Ken je dat? Je denkt dat je ge-wel-dige foto’s of videos hebt gemaakt onder water, blijkt achteraf je SD-kaart leeg te zijn. Onze hoofdredacteur Judith Rietveld schrijft erover in haar voorwoord in het oktobernummer van DUIKEN.

Met tranen in mijn ogen zit ik achter de laptop. Het filmpje van de mobula’s staat er niet op… En ze kwamen zoooo dichtbij! Zo dicht bij mijn zoon Luuk, dat hij ze bijna aan kon raken! Ik blijf de SD-kaart in de computer stoppen. Opnieuw in mijn camera. Leest de laptop het niet goed uit? Maar nee. De SD-kaart is toch echt helemaal leeg. Hetzelfde overkwam me toen Luuk zes was. We waren in Egypte bij Abu Dabbab, en gingen op zoek naar de dugong. Ik was zelf al meerdere keren in Egypte geweest, eindeloze zoektochten gemaakt, maar die dugong, die liet zich niet zien. Ik had dan ook aan Luuk verteld dat de kans erg klein was dat we er eentje zouden zien, maar dat Nemo natuurlijk ook heel leuk was!  Maar na vijf minuten varen hadden ze hem al gespot. Niet!

Water in en hop, Luuk lag met zijn zesjarige leeftijd oog in oog met een zeekoe.

Ik filmen uiteraard. Ik kon mijn geluk niet op. Later op de hotelkamer kwam ik erachter dat ik niet gefilmd had. Ook dat was zo’n moment als nu met de mobula’s. De tranen stroomden over mijn wangen. Geen filmpje met de zeekoe. Natuurlijk zijn er veel ergere dingen, maar op dat moment… Het is dan moeilijk om het goed te relativeren.

Luuk komt de kamer binnen en ziet me sip zitten achter de laptop. Ik durf het bijna niet te vertellen… Hij zal zo teleurgesteld zijn ook! Wanneer ik het hem vertel, antwoordt hij heel nuchter: “Maar mama, het belangrijkste is de herinnering toch? Die zit in mijn hoofd hoor, en ze waren zoooo mooi! We zijn hier net met vakantie en we proberen het de volgende keer gewoon nog een keer.” Waarom ben ik op zo’n moment niet zo verstandig als mijn tienjarige zoon? Ik kan het snel van me afschudden en ik maak inderdaad nog de video’s mét de mobula’s, ze komen heel dichtbij, ook bij Luuk en ze staan er prachtig op.

Ik zet ze direct op mijn laptop. En maak back-up. En stuur de filmpjes direct door aan meerdere mensen.

Zo. Hier kan niks meer foutgaan. Hoe het kwam dat de video’s er niet opstonden beide keren? Ik was gewoon vergeten het knopje in te drukken. Door de opwinding vooral. Daarom fotografeer ik ook niet. Ik zou continu vergeten om af te drukken. Of mijn foto’s zijn onscherp. Dat moet je gewoon aan de pro’s overlaten. En dat is nu zo leuk deze maand, we starten met een nieuwe rubriek: Kliek Belgique. Ik heb deze jonge Vlaamse onderwaterfotografen leren kennen tijdens een lezersreis. Hoe zij onder water te werk gingen, het was gewoon genieten om te zien. En wat maken ze mooie foto’s! Daaruit is het idee ontstaan om de Onderwaterwereld ABC te maken. Vanaf deze maand kun je meegenieten van hun foto’s en hoe deze tot stand zijn gekomen. Inmiddels ben ik er wel overheen, dat mijn eerste video met mobula’s niet is gelukt. En eerlijk toegegeven, de filmpjes die gelukt zijn, ik heb ze nog maar twee keer bekeken…

Lees de gehele reisreportage over de mobula’s op de Azoren in DUIKEN-oktober!