Duiksafari’s brengen het avontuur naar de Egyptische Rode Zee. Een belangrijk gebied voor deze tours is de Golf van Suez, die vol ligt met wrakken en waarvan de Cape Clear met zijn 134 meter een van de hoogtepunten is.

Tekst & foto’s: Daniel Brinckmann

Dagdromen is een genot wanneer de zonnestralen al in maart hun effect hebben. Vooral als er op zee niets gebeurt. Niet dat het doel zelf, de vrachtschip Cape Clear, niet gelokaliseerd kon worden. Het weigert gewoon de ankermanoeuvre. De dag ervoor probeerden zes gidsen hun best te doen om drie touwen op een diepte van 60 meter aan de romp te bevestigen. Maar zelfs scooters konden niets beginnen tegen de snelle stroming 8 zeemijl voor de kust. Na het touwtrekken met Moeder Natuur volgt dan ook de ‘game over’ voor deze dag. Maar Moni Hofbauer, eigenaar van duikschip Spirit of Omneia en tegelijkertijd tourleider, zou Moni niet zijn als ze niet een troef achter de hand had: een kort telefoontje naar een vriend van een vriend – zo gaat dat in Egypte – biedt ons de kans om onder een verlaten boorplatform te duiken. De enorme zuilen bedekt met rode sponzen, vele kleurrijke zeenaaktslakken en de intacte koralen stillen onze dorst naar ontdekking voor die dag.

Duiken op een verlaten boorplatform

Containerschepen remmen niet

Na urenlang hard werk door de gidsen de volgende ochtend is het grote moment eindelijk daar: “De lijnen hangen, het spel begint!”, roept Moni. Boeken en mobiele telefoons worden neergegooid, de koffie wordt snel opgedronken. En wie nog niet zijn rebreather, stage tanks en camera klaar heeft gemaakt, haast zich naar het duikdek. Na de sprong van het duikplatform van de Spirit of Omneia drukt de oppervlaktestroming ons direct tegen het touw, en met gebalde vuisten werken we ons naar de schemerzone. In plaats van de kristalheldere kobaltkleur van de Rode Zee reikt ons zicht slechts 15 meter, wat in de ondiepe en zanderige Golf van Suez echter normaal is. Dikke planktonvlokken en de lage zonnestand in de lente smoren de hoop op een panoramisch uitzicht al snel in de kiem. Maar wanneer het 134 meter lange kolossale wrak onder water in zicht komt, is het een openbaring zoals alleen ontdekkingsreizigers die ervaren.

Druk en vol dek op de Spirit of Omneia

Het beest toont zich

Het vrachtschip bruist van het leven. Omdat grote koraalriffen zo ver naar het noorden van de Golf ontbreken, is de Cape Clear een kunstmatige onderwateroase geworden, waar maar weinig andere wrakken tussen Aqaba en Soedan aan kunnen tippen. Blootgestelde delen van het dek en de openingen van de vier laadruimen zijn dicht begroeid met gorgonen, omzwermd door glasvissen. Open structuren zoals de schoorsteen zijn al lang bedekt met gele, groene en rode zachte koralen. Tussen de constructies zwerven wolken van ansjovis, soldatenvisjes en doktersvissen, terwijl trekkers beschutting zoeken tussen zwarte koralen. Net als in de gapende scheur die waarschijnlijk leidde tot de snelle ondergang van de Cape Clear op 21 augustus 1944, toen ze op weg van Basra naar Hampton Roads botste met het Amerikaanse ‘Liberty Ship’, de Dearborn. Onder meer de stuurhut, mess en keuken kunnen worden verkend door voorzichtige duikers, net als de lege laadruimen. De machinekamer is echter verboden terrein voor duikers zonder rebreather, omdat de gasbellen die door de ademautomaten worden uitgestoten, deeltjes van het plafond losmaken, wat het zicht en de veiligheid van duikers op deze diepte beïnvloedt.

