Ein-de-lijk weer op reis met het vliegtuig. Naar schitterende duikriffen, turkooizen water en prachtige stranden. Nog nooit heb ik zoveel zin gehad om weer op duikreportage te gaan. Hoe verloopt de vliegreis en wat merk je van de coronamaatregelen? Maar bovenal: voelt het nog echt als een duikvakantie? Op naar Curaçao! 

Tekst: Judith Rietveld Foto’s: Daniel Versteeg

Het is rustig op Schiphol. Heel rustig. Daniel en ik hebben onze mondkapjes al opgezet, het is verplicht om die te dragen. Waar het wel druk is, is bij onze incheckbalie. Een lange rij slingert de vertrekhal in, allemaal mensen die naar Bonaire of Curaçao gaan.

Achteraan sluiten maar! Naast het mondkapje heeft TUI nog andere maatregelen genomen, want handbagage-trolleys zijn niet meer toegestaan. Door creatief na te denken, heeft Daniel nu zijn onderwatercamera meegenomen als ‘handtas’; geheel in elkaar gezet, met een handig hengsel eraan. Je wil die dure cameraspullen toch ook niet in je ruimbagage stoppen!

Het inchecken gaat wat langzamer dan normaal. Alle papieren worden nagekeken: negatieve coronatest? Check. Passenger Locator Card? Check. Na een blik op onze gezondheidsverklaring van het RIVM en de digitale immigratiekaart, print de stewardess eindelijk onze tickets uit. We mogen mee! Bij de digitale paspoortcontrole loopt een beveiliger rond die ineens roept: «Mondkapje af!»

Mondkapjes verplicht op Schiphol!

Ze richt zich op een vrouw, die al enige tijd naar de gezichtsscan van de paspoortcontrole staat te staren. Tja, dan kan je lang wachten… «Als ik voor iedere keer dat ik dat moet zeggen een euro zou krijgen, was ik rijk!» verzucht de beveiliger vanachter haar eigen mondmasker. Het gaat al met al heel snel en we bestellen een heerlijke koffie met ontbijt bij het eerste koffietentje. Wat is iedereen aardig! Natuurlijk ook wel te begrijpen, zoveel klanten krijgen ze niet…

Wat ineens opvalt, is de stilte. Geen achtergrondgeluiden, rennende voetstappen of een stem die vermiste passagiers omroept in meerdere talen. Ik vind het aan de ene kant helemaal niet erg, aan de andere kant denk ik aan alle bestemmingen waar we niet heen kunnen. En waar lokale bewoners het heel zwaar hebben. Maar, laten we vooral positief blijven: wij gaan naar Curaçao!

De vlucht verloopt voorspoedig, op een baldadige Haagse passagier na die moeilijk doet over zijn mondkapje. Het vliegtuig is ook helemaal vol, ik zit dus gewoon naast iemand. Het voelt in het begin vreemd: de afgelopen maanden heb ik steeds 1,5 meter afstand gehouden van mensen, soms op het spastische af, en nu zit je elleboog aan elleboog naast elkaar. Gelukkig went het snel.

We krijgen een warme maaltijd, sandwich en de mogelijkheid om snacks te kopen. Vrij normaal dus. De extra drinkrondes blijven wel uit. De vlucht van negen uur is zo voorbij. Wanneer we uit het vliegtuig stappen en de warme lucht mij omhelst, overspoelt mij een gevoel van blijheid: hier heb ik zo naar uitgekeken, het is gelukt! We zijn op Curaçao!

De bekende Pondjesbrug.

Slangenbaai als huisrif

De lizardvis ligt met zijn bek wagenwijd open. De poetsvis neemt zijn taak heel serieus: alle hoekjes en gaatjes worden gereinigd. Ik heb een hekel aan de tandarts, maar hier kan ik uren naar kijken.

Zachte koralen wiegen heen en weer in de lichte stroming en ik lach om de gekke koffervissen die overal rondzwemmen. Ze lijken altijd problemen te ondervinden met de zwaartekracht, zo grappig om te zien! Achter me hangt Daniel voor een stuk koraal iets te fotograferen. We hebben geen haast, geen druk. Geen groep die op ons wacht, geen gids die zijn verplichte rondje wil zwemmen.

