Manatees in Belize, Caye Caulker

Manatees in Belize. Rondom het eiland Caye Caulker leeft een populatie van 40 manatees. De kans dat je ze ziet is 50%. Waar wachten we nog op?

Mijn eigen Manatee

Duikdag 3 op San Pedro en we zijn er nog niet uit wat we gaan doen. Onze gids Santiago somt enkele opties op en sluit af met: «Oh ja, je kunt ook nog snorkelen met manatees.» Hij vertelt het zo, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Stomverbaasd kijk ik hem aan. Waarom wisten we dit niet eerder? Bij Placencia, waar ze ook bleken voor te komen, meldden de inwoners het idem dito even tussen neus en lippen door. Naar mijn idee zijn het voor hen echt net een soort ‘koeien’ die grazen op de weiden van de zee en er altijd eigenlijk wel zijn.

In tegenstelling tot Placencia kun je hier bij Caye Caulker wél met ze snorkelen. Gretig grijpen we deze kans met beide handen aan en voor we het weten zijn we onderweg. Vanaf San Pedro is het een klein half uurtje varen waar we halthouden bij een soort kanaal voor het kleine, relaxte hippie-eiland Caye Caulker. Het barrièrerif loopt parallel aan het eiland en voor Caye Caulker is veel zeegras te vinden. Ook zijn de wateren ondiep, warm en er zijn goede slaapplekken te vinden tussen het koraal: de perfecte leefomgeving voor de manatee.

158 km2 van dit gebied is tot mariene reservaat verklaard in 1998 en sindsdien is de populatie gegroeid met 40%. De teller staat nu op 40 exemplaren en stijgt gestaag. Supergaaf om eindelijk eens te horen dat het ergens goed gaat met een zeedier dat met uitsterven wordt bedreigd. Helaas vinden er nog wel af en toe ongelukken plaats met boten die te snel varen. Er is een snelheidslimiet vastgesteld, maar lang niet iedereen houdt zich hieraan.

Hoewel ik altijd verlegen word wanneer iemand me ongegeneerd aanstaart, krijg ik hier alleen maar vlinders van in mijn buik!

Opvangcentrum voor manatees

In Belize City is een speciaal opvangcentrum voor dieren die gewond zijn. Daar worden ze verzorgd en wanneer ze weer geheel opgeknapt zijn, teruggebracht naar het reservaat. Aan boord bespreken we nog even kort onze strategie. Terugdenkend aan de vruchteloze duiken in de Rode Zee op zoek naar de dugong, de neef van de manatee met gespleten staart, zou het toch wel heel gaaf zijn als we er eentje kunnen zien!

Anderen lezen ook: Manta bij Bonaire

Aangezien in de Rode Zee maar 7 dugongs voorkomen en hier dus veel meer, acht ik onze kans wel iets groter, maar je weet het nooit. Na bijna 40 minuten aan een stuk zwemmen en enkel zandbodem en wuivend zeegras te hebben gezien, zakt de moed me letterlijk in de vinnen. Het is niet waar, ze flikken het me weer. Santiago seint dat we omkeren en teruggaan richting boot. En toch vóel ik dat er iets staat te gebeuren. Of is dat gewoon omdat ik het zo graag wil?

De boot komt steeds dichterbij, maar we zwemmen nog steeds allemaal op linie. Wel iets minder netjes uitgelijnd dan de heenweg, maar de zoektocht gaat onverstoord door. Dan stokt mijn adem. Is dat… JA! Een manatee! Stop! Wacht! Wil ik naar het dier roepen. En ondanks dat het eigenlijk niet mag, krijg ik toch de drang om als een malle naar hem toe te zwemmen. Maar iets in me houdt me tegen en ik lig als versteend aan het wateroppervlak. De juiste keus, want hij komt recht op me af. Wat is hij groot, wel 3 meter lang! En zijn staart is schitterend rond, als een grote mattenklopper.

Mijn eigen manatee!

Een manatee komt op me af

Ik kijk om me heen waar René en Sander zijn, maar zie slechts Santiago. Tot zover mijn buddy-awareness. Maar het maakt niet uit. We zijn aan het snorkelen en ik zie een manatee. En hij komt op me af! Hij stijgt en stijgt en ongelogen, hij blijft recht voor mijn neus hangen. Echt op enkele centimeters afstand. Ik houd mijn adem in. Ik kijk hem aan en hij mij. We staren elkaar wel 10 seconden aan voordat hij even het oogcontact verbreekt en zijn snuit boven water steekt. Ik hoor hem snuiven en naar verse lucht happen. Ik kan zijn snorhaartjes zien trillen.

Anderen lezen ook: Washington Slagbaai National Park Bonaire

Weer blijft hij me aankijken zo net onder het wateroppervlak. Hoewel ik altijd verlegen word wanneer iemand me ongegeneerd aanstaart, krijg ik hier alleen maar vlinders van in mijn buik. Maar het is dan ook wel een ongelooflijk knappe manatee!

In mijn ooghoek zie ik de rest van onze groep langzaam naderen. Ook mijn nieuwe vriendje ziet dat en ons intieme momentje is voorbij. Maar hij stoort zich totaal niet aan de anderen. Zowel René als Sander maken schitterende opnames van dit oh zo mooie dier. Wanneer er nog een verse lading snorkelaars met al hun GoPro’s en selfiesticks te water gaan, blijft hij gewoon rustig doorzwemmen. Alsof mensen ook voor hém de normaalste zaak van de wereld zijn.

Manatee Belize