De restanten van de kranen op ongeveer 40 meter diepte markeren de ondiepste plekken. Het dek strekt zich uit tussen 50 en 55 meter diepte, terwijl de romp op ongeveer 65 meter diepte op zand stuit. De verkenning van de Cape Clear is dus voor ervaren wrakduikers met technische duikervaring. En zelfs met scooter, droogpak, rebreather en/of trimix zijn meerdere afdalingen nodig om een goed overzicht te krijgen. Niet alleen daarom is het 17 meter brede wrak het pronkstuk van Moni’s ontdekkingssafari’s. Maar ook omdat het een achtbaan van emoties teweegbrengt: adrenaline, ontzag, pioniersgeest en het voorrecht om überhaupt daar te mogen zijn, creëren een magische cocktail waar maar weinig serieuze duikers weerstand aan kunnen bieden.

Achter de schermen

Twintig minuten deco en een hete douche later biedt een blik achter de schermen al snel de conclusie dat de bemanning een klus klaart waarbij vergeleken elke ‘normale’ duiksafari een eitje is. Mede omdat bijna elk buddypaar met een andere configuratie en eisen aan een individuele gasmix reist. Zo ziet het duikdek er ook anders uit dan bij een gemiddelde duiktocht: twintig 50-liter zuurstofflessen, vijf 50-liter trimixflessen en zeventig 12-liter stagetanks staan naast dubbele flessen, rebreathers en meerdere scooters. Deze duiksfari vereist dan ook op zijn minst een Advanced Nitrox-kwalificatie. De meeste gasten zijn vaste klanten en avonturiers in hun vrije tijd die gedetailleerde kaarten van hun ontdekkingen maken.

“Ik zou verrast zijn als er sinds mijn laatste bezoek in 2019 iemand op de Cape Clear had gedoken, er is helemaal niets veranderd,” zegt Klaus Schneider, die na 5 safari’s met Omneia en 15 duiken op het wrak mogelijk het wereldrecord voor de Cape Clear heeft. “Met de intacte structuur, de hoeveelheid leven en de artefacten is het voor mij eigenlijk het perfecte wrak. Misschien zag de Rosalie Moller er vele jaren geleden ook zo uit. Bovendien duik ik liever met Moni dan met een andere aanbieder, omdat alles tot in de puntjes is geregeld.” De relatie tussen gast en gastheer is meer dan vriendschappelijk – het is een vertrouwensrelatie. Met 28 jaar ervaring in de Rode Zee kent Moni daar niet alleen de meeste plekken. Ze is ook een van de weinige gidsen die zich hebben opgewerkt tot reisorganisator en eigenaar van twee safarischepen, Spirit of Omneia en Soul of Omneia.

Wild afscheid

Wederzijds vertrouwen is ook essentieel als de natuur weigert om mee te werken. Moni’s gezichtsuitdrukking bij de briefing van de tweede duik zegt genoeg. “Jongens en meiden, het spijt me, maar we hebben zojuist een windwaarschuwing gekregen, en de volgende zal de laatste duik bij de Cape Clear zijn.” De plannen voor propeller, boeg, luchtafweergeschut en wasbak zijn weggevaagd. In de namiddag is het sowieso donker bij het wrak. En de sterke stroming zorgt ervoor dat we moeite hebben om buiten de greep van ontelbare touwen en vislijnen te blijven.

Het collectieve verdriet om naar de Straat van Tiran te moeten uitwijken, verandert de volgende dag aan boord van de Omneia in extase. Insider traktaties zoals de diep uitgesneden Thomas Canyon met zijn drie bogen en de diepe grotten Black & White Lady doen het hart van tech-duikers sneller kloppen. Voor niet minder vervoering zorgen het Moskeeraam en de enorme gorgonen bij het Politiebureau, de misschien wel beste drop-off van Hurghada.

Thomas Canyon.

Meer informatie over Omneia Spirit

Alles weten over liveaboards? Lees dan onze online digitale special geheel gewijd aan duiksafari’s!