Verpleegsterhaaien stonden bij mij bekend als haaien die graag overdag slapen, het liefst verstopt onder een overhang. In Belize zijn ze toch echt behoorlijk wakker, en hoe!
Achtervolgd door nurse sharks
Het eiland Ambergris Caye is de ideale uitvalsbasis wanneer je niet te lang onderweg wilt zijn naar je duikstek (lees: 5 minuten) en je vooral veel gave dingen onder water wilt zien. Vanaf het vasteland ben je vaak al snel een uur onderweg voordat je bij het barrièrerif bent, hier ligt deze letterlijk voor de deur. De grootste plaats van het eiland is San Pedro, waar vele hotels en duikscholen te vinden zijn. De gezellige Caribische sfeer zoals het vasteland of de kleinere eilanden vind je hier niet echt, maar we liggen toch fulltime onder water dus dat nemen we maar even voor lief.
Het rif bij Ambergris Caye staat bekend om de eenvoudige omstandigheden, canyons, swim-throughs, koraaltuinen, vele sponzen en zicht dat kan oplopen tot 46 meter.
Onze eerste duik maken we bij de Toffee Canyons. De boot is nog maar net onderweg of we zijn er al. Het rif bij Ambergris Caye staat bekend om de eenvoudige omstandigheden, canyons, swim-throughs, koraaltuinen, vele sponzen en zicht dat kan oplopen tot 46 meter. Dankzij de vaste boeien langs dit deel van het barrièrerif hoeft er niet geankerd te worden zodat het rif behouden blijft.
Ik heb nog maar net mijn hoofd onder water gestoken of ik zie al een verpleegsterhaai! Hij ligt lekker te snurken onder een kleine overhang op de zandbodem. Twee meter verderop ligt er nog eentje te dutten. Op 10 meter diepte blijf ik boven de bodem zweven en kijk naar de slapende haaien. Ze zijn zo’n 1,5 meter groot. We laten ze met rust – dat vinden wij immers ook fijn als we op bed liggen – en we volgen de contour van de eerste ‘vinger’. Het rif heeft namelijk de vorm van een grote hand, waar je tussen de vingers door zwemt.
Onze eerste duik maken we bij de Toffee Canyons.
Ineens krijgen we gezelschap: twee verpleegsterhaaien die klaarwakker zijn. We duiken met een klein groepje van vijf man en het lijkt wel alsof ze iedereen even komen checken of het wel goed gaat. Op een veilige afstand van een meter zwemmen ze steeds langs ons heen, om vervolgens weer achter je op te duiken. Wat zijn ze nieuwsgierig, en totaal niet bang!
Verpleegsterhaaien zijn beschermd in Belize en illegale vangst wordt zwaar bestraft. Deze haaiensoort is erg populair voor snorkeltrips en duiken waar behoorlijk wat geld mee gemoeid gaat, dus er wordt alles aan gedaan om ze te beschermen. De populatie verpleegsterhaaien groeit daarom ook weer gestaag en zo te zien zijn ze helemaal niet verlegen. We zwemmen verder door de canyons waarvan de bodem al op 20 meter is.
Het is superleuk om zo door de smalle gangen te zwemmen en steeds een verpleegsterhaai links, rechts, voor of achter je te hebben.
En zonder pardon zwemmen ze ook bijna tegen je aan. Zij wijken niet uit: jij moet maar aan de kant.
Gelijk hebben ze. Het lijkt wel alsof we de hond aan het uitlaten zijn die steeds even zijn baasje komt checken…
Opvallend is dat de haaien een vast patroon zwemmen, wat dan gelijk weer handig is voor mooie foto’s. We eindigen onze duik op dezelfde plek, waar we inmiddels gezelschap hebben van vijf haaien. Het is maar moeilijk afscheid nemen. Tijdens de opstijging zien we ze nog vrolijk rondzwemmen en ik vraag me af of ze zo weer in hun ‘bed’ gaan, wachtend op de volgende groep duikers. Slaap lekker zo, jongens en bedankt voor de duik!
Gekkenhuis
Op YouTube had ik al wel wat filmpjes gezien van Shark Ray Alley, maar dit overtreft toch echt al mijn verwachtingen. Haaien, haaien en nog eens haaien. En vergeet vooral de enorme Amerikaanse pijlstaartroggen niet! Shark Ray Alley (hoe verzinnen ze die originele namen altijd toch?) is een van de populairste snorkelplekken van Belize waar je 200% kans hebt om verpleegsterhaaien te zien.
