Aqaba ligt in het uiterste zuiden van Jordanië en is de enige badplaats. De kustlijn is maar 20 kilometer lang en ondanks dat het zo’n klein gebied beslaat, kun je er heerlijk relaxed duiken en ontspannen op het strand. Ontdek het meest fotogenieke wrak van de Rode Zee en ga mee op zoek naar de kleine onderwaterwezentjes van Aqaba.
Tekst: Judith Rietveld Foto’s: René Lipmann
Er wordt beweerd dat dit het meest fotogenieke wrak van de Rode Zee is. Ik denk dat deze bewering klopt. René heeft zich namelijk al helemaal in zijn fotografenbubbel teruggetrokken en klikt erop los. Het zicht is perfect, het 80-meter lange Libanese vrachtschip Cedar Pride kan ik van voor tot achter zien. Het ligt op zijn zij en het verkeert nog in een geweldige staat. En het mooie is dat het wrak al op 7 meter start tot maximaal 25 meter, we hebben dus alle tijd om de boel te verkennen. Op de boeg hebben harde en zachte koralen de reling en de lier geheel overmeesterd, doktersvissen zwemmen zigzaggend over het dek.
Omdat het wrak al meer dan dertig jaar op deze plek rust heeft het onderwaterleven het zich inmiddels volledig toegeëigend. Op verzoek van de koning van Jordanië, een fanatiek duiker, werd het afgezonken in 1985. Het eens indrukwekkende vrachtschip lag in die tijd te verstoffen in de haven van Aqaba nadat er in 1983 een brand was uitgebroken. Enkel de buitenkant was intact en het bleef de drie volgende jaren dapper voor anker liggen op een afgelegen plek. Niemand keek om naar de verwoeste Cedar Pride, totdat de koning om de hoek kwam kijken. Het vrachtschip werd gestript en zo’n 100 meter uit de kust afgezonken om als kunstmatig rif te dienen. En dat is zeker goed gelukt.
Het 80-meter lange vrachtschip is van voor tot achter te zien.
We koersen links langs het wrak en overal valt wel wat te ontdekken. Het kraaiennest helt naar links, ook deze is volledig begroeid. Lange slierten zacht koraal Litophyton arboreum zwiert zachtjes heen en weer, hoewel er nauwelijks stroming staat. Heel veel juveniele visjes zwermen om het voormalige uitkijkpunt heen en enkele snappers schieten weg. Ik volg de mast terug naar het schip, waar je op sommige plekken ook in kunt. Ik ga een korte gang in van slechts enkele meters waarvan ik het einde al kan zien. Bij de achtersteven gebaart onze gids dat we iets gaan dalen, er is een brede doorgang onder de Cedar Pride ontstaan doordat het op twee afzonderlijke stukken rots rust. We tikken hier gelijk het diepste punt aan, 25 meter. In deze ‘tunnel’ groeien heel veel zachte en harde koralen en ik ben blij dat ik mijn duiklamp bij me heb zodat ik de daadwerkelijke kleuren kan onderscheiden. Rood, oranje, geel, paars… Magnifiek.
Eenmaal door de tunnel kijken we tegen de onderkant van het wrak aan. Eigenlijk vind ik dit maar saai in vergelijking met waar we net waren, dus we zwemmen om de achtersteven heen weer terug. En hoe langer je kijkt, hoe meer je ontdekt. Twee dikke egelvissen rusten op de schoorsteen, zeebrasems en enorme scholen fuseliers zwermen over het dek. Koraal maakt gretig gebruik van het kromgebogen staal en in het ruim zorgen de patrijspoorten voor een schitterend lichtspel. Er is zelfs een luchtbel in het wrak! Er moet ergens ook een spookfluitvis te vinden zijn, maar ik denk dat hij even op pad is. Dat de Cedar Pride fotogeniek is, is een understatement. Het is een echt topmodel.
De Cedar Pride start al op 7 meter diepte, we hebben dus alle tijd!
Macroduik bij Tala Bay
We hebben van lens verwisseld en duiken bij Yellowstone Reef, voor het strand van Tala Bay. We blijven ondiep op het zeegras want we zijn op zoek naar zeepaardjes. Onze gids Omar vertelde eerder dat hij er in één duik wel zeven had gezien. Onze verwachtingen zijn dus hoog. We blijven ondiep, rond de 5 tot 7 meter, met onze neuzen in het zeegras. Een slangaal met bruine stippen slingert tussen de slierten wiegend gras door, om zich uiteindelijk te verstoppen in een diep gat.
Omar wijst ineens enthousiast. Zou het een zeepaardje zijn? Dat is het helaas niet, maar het mini-rogje ter grootte van een flensje, dat zijn uiterste best gedaan heeft om zich te camoufleren, is onwijs schattig. We zwemmen verder, veel haast hebben we niet. We stuiten op de steiger van Tala Bay waar je eigenlijk al een hele duik kunt vullen. Alle palen zijn begroeid met sponzen en koralen, er is zelfs een paal met een anemoon ertegenaan geplakt die twee anemoonvissen met hun leven verdedigen.
Een grote steenvis hangt verticaal onzichtbaar te zijn en een ontzettend leuke koffervis komt vrolijk voor de camera hangen. We koersen verder en ontdekken een dwergkoraalduivel. Ik heb het normaal niet zo op met deze vissen omdat ze zo veel van het rif verslinden, maar dit is een kleintje en ziet eruit als de onschuld zelve. We tikken bijna de negentig minuten aan en komen uit het water bij Tala Bay Resort. De zeepaardjes laten zich niet zien vandaag, reden te meer om nog eens een keer terug te komen. De strandgangers kijken ons enigszins verbaasd aan, maar ik kan ze alleen maar een grote glimlach schenken. Zonde dat ze geen weet hebben van wat zich afspeelt onder de waterspiegel!
Bekijk ook onze vlogs:
