Met The Aggressor III bereik je het uiterste puntje van Belize, waarna er voorlopig geen ‘land in zicht’ meer is. Onder water is er meer dan 240 kilometer aan wanden en riffen in de aanbieding. De afgelegen en ongerepte omgeving maken het gebied een onbedorven en rustig paradijs. Peter Boots alias Bootsy ging mee met een 7-daagse liveaboard.
Met liveaboard The Aggressor III in Belize
Voordat ik vanaf het achterdek van The Aggressor III met een commandosprong het azuurblauwe water inspring, tuur ik nog heel even over de oneindige vlakke zee. Wij bevinden ons met deze liveaboard in de Caribische Zee bij ‘Half Moon Cay Wall’.
Deze atol ligt (80 kilomter) het meest westelijk afgelegen vanaf het vasteland van Belize Na dit rif is er voorlopig géén land in zicht. Jamaica zal dan het eerste land zijn dat je zult tegenkomen. Het jacht ligt afgemeerd boven een met zeegras begroeide zandvlakte. Het kristalheldere water geeft een fijne verkoeling, alhoewel mijn console 29 graden verraadt! Vanuit mijn ooghoek zie ik al snel een forse Nassau-grouper opdoemen bij het ondiepe rif.
Deze tamme grote baars begeleidt ons door een soort steeg tussen twee riffen, naar de dieper gelegen drop-off. Al snel komen wij aan bij The Wall. Voor ons is een muur van oneindig blauw. Als een steile wand rijkt het rif onder ons tot een onmetelijke diepte. Hier is Belize onder andere om bekend, het wandduiken! Wat een overweldigende aanblik. Overal leven om ons heen. Wat gelijk opvalt, zijn de overdadige grote sponzen in allerlei kleuren en de talrijke zachte koralen.
Het duurt ook niet lang voordat er een grote adelaarsrog vanuit het diepblauwe richting het rif zwemt.
Door de zuurstof en het nutriëntrijke water kunnen we hier ook GROOT leven verwachten. Het duurt ook niet lang voordat er een grote adelaarsrog vanuit het diepblauwe richting het rif zwemt. Wat is ze mooi en gracieus! Om mij heen zie ik grote scholen jacks, snappers, tarpons en af en toe een hogfish, te veel om allemaal te benoemen. Ik kijk mijn ogen uit. Al snel zie ik achter mij een schim vanuit de diepte. Het is een haai, een grijze rifhaai! Hij blijft op enige afstand, maar kijkt ons indringend aan. Ik voel wel degelijk een connectie tussen ons. Op een diepte van 25 meter vervolgen we onze tocht langs het rif.
Regelmatig vergezellen nieuwsgierige groupers ons. Helaas gaat onder water de tijd sneller dan wat ik op mijn werk gewend ben, daar gaat die kleine wijzer altijd tergend traag! Bovenop het rifdak, op zo’n 10 meter, laat de haai zich weer eens van zijn mooiste kant zien en zwemt nu wat dichterbij. Hij draagt een tag achter op zijn rugvin. Dan is hij dus bekend bij de lokale instanties. Als ik hem zo sierlijk boven het weelderig begroeide rif zie zwemmen, krijg ik een déjà-vu. In gedachte zie ik de cover van Kuifje, de schat van Scharlaken Rackham. Daarop siert een haai die vlak boven het rif zweeft. Dit zit er precies hetzelfde uit.
De grijze rifhaai kijkt me indringend aan. Ik voel wel degelijk een connectie.
Achteraf blijkt dit een onderzeeboot in de vorm van een haai te zijn waar Kuifje in zit. Zo zie je maar wat rijk gevulde fantasie met je doet! Ook al duik ik inmiddels al bijna 40 jaar, mijn ontmoetingen met haaien zijn sporadisch te noemen en daarom een unieke beleving. Met een voldaan gevoel klim ik na de verplichte safety stop via de duiktrap het duikdek op. Gelijk word ik door de behulpzame crew van mijn cameraset en vinnen ontdaan. Terwijl ik op het achterdek van een heerlijke opfrissende zoetwaterdouche nageniet, raken mijn buddy Marion en ik niet uitgesproken over deze fantastische duikervaring bij dit afgelegen rif van Half Moon Cay…
Bloedverziekende grill-oven
Een paar dagen geleden zijn wij, met een tussenstop in Atlanta, geland op het pittoreske internationale vliegveld van Belize City. De sfeer voelt gelijk West-Indisch aan. Kleurige en kleurrijke mensen. De brandende zon staat pal boven ons en het is heet. Wat heet HEET, het is een bloedverziekende grill-oven. Al snel voel ik de zweetdruppels op mijn rug rap zijn weg vinden naar een plek waar de zon niet schijnt.
