nog een tijgerhaai! Dit is Ginger. Een echte ‘wild shark’. Deze is veel brutaler dan Tequila en zwemt recht op me af. Dylan moet haar echt even leiden dat ze niet dwars door me heen zwemt. Met twee vingers geleidt hij haar de goede kant op. Ginger vindt het dan weer leuk om achter ons langs te zwemmen. Tequila bleef de hele tijd in de ‘arena’ om het maar even zo te noemen. Het zicht is ook fantastisch en dankzij de zon kleurt het zeegras felgroen op. Weer geniet ik met volle teugen.  

Vechten, vluchten of bevriezen

We blijven zes dagen bij Tiger Beach en iedere keer zijn de tijgerhaaien aanwezig. Om eerlijk te zeggen, het wordt een beetje ‘gewoon’. De tijgerhaaien zwemmen naar de feeder, links of rechts af, en enkele tellen later zien we ze weer. Ik betrap mezelf erop dat ik losjes achter mijn stok zit, en heel relaxed daar zit. Jens uit onze groep, is iets minder relaxed. Bij iedere duik gebruikt hij zijn stok als een soort lans. Of de haai nu voor, boven of achter hem zwemt, die stok gaat al de lucht in nog voordat de haai dichtbij is. Het ziet er komisch uit, maar het is soms ook een beetje irritant. Het zorgt bij mij in ieder geval voor onrust. En zo blijkt, ook bij de haaien. Jens zit dit keer aan de buitenkant van de rij. Wederom ‘schermend’ met de tijgerhaaien, daarbij filmend met zijn GoPro. Tussen hem zit een duiker en daarnaast zit ik. Om ons heen zwemmen zes tijgerhaaien. De fanatiekste is Lil Pretty, ze is deze hele duik al bij ons. Ze zwemt af en aan, soms expres tegen je stok aan. Duwt andere haaien weg. Wanneer ze een steak krijgt, maakt ze een soort salto over Dylan heen. Een echte pro. Wanneer ze haar zoveelste rondje doet, zwemt ze langs ons heen, richting Dylan. Ze lijkt weg te zwemmen, haar staart rustig zwiepend en ik kijk de andere kant alweer op. Komt er nog een tijgerhaai aan? Ineens zie ik in mijn rechter ooghoek commotie. Lil Pretty hangt verticaal boven Jens, haar bek wijd opengesperd, en bijt hem in de schouder. En nog een keer. En nog een keer. Dit kan niet waar zijn..! Met opengesperde ogen kijk ik naar wat er gebeurt. Vechten, vluchten of bevriezen? In mijn geval het laatste. De safety diver is binnen no-time bij Jens en loodst Lil Pretty weg. Met mijn hart in mijn keel kijk ik naar Jens. Ik zie geen bloed stromen, ik zie enkel een verdwaasd gezicht. Hij geeft het ok-teken dat er niets aan de hand is, en hij gebaart dat hij wil blijven. Door deze actie van Lil Pretty zie je maar weer hoe alert je moet blijven. De relaxte houding die ik had, is geheel weg. Als een adelaar kijk ik de hele tijd om me heen, maar ook boven in de waterkolom. Je weet het blijkbaar maar nooit…  

Blind spots 

Aan boord bespreken we met haaienexpert Lukas wat er gebeurt is. Het ‘schermen’ mag volgens hem wel iets minder, maar is niet erg. Lukas: “Hij doet het heel goed, als een van de beste van de groep. Maar op dat moment verloor hij zijn concentratie en balans. De drie belangrijkste regels zijn oogcontact, niet weg zwemmen en altijd je bovenlichaam richting de haai. Altijd oogcontact is lastig; door de duiktank heb je maar 180 graden zicht vóór je, maar het daadwerkelijke zicht is waarschijnlijk maar 90 graden. Hier in Tiger Beach zijn de omstandigheden makkelijk: zandbodem, 7 meter diepte en water boven je. Toch blijft het steeds een uitdaging. Haaien zijn altijd bezig om blinde spots te zoeken van hun prooi. 99% van de dag. Wij niet. Wij hebben die skills gewoon niet. Onze spanningsboog is daarbij ook erg kort. Jens hield geen oogcontact meer omdat hij te druk was met filmen, en daardoor greep de haai zijn kans. Ook voelen haaien als je bang bent.” Het waren ook zes tijgerhaaien tegelijk, de druk is dan hoog. “Je moet áltijd waakzaam zijn, jezelf groot maken en oogcontact houden. Focus niet alleen op je camera,” aldus Lukas.  

Even wat anders 

De dagen zijn heerlijk, maar ik ben wel erg moe aan het eind van de dag; doordat ik nu zo waakzaam ben tijdens de duik, kost dat heel veel energie. De tijgerhaaienduiken worden afgewisseld met rif- en wrakduiken voor de liefhebbers. “Even wat anders”, maar de tijgerhaaien blijven mijn favorieten! Na de vele duiken herken ik ze ook allemaal, ondanks de korte periode leer ik snel over hun gedrag. Zo leuk! Bij de laatste duik zwaai ik Lil Pretty en Ginger gedag, die dit keer onder de boot cirkelen. Alsof ze even gedag komen zeggen. Tot de volgende keer, prachtige dieren!
 

Reisinfo

Reis

Je kan op meerdere manieren naar de Bahamas vliegen, ik vloog met American Airlines. In Miami had ik een lange tussenstop voordat ik kon doorvliegen naar Freeport. En hotel is duur, maar zeker aan te raden om even te douchen en te slapen. De vlucht van Miami naar Freeport duurt 45 minuten. Vlieg je met AA dan is een ESTA en volledige vaccinatie verplicht, ook als je alleen een transfer hebt. Vervoer naar de liveaboard is inclusief.  Kijk voor de laatste inreisregels voor de US en Bahamas op www.nederlandwereldwijd.nl/reisadvies

Bahamas Master 

De Bahamas Master heeft 10 hutten voor 18 duikers. Er zijn meerdere soorten hutten, van premium tot eenpersoons. De meeste hutten hebben panoramische ramen. Loungeruimte met camerastation, salon met ruime banken en een zonnedek met ligstoelen. Op het duikdek blijven alle duikmaterialen gedurende de reis. Er zijn aparte spoelbakken voor camera’s en computers. 

Watertemperatuur

In de wintermaanden (december tot en met februari) ligt de watertemperatuur tussen de 23 en 25 graden Celsius, terwijl deze in de zomermaanden (juni tot en met september) kan oplopen tot ongeveer 29 graden Celsius. In het voor- en najaar (maart tot en met mei en oktober tot en met november) ligt de watertemperatuur rond de 26 graden Celsius. Denk goed na over de dikte van je pak, omdat je enkel stilzit met de haaienduiken. 

Mee met de DUIKEN Lezersreis naar de Bahamas?

Wij organiseren in samenwerking met Diving World een hele gave DUIKEN Lezersreis naar deze bestemming in mei 2024! Vanaf € 3.175; 7 nachten inclusief vluchten & verblijf + duiken liveaboard.  

Klik hier voor alle info.