De lizardvis ligt met zijn bek wagenwijd open. De poetsvis neemt zijn taak heel serieus: alle hoekjes en gaatjes worden gereinigd.

We zijn heerlijk relaxed aan het kantduiken bij Slangenbaai, in ons eigen tempo. De naam van de duikplaats komt van de zandalen die hier ooit in grote aantallen te vinden waren. Slangenbaai is een klein strandje met een golfbreker van grote rotsblokken. Vanaf het strandje loop je zo het water in, dat rustig afloopt. Het ondiepe plateau bestaat uit zand en koraalresten.

Vanaf 5 meter diepte begint er steeds meer rif te ontstaan, de drop-off start op 10 meter diepte. Wij blijven op 9 meter, een mooie diepte voor een lange duik.

We genieten van de vele harde koralen, allerlei soorten sponzen en alle soorten tropische vissen die rondzwemmen. Een dikke schorpioenvis ligt gecamoufleerd te zijn op de bodem en een jawfish weten we heel leuk vast te leggen op de video.

Wat een dans-skills heeft dit visje, jaloersmakend! Heel erg leuk zijn de kerstboomwormen die in alle kleuren uit het koraal priemen.

Het allermooiste is nog wel dat ons appartement alweer te zien is als we onze hoofden boven water steken. Slangenbaai is namelijk het huisrif van Waterside Apartments! We hoeven enkel een trap op te lopen en we zijn alweer ‘thuis’. Beter kan niet.

Het kleinschalige appartementencomplex ligt verborgen aan een kleine zijweg, centraal gelegen in het midden van het eiland.

Het huisrif van Waterside Apartments is geweldig. Eigenlijk hoeven we niet meer weg.

Het strandje van Slangenbaai.

Als je wilt ontspannen en relaxen, ben je hier echt op het juiste adres. Het appartement is geweldig, we hebben allebei een eigen slaapkamer. Het appartement is verder heel ruim, een enorme woonkamer met tv (waarom die erin zit?) een keukentje, wasmachine en airco. We zitten op de begane grond en op het ruime terras staan meerdere ligbedden en tafels met stoelen. Met recht voor de deur het allerbelangrijkste: de Caribische Zee!

Thuisbezorgd.nl

Wanneer je zo min mogelijk met andere mensen in contact wilt komen, kun je ervoor kiezen om eten te laten bezorgen. Zowel de grotere supermarkten als restaurants brengen het tot aan de deur.

Wij besluiten toch zelf boodschappen te halen en in de supermarkt is het net zoals in Nederland. Handgel, sprays om je karretje schoon te maken en borden met regels waar je je aan moet houden. Direct nemen we een grote voorraad eten mee zodat we voorlopig even vooruit kunnen.

We zijn de enigen in het appartementencomplex en ’s avonds hebben we het terras helemaal voor onszelf – net zoals de BBQ! Luisterend naar het sissende vlees en het rustgevende geluid van de golven, zien we de zon ondergaan. De lucht kleurt bloedrood, het lijkt wel alsof de hemel in brand staat.

Schitterende zonsondergangen.

Dubbel mooi

Onze reis staat geheel in het teken van het kantduiken, heel coronaproof! Wat is het heerlijk om niet op anderen te hoeven wachten en gewoon te vertrekken wanneer jij daar zin in hebt.

Dat komt in ons geval ook mooi uit, want de jetlag hakt er nog flink in. Om 05.30 uur zitten we al aan een Senseo-koffie en frosties met melk. De maan staat zelfs nog aan de hemel. Langzaam zien we de zon opkomen, terwijl we onze video’s en foto’s van de vorige dag verwerken. Als we klaar zijn, pakken we onze duikspullen en laden het in onze pick-uptruck, die we tot onze beschikking hebben.

Curaçao kent meer dan 85 duikstekken en bij ons om de hoek zijn er genoeg te vinden. Keus genoeg! Double Reef hebben we meerdere keren aanbevolen gekregen, dus we besluiten daar een duik te maken.

In de duikgids Curaçao lezen we meer over de stek en waar we op moeten letten. Met Maps.me, een offline Google Maps, rijden we binnen tien minuten naar de duikstek.

