Getest: trimvest Tusa Tina, speciaal voor vrouwelijke duikers

Het is tijd voor meer vrouwelijke producten in de duiksport. Met de duikpakken is het niet zo‘n probleem, maar met trimvesten is er beduidend minder keus en moeten wij vrouwen vaak genoegen nemen met een unisexmodel. Toch voel ik me niet zo unisex en hecht ik meer waarde aan artikelen die mij meer op het lijf zijn geschreven. Zo ook deze BCD, de Tina van Tusa, dat als 100% vrouwenmodel gepresenteerd wordt.

Tekst: Judith Rietveld Foto’s: Daniel Versteeg

Het Tina-vest ziet er charmant en toch degelijk uit. Duidelijk met een vrouwelijke touch, maar beslist niet met een “Barbie”-gehalte. Daar houd ik ook helemaal niet van. De kleuren zijn subtiel aangebracht terwijl de rest van het vest lekker in zwart gestyled is. Volgens de specificaties zou ik het zwarte model in handen hebben. Deze wordt standaard geleverd met een bijpassende witte inflatorslang en is voorzien van witte en paarse details. Echt wel een kleurtje voor mij. Niet te opvallend, maar toch lekker vrouwelijk. De roze variant is wat zoeter van uitvoering door de roze en witte kleurtjes op het vest.

De Tina ziet er erg compleet uit en is voorzien van alle nuttige toepassingen die je nodig hebt, zoals geïntegreerd loodsysteem, trimweight pockets op de rug, meerdere snelontluchters, speciale pockets voor het opbergen van mijn manometer en octopus, diverse D-ringen voor het vastzetten van mijn accessoires en zelfs nog een ritsje op de voorzijde om bijvoorbeeld mijn sleutel gemakkelijk op te kunnen bergen. De BCD voelt lekker aan en is beduidend sterk uitgevoerd, maar zeker niet lomp. De pasvorm vind ik zelf erg belangrijk. Ik heb al meerdere damesvesten getest, maar er zat best veel verschil tussen de modellen. Soms waren ze niet echt overtuigend vrouwvriendelijk. Deze geeft veel hoop!

Thuis test ik altijd eerst even of alles naar behoren werkt en haal mijn fles uit de kelder. Normaal gesproken heb ik er best wel moeite mee om de duikfles goed opgespannen aan mijn jacket te bevestigen. Hoewel op het eerste oog ook de Tusa flesklemband niet anders lijkt dan andere, merk ik toch op dat deze beduidend anders werkt. De gesp zit net even anders gemonteerd, waardoor het als het ware een twee-stappensysteem wordt. Eerst trek ik de band een beetje aan, zet de gesp dwars tegen de cilinder en eigenlijk zit hij dan al vast. Het resterende stuk band vlecht ik door de gesp en klik de sluiting verder door. Voor mijn gevoel gaat dit veel te licht en te makkelijk. Ik controleer daarom nog even extra of de tank wel echt goed vastzit aan mijn vest. En dat zit hij zeker. Zo vast als een huis. Tusa heeft dit klemsysteem de naam RiteTiteBuckle gegeven. Onbegrijpelijk dat zoiets simpels het optuigen van je uitrusting zoveel makkelijker kan maken.

Anderen lezen ook: Bare: heerlijk droog en Ultra Warm

Dan het lood. Eens zien hoe dat werkt. Het loodsysteem in het vest, Advanved Weight Loading System 3 (AWLSIII), is op het eerste oog vergelijkbaar met dat van meerdere merken. Om dit nu het universele systeem te noemen, is wat overdreven, maar het is wel een vaker gebruikt inschuifsysteem. Dat herken ik direct en daarom hoef ik er gelukkig geen hele studie van te maken hoe ik de loodpockets moet plaatsen. Eerst even wat gewicht in de pockets en daarna schuif ik ze met alle gemak in het vest.