Gelukkig heeft onze transfer-bus een goed werkende airco. Ademloos vergaap ik mij aan het tropische scenario tijdens de rit van het vliegveld naar de plek waar The Aggressor III voor anker ligt. In Belize City wemelt het van het leven. Bontgekleurde huizen steken contrastrijk af tussen de vele palmbomen. Dit is de typische Caribische sfeer. Soms lijkt de tijd wel stil te hebben gestaan en waan ik mij in het slaven- of het piratentijdperk waar Belize destijds ook berucht om was.
Hoewel Belize omringd is door Spaanstalige landen, zoals in het noorden Mexico en in het westen en zuiden Guatemala, spreken ze hier allemaal Engels. Dit komt doordat Belize jarenlang een Engelse kolonie (Brits-Honduras) is geweest. Je proeft nog echt de eeuwenoude Mayacultuur.
Vijf duiken per dag
The Aggressor III is onderdeel van The Aggressor Fleet, een onderneming van Aggressor Adventures. Talloze liveaboards vanuit de wereldwijd bekende duikgebieden hebben zich hier op franchisebasis op aangesloten. Aggressor Adventures staat op deze locaties garant voor de ultieme duikbeleving op 5 sterren niveau! Deze belofte blijkt al snel bewaarheid te worden, want eenmaal aan boord maakt de vriendelijke kapitein ons duidelijk dat hij alles in het werk zal stellen om de gasten zoveel mogelijk mooie duiken te laten maken. Hij schetst een ambitieus diving schedule van vijf duiken per dag!
Wat een kleuren!
«Onze route zal zich focussen op de atollen van Lighthouse Reef en Turneffe met meer dan 60 verschillende duikstekken. Het zicht op de ongerepte riffen en canyons kan oplopen tot 50 meter,» vertelt de kapitein. «Samen hebben de drie atollen van Belize – Turneffe, Glovers en Lighthouse – meer dan 240 kilometer aan wanden en riffen voor jullie in de aanbieding. De afgelegen en ongerepte omgeving maken de atollen een onbedorven en rustig paradijs.» Dat belooft wat!
Dit zeer luxe jacht heeft plaats voor maximaal 18 gasten. De tweepersoonskamers zijn niet erg groot, maar wel van alle gemakken voorzien. Iedere kamer heeft zijn eigen douche/toilet. Zoals verwacht komen de meeste medereizigers uit The States. The USA is immers geografisch gezien qua reistijd redelijk te behappen. Amerikanen zijn nou eenmaal wat verwend en verwachten ‘Trumpiaans’ in de watten gelegd te worden. Op het open duikdek is aan alles gedacht wat je van een modern liveaboard mag verwachten. Een hoge speciale grote cameratafel bijvoorbeeld, waar ook de broodnodige stopcontactdozen liggen voor de batterijladers van je camera of lampen. Iedereen krijgt op het duikdek zijn eigen plek toegewezen waar zijn fles staat.
De flessen worden on-spot (nitrox) gevuld, zodat je na je duik nergens mee hoeft te sjouwen. Je BCD en automaat laat je er gewoon aan zitten. Gemak dient de mens! Ook is er gedacht aan drie grote (zoetwater)spoelbakken. Uiteraard (zoals het hoort) één speciaal voor OW-foto/filmapparatuur.
We hebben een ambitieus diving schedule van vijf duiken per dag!
De Love Boat
Inmiddels zijn alle gasten gearriveerd en kapitein Jerome roept alle gasten bijeen in de luxe lounge. Grappig detail, de voltallige crew (zeven man) zijn allemaal gekleed in een stemmig en keurig stijf gestreken uniform. Met een beetje inbeelding waan ik mij op de Love Boat. Zelfs de vrolijke bartender ‘Isaac’ lijkt vertegenwoordigd. Het is de bedoeling dat de liveaboard morgenochtend om vijf uur vertrekt voor een drie uur durende vaartocht naar het Turneffe Atol.
