De man van Harriët Plantinga maakte in zijn eentje kennis met duiken. Dat liet zij niet op zich zitten en pakte de uitdaging aan: zij wilde ook leren duiken. Het duikmasker klaren was een nachtmerrie, maar in Bonaire haalde ze wel haar duikbrevet!

Tekst en foto’s: Harriët Plantinga

De gebruikte duikspullen staan al een maand op de overloop en ik weet niet goed waarom ze daar nog staan. Verlangen om snel weer te gaan duiken of ben ik stiekem gewoon lui geweest?

Met gevaar voor eigen leven, til ik de zware duikkoffer en krat met vinnen naar de kelder. Door de verhuizing naar Zuid-Limburg moeten we een nieuw plekje zoeken voor de duikspullen. Gelukkig hebben we nu een souterrain waar ik met moeite ruimte kan vrij maken. Het voordeel van het souterrain is dat alle wanden van hout zijn en met mijn timmermansoog sla ik vier spijkers bijna op dezelfde hoogte in de wand.

De onhandige grote vinnen hang ik op en van een afstandje bewonder het resultaat. Toen ik vijf jaar geleden begon met duiken heb ik mij nooit gerealiseerd wat dat allemaal bij zou komen kijken (maar goed ook).

De onhandige grote vinnen hang ik op en van een afstandje bewonder ik het resultaat.

Kennis maken met duiken

Mijn man was in die tijd werkzaam bij Antonius Hypercare in Friesland. Behalve dat er zuurstoftherapie gegeven wordt aan patiënten met bestralingsschade of bij slecht genezende wonden bij suikerziekte, worden er ook duikongevallen behandeld.

Reden voor mijn man om kennis te maken met het duiken en voordat ik het wist, had hij in zijn eentje zijn eerste duikles gehad. Ik had inderdaad gezegd dat ik het een eng idee vond om twintig meter onder water te zijn, maar om deze beker zomaar aan mij te voorbij te laten gaan? En wie is er meer geschikt om buddy te zijn dan ik?

Een week later lag ik in het zwembad met een geleende wetsuit (niet te veel bij nadenken) en een ademautomaat in mijn mond. Vanaf het eerste moment werd mij al duidelijk dat ik geen natuurtalent was en zeker geen stoere durfal. De ademautomaat uit de mond halen, ‘weggooien’ en met een armzwaai weer opzoeken, ging nog wel maar het masker afdoen onder water (en weer opzetten natuurlijk) heeft me aardig wat slapeloze nachten bezorgd.

En tijdens het leren duiken in het Veenmeer (koud!) was ik compleet gedesoriënteerd en waarschijnlijk heeft de instructeur nu nog mijn vingerafdrukken in zijn onderarm staan. De conclusie was al snel dat duiken in Nederland niet zo goed bij mij paste (en mijn man heeft het nooit met zoveel woorden gezegd maar ik denk dat hij ook meer een aquarium-duiker is).

De eerste bootduik op Bonaire.

We geven niet op

We besloten om het niet op te geven maar de buitenduiken in warm en helder water te gaan doen. Na enig onderzoek kwamen we uit bij Bonaire. Een prachtig eiland maar wel een reis van twintig uur van deur tot deur. Het was iedere minuut (inclusief het vliegtuig-eten) waard want wat was het een verademing om onder water iets te kunnen zien. Al nam dat niet geheel mijn angsten weg.

Mijn man deed rustig alles na wat de duikinstructeur voordeed, maar ik stond meerdere keren op het punt om te stoppen. In het water het trimvest uitdoen en weer aantrekken (wat een helse klus), het oefenen van de gecontroleerde noodopstijging (ik kon na een paar meter al geen belletjes meer uitademen) en natuurlijk dat ellendige masker wat ik af moest doen onder water.

Ik geloof dat ik mijn duikinstructeur tot het uiterste heb getergd en enigszins humeurig heeft hij nog een extra ochtend met mij geoefend. Alleen hij en ik in de Caribische zee. Onder andere omstandigheden was dit vast leuk geweest.

‘Waarom ga je gewoon niet lekker snorkelen? Zie je net zo veel en is lang zo’n gedoe niet.’ De persoon (die hoog en droog in Nederland zat) en dit opperde was duidelijk een niet-duiker… ik wil leren duiken!

Harriët: ik wil leren duiken!

Gedoe

Dat het veel gedoe is, kan ik niet ontkennen. Bij snorkelen trek je je vinnen aan, snorkel in je mond en dan hup de zee in. In de beginfase was ik op de kant langer bezig dan mijn gehele tijd onder water. Al vloekend en met het zweet op mijn hoofd de strakke wetsuit aantrekken waarbij de ene na de andere nagel omklapte.

Het kruis hing ergens halverwege mijn bovenbenen en als ik de gehele rits dicht had, krijg ik een benauwd gevoel. Vervolgens proberen zo charmant mogelijk de tien kilo lood om mijn middel bevestigen en hoe vaak ik vergeten ben om mijn vinnen op het bankje te leggen…

Ik behoor tot de groep duikers die niet door de hurken kan om de vinnen van de grond te pakken. Of beter gezegd die niet meer van de grond afkomt als ze de gehele duikuitrusting aan heeft. Als ik dan eindelijk klaar was om in het water te springen, moest de buddycheck nog gedaan worden. ‘Vlugge leeuwen schieten lekker op.’ Nou leuk zo’n ezelsbruggetje maar zo vlug ging het allemaal niet.

Gelukkig heb ik een heel geduldige en vasthoudende man zodat ik altijd compleet gecheckt in het water ben gesprongen. Klaar om het volgende duikavontuur aan te gaan.

Geslaagd! Blij dat we hebben doorgezet!

Leren duiken

Maar goed, het idee dat ik nooit meer gewichtloos in het water zou zweven tussen al die mooie vissen (een understatement!), was voor mij de drive om vol te houden en uiteindelijk het brevet te behalen. Ik weet niet wie meer blij was; de duikinstructeur of ik (waarschijnlijk mijn man).

We vierden het heugelijke moment van brevetering (is een officieel woord) met een Polar-biertje, ons nog niet realiserend dat duiken (en Bonaire) uitermate verslavend is. En dat je steeds meer eigen duikspullen wilt aanschaffen. Het begon met een eigen wetsuit (begrijpelijk toch?) en een masker welke goed aansloot bij mijn bijzonder gevormde neus. Het is geen pretje als je neus steeds omhoog wordt geduwd door een slecht zittend masker en dat je bijna blij bent dat de duik voorbij is zodat je het masker kan afzetten.

Inmiddels hebben een aantal kinderen ook leren duiken en het duikbrevet behaald. Naar verwachting zal ik nog wel een paar spijkers in de wand moeten slaan.

Ik schuif de krat in het houten rek en denk dat het maar goed is dat je niet alles van tevoren weet. Waarschijnlijk was ik dan nooit zo’n enthousiaste duiker geworden met een souterrain vol duikspullen.

Ook interessant voor jou:

Lees gratis de digitale special DUIKEN in Nederland

Hoe voorkom je het beslaan van je duikmasker?