Eén dier staat al jarenlang hoog op het lijstje van Saskia Uit den Bogaard. Steeds viste ze achter het net wanneer er dolfijnen gezien werden tijdens het duiken. Heeft ze nu eindelijk eens geluk?

Tekst en foto’s: Saskia Uit den Bogaard

Twaalf jaar geleden haalde ik mijn OWD met het oog op een vakantie op Aruba. Na elf koude, donkere duiken met wat krabben en kreeften in Nederland was ik super verbaasd toen ik voor het eerst mijn hoofd onder water stak tijdens deze vakantie. «Het lijkt wel een aquarium!», was het eerste dat ik riep toen we weer boven kwamen. De pracht en praal van het kleurige tropische water maakte diepe indruk op me. Het was de eerste in een lange reeks duikvakanties over de hele wereld, waarbij zelfs een eerste mislukte poging van onderwaterfotografie plaatsvond.

Als fervent fotografe boven water kon deze bijzondere wereld niet uitblijven. Ik schoot een wegwerpcamera vol en slaagde erin om in elk geval op één foto iets neer te zetten dat herkenbaar was als een vis. Na Aruba volgden onder andere Spanje, Egypte, Thailand, en binnen no time had ik al veel gezien, maar ook een lange lijst van onderwaterleven gemaakt dat ik graag op de gevoelige plaat vast wilde leggen.

Een beetje mazzel

Zeepaardjes met stip op één, met vlak daarna dolfijnen, haaien en manta’s. In de loop der jaren werkte ik met een beetje mazzel van de natuur gestaag het lijstje af, met soms een extra cadeautje als een walvishaai, een pygmeezeepaardje en een dugong. Er was echter maar één dier wat niet zo heel erg wilde lukken: de dolfijn. De eerste keer dat ik een mogelijkheid had, was tijdens een liveaboard. Maar een duiksafari was een enorme uitdaging voor iemand die al zeeziek wordt als ze drie zinnen in de auto leest of drie bochten in de bergen moet rijden.

Het duurde dan ook even voordat de pilletjes hun werk deden en ik sloeg de eerste hele vroege ochtendduik over. Daar werd ik gelijk voor afgestraft: ik had de hamerhaaien en de dolfijnen gemist. Een paar dagen later maakte een andere hamerhaai het verlies weer goed, maar de dolfijnen bleven uit. Het was het begin van een lange jacht.

Een aquarium!

Extra cadeautje

Gemist, of toch niet?

Op duikvakanties daarna heb ik meerdere keren dolfijnen aan de oppervlakte gezien. Maar dat is toch niet hetzelfde. Op de Filipijnen hebben ze een uur naast de varende boot gezwommen, ik zag ze uit het water springen in Egypte, ik miste ze nét op Bonaire, hoorde ze op de Malediven en werd later met de zodiac zonder succes gedropt op de plek waar ze een minuut daarvoor nog speelden.

Ik heb zelfs mijn masker van teleurstelling vol gehuild in Kenia toen ik dacht dat ik de enige uit een groep van zes was die ze niet gezien had, omdat ik net met mijn snufferd en mijn camera achter een babyschildpadje aan zwom. Eenmaal boven bleek dat ik de signalen onder water niet goed begrepen had en dat ik niet de dolfijnen, maar een walvishaai had gemist. Hoe kan je in vredesnaam een walvishaai missen vraag je je af, maar dat terzijde.

Yes, hamerhaai!

Met stip op één

Opluchting alom, want ondanks dat ik het jammer vond, een walvishaai had ik al een paar keer eerder gezien. Dolfijnen nog steeds niet. Tot die ene middagduik tijdens een liveaboard in Egypte. We doken op het wrak de Carnatic, wanneer ik in mijn ooghoek iets aan zag komen zwemmen. Was het een baars, was het een haai? Nee, het was een school dolfijnen! Ik kon mijn ogen bijna niet geloven en met trillende handen pakte ik mijn camera. Mijn hartslag schoot naar 160 per minuut en ik verbruikte 30 bar in 3 minuten terwijl ik erin slaagde om in elk geval een paar foto’s te maken als de school voorbij en uit mijn blikveld zwom.

Van de rest van de duik herinner ik me niks meer, alles ging langs me heen en kon alleen maar aan de dolfijnen denken terwijl ik keer op keer de zes foto’s bekeek om zeker te weten dat het écht was en niet iets dat ik me had verbeeld. Na bijna 10 jaar en 340 duiken mag ik een vink op mijn lijstje zetten. Inmiddels zit ik op duik 423 en heb ik nog heel veel andere mooie dingen gezien, maar de dolfijnenduik, die gaat nooit meer van mijn netvlies.

Duiksafari

Was het een baars, was het een haai? Nee, een school dolfijnen!

Jouw duikavontuur, powered by Metalsub

Iedere duiker heeft er minstens één: zo’n duikavontuur dat je bijblijft. En DUIKEN is benieuwd naar dat van jou! Stuur jouw unieke duikverhaal met minimaal 5 foto’s van minstens 1 MB naar duikavontuur@duiken.nl Wordt jouw verhaal in DUIKEN gepubliceerd dan win je de XRE 800-R Metalsub lamp t.w.v. € 229!