Wij zullen de hele week ver buitengaats verblijven en vanaf het schip de duiken maken. Belize heeft op Australië na het grootste barrièrerif ter wereld. De kust wordt dan ook opgesierd door talloze riffen en atollen.Kapitein Jerome fronst vervolgens zijn wenkbrauwen als hij vertelt dat het weer roet in het eten zou kunnen gooien, er is namelijk een tropische storm voorspeld. In het slechtste scenario gaan we vanaf de veilige haven in Belize City daytrips maken. Hij belooft de weersvoorspellingen goed in de gaten te houden. Tja, het weer kun je niet afdwingen, maar ik zie toch wat beteuterde gezichten om mij heen. Geen optimistische prognose zo aan het begin van deze reis.
SpongeBob El Dorado met gigasponzen.
‘s Morgens om vijf uur als ik nog als een ‘prinsje-op-de-erwt’ boven in het stapelbed lig, voel ik dat de boot vertrekt. Kling-kling, droom ik nog? Of hoor ik daar de scheepsbel schallen? Zeven uur… ontbijt! In de eetkamer staat een uitgebreid ontbijtbuffet. Eiergerechten worden à la minute naar wens voor je bereid. Om 8:30 bereiken we de eerste duikplek bij het Turneffe Atol. Het duiken gebeurt gewoon door middel van een commandosprong vanaf het achterdek. Geen getruttemelul met geklauter in zodiacs. Het onderwaterleven is qua flora en fauna vergelijkbaar met andere duikplekken in het Caribisch gebied, alleen dan wel twee-punt-nul! Doordat alle atollen erg remote liggen en tot beschermd gebied zijn verklaard, is het onder water ongerept. Ik kijk mijn ogen uit!
Ook is het hier een ‘Spongebob’-El Dorado met prachtig bontgekleurde giga-sponzen. En rond het koraal een metropool aan talloze vissoorten. Soms zie ik een vette groene murene met ‘bekkie open’ zigzaggend los over het reef scheren.
The Blue Hole Belize
Een must-see in Belize blijkt The Blue Hole te zijn. Destijds door Cousteau ontdekt, een sinkhole in het Lighthouse Reef Atol van maar liefst 300 meter diep. Deze duikstek spreekt menig duiker tot de verbeelding in mythische proporties. Het plan is om langs de rand van de ‘hole’ af te zakken naar 40 meter, omdat je pas op die diepte tussen de stalactieten en stalagmieten kunt duiken. De flessen worden voor dit doel op nitrox 25% CO2 gevuld. Marion en ik zien af om deze ultradiepe duik tot aan deze diepte te ondernemen. Van nature ben ik niet zo een deep diver en heb door het hoge duikritme wat last van pijn aan één trommelvlies.
The Blue Hole, ontdekt door Cousteau. Het is een sinkhole van maar liefst 300 meter diep.
Ook vanuit fotografisch perspectief lijkt de kans gering om goede foto’s te kunnen maken in de korte periode op diepte. Wij dalen als buddyteam gezamenlijk af langs de steile wand tot 25 meter en feitelijk zien we maar weinig leven. Eenmaal terug aan boord vonden de ‘diepgangers’ het best wel tegenvallen. Waarschijnlijk waren de verwachting groter en gaat het voornamelijk om de kick om onder begeleiding een extra diepe duik te kunnen maken? Het schip wordt losgemaakt van de boei en vervolgt zijn tocht richting het westen. Onderweg komen we verschillende kleine Bounty-eilandjes tegen. Na twee ochtendduiken is het alweer tijd voor de lunch. Met mijn bordje in de hand schuifel ik langs (dit keer) een uitgebreid Mexicaans buffet.
Een metropool van talloze vissen op het rif.
Gisteren hadden we een zelfs een BBQ als lunch op het bovendek, waar zich een heuse houtskoolbarbecue bevindt. Het sublieme eten hier aan boord overtreft echt alles. Er zijn gedurende de gehele trip van zes dagen drie maaltijden per dag en tussendoor nog allerlei versbereide snacks. Het brood en zoete snacks, luxe cake en gingerbread wordt dagelijks vers gebakken. Deze duikreis zou zonder overdrijven als gastronomische cruise kunnen doorgaan. Het is mij een compleet raadsel hoe ze dit met z‘n tweeën in de kombuis flikken. In mijn vorige leven was ik 10 jaar lang (chef-)kok, dus ik weet waar ik het over heb. Hierdoor ben ik ook wel wat gewend en… verwend.