De parkeerplaats ligt direct aan het strand en is geheel verlaten. Een gedrongen man zit in een soort bushokje, maar ik denk dat hij lang kan wachten eer er een bus komt. Twee grote cruiseschepen liggen aangemeerd, maar ze komen spookachtig over zo zonder passagiers en enkel de bemanning.

Ons is verteld dat de schepen heen en weer varen om zo liggeld te besparen. Enkel de bemanning is aan boord, omdat er nog geen mensen mee mogen in verband met corona.

De instap ziet er enigszins uitdagend uit. Redelijk hoge golven stromen onze kant op en botsen op de losse stenen. Dat wordt dus goed oppassen met te water gaan. Bij de auto trekken we in alle rust onze setjes aan en lopen naar het water. De pick-up laten we leeg achter; we hebben geen kostbare spullen meegenomen. Helaas worden auto’s vaak opengebroken. Zeker van duikers als zij onder water liggen.

Trompetvissen zweven verticaal boven het rif, terwijl rode glasoogbaarzen vanuit hun holletjes naar ons loeren.

Het is even ploeteren, maar eenmaal onder overspoelt me een gevoel van rust. Hoewel het zicht nog te wensen overlaat, zie ik een enorme school doktersvissen voorbijzwemmen. Ik ben er al snel achter waarom het zicht zo slecht is; los zand wordt in de branding omgewoeld door de sterke golven. Naarmate we de 5 meter naderen, wordt het zicht stukken beter.

Een goudgevlekte slangaal schiet onder ons door. Wat is ie mooi! Ik snap waar zijn naam vandaan komt, want zijn gouden stippen schitteren in de zon. Helaas is hij zo snel, dat we hem niet vast kunnen leggen. We zwemmen door en wiegen zachtjes heen en weer in de lichte deining. Dan komen we uit bij het eerste rif (er zijn er namelijk twee: vandaar de naam Double Reef).

WAUW. Wat is het hier mooi! Enorme bekersponzen, harde en zachte koralen in overvloed. En nog meer kleuren sponzen in alle kleuren van de regenboog. Trompetvissen zweven verticaal boven het rif, terwijl rode glasoogbaarzen vanuit hun holletjes naar ons loeren. Een enorme vijlvis zwemt langs, op de voet gevolgd door weer een hele school doktersvissen. Ook hier zijn weer heel veel smooth koffervissen.

Ik schrik me kapot van een felle flits die bliksemsnel op mijn masker afkomt. Een venijnige damselfish is denk ik net papa geworden. Meerdere keren zwemt hij dreigend op me af met zijn nog niet eens 10 cm grootte. Dapper baasje! We komen uit op de zandvlakte, waar allemaal barbelen de grond afstruinen met hun kriebelende baarddraden op zoek naar eten.

Ga weg! De damselfish is denk ik net papa geworden en beschermt zijn kroost.

Hier moeten we goed rondkijken, dit is het stuk waar vaak schildpadden worden gespot. En ja hoor, daar is er al eentje! Het is een jonkie en hij zwemt net aan de oppervlakte. Ik blijf hem nastaren, hopend dat hij snel beneden komt.

De schildpad wil er het mijne van weten en tikt met zijn bek tegen de zonnekap.

Dan seint Daniel me. Hij maakt het schildpadgebaar en spreidt zijn armen tot meer dan een meter. Verderop zie ik een enorm schild van een schildpad die rustig ligt te slapen.

Een erg fotogenieke plek heeft hij helaas niet uitgekozen, hij ligt naast een soort dikke paal die is afgezonken. Maar nieuwsgierig is deze grote jongen wel. Daniel komt voorzichtig dichterbij met zijn camera, maar blijft dan stilhangen. De schildpad besluit namelijk zelf toenadering te zoeken.

Het lijkt net alsof hij zijn hoofd even schuin houdt, en zichzelf bewondert in de domelens van de camera. Hij wil er toch het mijne van weten en tikt met zijn snuit tegen de zonnekap. Hij probeert er zelfs enkele happen van te nemen! Ik moet heel hard lachen om deze leuke schildpad.

Als hij er genoeg van heeft, zwemt hij rustig weg om naar de oppervlakte te gaan.

