Ook zebravissen zijn in no-time verslaafd te krijgen en dat is goed nieuws.
Onderzoekers leerden de zebravissen om zichzelf hydrocodon, een opioïde met een pijnstillende werking, toe te dienen. Ze zetten de vissen in een aquarium met daarin twee platformen. Beide platformen waren voorzien van een bewegingssensor. Wanneer de vissen voorbij het ene platform zwommen, werd er voedsel vrijgegeven. Wanneer de vissen voorbij het andere platform zwommen, gebeurde er niets.
Op jacht naar een drug
Na enige tijd veranderden de onderzoekers de opzet van het experiment. Nu kwam er wanneer de vissen langs het platform zwommen geen voedsel, maar hydrocodon vrij. Omdat het water in het aquarium voortdurend ververst werd, was de verslavende pijnstiller vrij snel weer uit het water verdwenen, waardoor de vissen al snel opnieuw in actie moesten komen om een nieuwe dosis te ontvangen. En dat gebeurde ook. De vissen gingen actief op zoek naar een nieuwe dosis. Ook wanneer ze daarvoor risico’s moesten nemen en bijvoorbeeld ondieper water in moesten gaan. En wanneer de onderzoekers de dosis verkleinden, kwamen de vissen gewoon vaker in actie om toch hun gebruikelijke hoeveelheid hydrocodon te kunnen verkrijgen. “Dit was belangrijk, want we dwongen de vissen om meer werk te verzetten om (de originele dosis van) de drug te verkrijgen en ze waren ook zeker bereid om dat te doen,” vertelt onderzoeker Randall T. Peterson.
Ontwenningsverschijnselen
De onderzoekers waren zo’n vijf dagen met de zebravissen in de weer. Zo’n 48 uur nadat de vissen hun laatste dosis hydrocodon hadden ontvangen, vertoonden ze al ontwenningsverschijnselen. Zo waren ze aanzienlijk angstiger.
De onderzoekers hopen met hun studie meer helderheid te krijgen over de reeks stofwisselingen die aan een opioïde-verslaving ten grondslag liggen. Steeds meer mensen hebben namelijk met zo’n verslaving te maken. Dat er naar de zebravis gekeken wordt om die verslaving onder mensen te doorgronden, lijkt misschien vreemd. Maar onderzoekers hebben daar goede redenen voor. Zebravissen delen zo’n 70 procent van hun genen met mensen en in hun kleine lijfjes vinden in het geval van een verslaving vergelijkbare series stofwisselingen plaats. Op papier zijn zebravissen dan ook heel geschikt voor verslavingsonderzoek. En dit experiment toont aan dat ze dat ook in de praktijk zijn. “We wisten niet of zebravissen een relevant model voor opioïde-verslaving zou zijn en in staat zouden zijn om de drug zelf toe te dienen,” legt Peterson uit. “Wat opwindend is, is dat we tijdens dit experiment veel van de kenmerken van verslaving bij de zebravissen zien. Dit kan wel eens een nuttig en krachtig model zijn.” De onderzoekers zijn bijvoorbeeld voornemens zebravissen te gebruiken om nieuwe behandelingen te ontwikkelen die het verlangen naar drugs uitdoven.
Bron: Scientias.nl