Met een duidelijke klik krijg ik de bevestiging dat de loodpocket goed geplaatst is en vastzit. Ook dit ging wel heel gemakkelijk. Het geheim zit ’m in de vorming van het spoor van de slede. Deze is door de Japanse fabrikant verder doorontwikkeld, waardoor een soort van trechterprincipe ontstaat en de loodpocket gemakkelijker naar de juiste plek wordt geleid. Wel zo prettig. Voor de juiste balans doe ik nog twee loodblokjes in de trimweight pockets op de rug van het vest. Dat zit prima! Als laatste test ik de de- en inflator nog. Deze zijn niet heel spannend verder, gewoon zoals het hoort. Het functioneert ook top, dus ik ben er klaar voor!

Zowel in Nederland als buitenland heb ik gedoken met de Tina, dus met droog- en natpak. Ik vind het echt een verademing dat deze BCD speciaal voor de vrouw is gemaakt, vooral in wetsuit. De vorm en vrouwelijke uitsnede zitten op de juiste plekken en het vest zit als gegoten. Dit heeft de naam Waist Support Systemgekregen van de fabrikant. Ach, het is maar een naam. Waar universele trimvesten toch wel op je borsten drukken, lopen de schouderbanden van de Tina mooi erlangs, terwijl de banden toch alle stevigheid geven. De zachte voeringen op de schouders en in de rug zorgen dat het comfortabel zit, en daardoor voel ik de fles en het lood nauwelijks.

Anderen lezen ook: Doorduiken met de Procean B200 onderpak

Ook de hoge heupuitsnede draagt hieraan bij. De Tina blijft rotsvast op zijn plek zitten (of is het haar plek?) Welke beweging of draai ik onder water ook maak, de cilinder blijft roerloos op mijn rug zitten. Dit komt dankzij het bandenstel op de schouders en rond de buik. Dit bandenstel staat in directe verbinding met de backplate waar de duikfles op is bevestigd. Daardoor draag je de tank in feite als een outdoorrugzak. En daaromheen is het opblaasbare gedeelte van het jacket geconstrueerd. Bijkomend voordeel is ook nog dat als het vest geheel opgeblazen is, als je bijvoorbeeld aan de oppervlakte ligt te wachten, je niet uitgeknepen wordt als een citroentje.

Natuurlijk voel je wel duidelijk dat het vest vol geblazen is, maar het geeft nog steeds heerlijk de ruimte om gewoon vrijuit te ademen en te bewegen. Dit Independend Harness System van Tusa is slim gevonden. Of wellicht goed toegepast, want geheel nieuw is deze constructie niet.

Onder water moet alles een beetje intuïtief gaan. Ik wil vooral niet hoeven nadenken over hoe alles werkt van mijn BCD. Net als autorijden, je moet niet continu bezig zijn met de bediening, maar je vooral kunnen concentreren op de weg. Dat is ook hoe ik de Tina ervaar. Alles zit op een logische plaats en je bent meer bezig met duiken en de omgeving, dan met het jacket. Laat ik toch nog even een opmerking maken over de inflator. De bediening is eenvoudig zoals het hoort. In dit geval zit het verschil in de hoeveelheid lucht die in de BCD wordt geblazen. Zo kan je heel nauwkeurig kleine hoeveelheden doseren met de zachte bedieningsknop, maar ook in een keer heel veel lucht erin blazen. In de inflatorunit zit een pneumatisch stukje techniek dat ervoor zorgt dat er sneller meer lucht in de BCD geblazen wordt dan wanneer je subtiel een klein beetje lucht nodig hebt. En dat kan in een noodsituatie wel duidelijk verschil uitmaken.

Anderen lezen ook: Mares Quad duikcomputer, size matters

Conclusie

Zijn er dan nog negatieve dingen te noemen over de Tina? Je zou inderdaad kunnen denken: het is geen wing, nu kan ik niet mooi horizontaal in het water liggen. Dat is dus niet waar. Ik lig perfect horizontaal in zowel droog- als natpak. Want ook in een BCD kan je heel mooi uitgetrimd in het water liggen! De Tina kun je dan ook perfect uitloden. Dus of ik iets negatiefs kan noemen? Nee. En ik kan ook niets verzinnen eigenlijk. Tusa heeft gewoon een hele mooie BCD op de markt gebracht met de Tina, die aan alle eisen voor de vrouwelijke duiker voldoet.