Schildpaddenmandje

Het tweede rif ligt dieper, en we blijven op 15 meter. Wauw, ook hier is onwijs veel koraal te vinden, wel veel meer hard koraal. Gigantische hersenkoralen en meerdere soorten pilaarkoralen reiken tot zover het oog kan kijken.

Wat een ontzettend mooi rif. Dan zie ik wel iets heel bijzonders. Een enorme bekerspons heeft zich als een soort schaal gevormd op een steen. En daarin ligt… een schildpad! Het is eigenlijk net een kattenmandje, maar dan met een schildpad erin. Het ziet er heel komisch uit.

Geen kattenmandje, maar een schildpaddenmandje. Het schijnt dat deze dromer hier altijd ligt te luieren!

Kleine poetsvisjes zijn bezig om hem schoon te maken en hij lijkt flink te genieten. Hij past echt nét in dit lekkere bedje dat hij heeft gevonden, want een vin steekt een beetje uit. Daniel seint dat hij op de 100 bar zit en we besluiten weer terug te gaan naar het eerste rif.

Daar krijgen we geen genoeg van alle mooie koralen en de vele kleurrijke vissen. Het water uitkomen gaat veel makkelijker dan erin, ik beweeg mee met de golven en sta binnen no-time aan de kant. Bij het restaurant van Scuba Lodge dat direct aan zee ligt, genieten we van een geweldige lunch, heerlijk met de voetjes in het zand. Een latte macchiato, omelet met gesmolten kaas en veel te zoete wentelteefjes…  Maar dat hebben we ook wel verdiend!

Meer weten over kantduiken op Westpunt en 200% garantie om te snorkelen met schildpadden? Lees dan ook Kantduiken Curaçao #2!

INFO

Waterside Apartments

Waterside Apartments heeft een fantastische ligging direct aan de Caribische Zee in het oude vissersdorpje Boca Sint Michiel.

Centraal gelegen met Slangenbaai als huisrif, is Waterside de ultieme plek om te genieten van een heerlijk verblijf op dit prachtige Caribische eiland. Het complex beschikt over zes appartementen en staat onder leiding van een Vlaamse familie.

Waterside Apartments ligt direct aan de Caribische Zee.

Op één appartement na, hebben ze allemaal prachtig uitzicht op zee. Deze appartementen en studio‘s zijn volledig ingericht en er is gratis wifi aanwezig.

Voor duikers is er een aparte buitenruimte ingericht voor de duikspullen. Een simpele bank om je spullen klaar te zetten en aan te trekken, een spoelbak en een opberghok voor je duikspullen na de duik. Volle tanks staan klaar om mee te nemen (INT).

All West Apartments

All West Apartments ligt in een klein vissersdorpje aan het strand Playa Piskado in Westpunt. Alle luxueuze appartementen hebben een adembenemend uitzicht over de baai. Voor duikers is er een grote privéruimte voor het spoelen, drogen en opslag van duikspullen.

All West Apartments heeft als huisrif Playa Piskado.

Het is compleet uitgerust met een vulstation (DIN/INT) en volle tanks staan altijd klaar. Het aangesloten duikcentrum is een PADI 5* duikresort gelegen aan het strand Playa Kalki en biedt kant- en bootduiken aan naar de meeste mooie duikplekken van de top 10 van het eiland. Alice in Wonderland is het prachtige huisrif voor de deur.

Boodschappen

Vanuit Waterside Apartments was de supermarkt Centrum binnen 10 minuten te bereiken. Bij All West ga je naar Barber, waar een ruime mini-market zit.

Restaurants

Verblijf je bij All West, ga dan een hapje eten bij Sol. Via een shortcut langs de weg, zit je binnen twee minuten op het terras met uitzicht op zee. Bestel zeker de lionfish die vers gevangen is die dag! Ook Landhuis Daniel, aan de Weg naar Westpunt, is een bezoek waard. Het is een van de oudste landhuizen van het eiland, gebouwd rond het jaar 1700. Wij genoten van een heerlijke Indonesische rijsttafel.

Tip!

Check of coral spawning plaatsvindt. Wij hadden het geluk dit mee te maken, heel bijzonder! Check de website van Carmabi voor data: www.researchstationcarmabi.org

Touroperator

Diving World, www.divingworld.nl