Hoewel ik ze er niet op heb kunnen betrappen, verdenk ik de organisatie ervan dat er ’s nachts in het geniep een parlevinker (ja, zoek dit woord maar eens op!) langszij komt om de kombuis met verse spullen te bevoorraden.
Belize heeft op Australië na het grootste barrièrerif ter wereld.
Barbapapa
Jerome houd zich aan zijn drukke schema want om 19:00 is er voor iedereen gelegenheid tot een nachtduik. Al snel worden we getrakteerd op een schouwspel van een octopus die allerlei Barbapapa-achtige vormen compleet met bijpassende kleuren aanneemt. Sommige duikers zien de zeldzame whitespotted toadfish. Dit witgevlekte dikkopje met overmatige baardgroei is zeer zeldzaam en komt alleen voor bij het Turneffe-Atol.
Helaas hebben wij dat beessie gemist. De sfeer aan boord is echt geweldig te noemen. Iedereen gaat met elkaar om alsof we al jaren dikke vrienden zijn. De hele reis geen onvertogen woord of wanklank gehoord. Alleen maar veel lol en broederschap. Wat op mij ook opvalt is het gebrek aan zichtbare hiërarchie onder de crew. Regelmatig zie ik kapitein Jerome helpen met de afwas. Of diveguide Jay die het ontbijt uitserveert. Inmiddels wordt het steeds zonniger en is het toch prachtig weer geworden. En de voorspelde tropische storm? Dat bleek een storm… in een glas water!
De riffen zijn ongerept en het zicht kan oplopen tot wel 50 meter.
Summary
De duikexpeditie op The Aggressor in Belize is een echte belevenis. Het is best een lange vliegtrip, maar dit wordt ruimschoots vergoed door de luxe duikreis waar het duiken in optimaforma is. Persoonlijk ben ik de lange heenreis binnen een paar uur alweer vergeten. Het duiktempo ligt erg hoog, maar je bent niet verplicht om aan alle vijf duiken per dag mee te doen. Bij alle bezochte duikstekken zijn wij de enige boot die er ligt.
De watertemperatuur is heerlijk en er staat nergens stroming. Hoogtepunten zijn toch wel de duiken bij de Half Moon Cay Wall, waar je alles kunt tegenkomen wat Cousteau mij 40 jaar geleden in zijn films heeft voorgeschoteld. Een fijne herinnering heb ik aan de vele Nassau-groupers die ons als makke schoothondjes regelmatig nieuwsgierig kwamen vergezellen. Het voor je voeten zwemmen van deze grote baarssoort leidde soms tot heuse photobombs! Er is nog veel te vertellen over deze unieke ervaring en inspiratie genoeg om als spin-off op terug te komen in een van mijn toekomstige columns.
Info Belize
Vanaf Amsterdam zijn er verschillende mogelijkheden om naar Belize City te vliegen. Wij vlogen met KLM eerst naar Atlanta in 8,5 uur. Daar hadden we een korte overstap en vlogen vervolgens door naar Belize City in 2,5 uur. Vanaf daar namen we een transfer naar de haven waar de liveaboard voor anker lag. De transfer was geregeld door Aggressor.
The Aggressor III Belize
De Belize Aggressor III is een aluminium jacht van 36 meter lang, gebouwd en uitgerust om comfort, veiligheid en stabiliteit te bieden. Het schip biedt plaats aan 18 duikers in 9 dubbele of twin hutten. Met uitzondering van de Honeymoon Suite op het hoofddek bevinden alle hutten zich op het lagere dek. Ze zijn voorzien van individuele airconditioning, ensuite badkamer met douche, wastafel, handdoeken en toilet. Elke zaterdag vertrekt het luxueuze jacht voor een week van zorgeloos wandduiken op de prachtige riffen van Turneffe en Lighthouse.
Touroperator
Boek je complete duikreis van A-Z naar Belize bij Diving World. www.divingworld.nl
Ontdek Belize
Ook boven water is Belize adembenemend. Meer informatie over Belize? Check dan www.ontdekbelize.nl
Tekst en foto’s: Peter Boots