Op deze ondiepe plek van maximaal 7 meter diepte, maakten vroeger de vissers hun vangst schoon. Daar kwamen veel haaien en roggen op af en sindsdien zijn ze er niet meer weg te slaan. De vissers komen er niet meer, maar toch krijgen ze hun ‘snacks’ van enkele touroperators die deze plek dagelijks aandoen.
Achtervolgd door nurse sharks.
Onze duikschool geeft aan dit liever niet te doen. «Zodra we de motoren stoppen, moeten jullie snel het water in. Dan komen er veel haaien op de boot af!» verklaart Santiago. Het is voor hen een soort ‘etensbel’ om te kijken of er nog iets te snaaien valt, maar dit keer hebben ze pech. We springen daarom ook snel het water in en ik weet niet wat ik zie. Wel 20, nee, 30 haaien krioelen langs onze boot. Ze botsen tegen elkaar aan, tegen de grote school grijze snappers die ook present zijn, en dan tegen ons. «Where is the food?» hangt als een groot vraagteken om deze dieren heen.
Wederom geeft dit een dubbel gevoel: ze horen niet gevoerd te worden. Toch draagt dit ook bij aan het behoud van deze prachtige dieren en hoeveel boten er ook komen, ze zullen ook echt zelf op jacht moeten om eten te zoeken. Een Amerikaanse pijlstaartrog komt in volle vaart over de bodem aangesneld, stofwolken bollen achter hem op. Als een Formule 1 coureur maakt hij een scherpe bocht naar links en ligt ineens doodstil op de bodem, wroetend naar… iets?
Als een Formule 1 coureur maakt hij een scherpe bocht naar links en ligt ineens doodstil op de bodem.
Een adelaarsrog schiet in het blauw voorbij en achter me komt er nog een stoet haaien aan. Ik weet niet meer waar ik kijken moet! Alsof er een alarm is afgegaan, schieten ineens alle haaien in konvooi weg, alle neuzen dezelfde kant op. Het lijkt wel een haaiensnelweg, zoveel zwemmen er weg, de roggen in hun kielzog. Wanneer ik mijn hoofd boven water steek, zie ik dat er een andere boot is gearriveerd, het teken voor de dieren dat er eten is. Ik was Sander al even kwijt en hij wenkt me. We zwemmen van de boten weg, waar het doodstil lijkt te zijn. Waar gaan we heen? Dan wijst hij naar de met zeegras bedekte bodem. Allemaal verpleegsterhaaien liggen uit te buiken op het gras. Het zijn er wel 25. Deze hebben hun buik al vol.
Helemaal in de ontspanmodus laten we ons met de golven meedrijven over de slapende haaien heen. Wat een rust na alle hectiek van net. Eigenlijk is dit nog wel het mooiste van heel het snorkelavontuur!
Een Amerikaanse pijlstaartrog komt in volle vaart over de bodem aangesneld, stofwolken bollen achter hem op.
Topspots
- SOUTHWEST CAYE WALL: Volgens velen dé duikstek om naartoe te gaan wanneer je in Hopkins bent op het vasteland. Deze duikstek ligt in Glover’s Reef, vernoemd naar een Engelse piraat die vanuit dit atol opereerde. Doordat het rif ver weg ligt, kom je er eigenlijk nooit andere duikers tegen. Het rif heeft vele sponzen, de een nog groter dan de ander en zachte koralen deinen rustig mee in het water. Hertshoornkoraal probeert weer te groeien en gorgonen doen hun best, maar zijn van miniformaat. Wel zijn ze massaal aanwezig. Grote aantallen vis kom je niet tegen, maar wel is er genoeg te zien zoals creool wrasse, enkele tandbaarzen, schildpadden en Napoleonvissen.DIEPTE: 15-33 meter
NIVEAU: eenvoudig
VAARTIJD: 1 uur - NORTH WALL: Deze duikstek ligt in het Spit & Silk Cayes Marine Reserve en wordt aangeboden vanaf Placencia (vasteland). Alleen de weg ernaartoe is al leuk: we passeren allemaal kleine Bountyeilandjes met palmbomen erop. Wij komen hier onze eerste verpleegsterhaai tegen die recht op ons afzwemt. De hele duik duikt hij wel weer ergens op uit het niets. Geelvinsnappers, egelvissen en kreeften kom je veel tegen, en let goed op de barracuda’s die zich verstoppen tussen het zachte koraal!DIEPTE: 12-24 meter
NIVEAU: eenvoudig
VAARTIJD: 1 uur
Bekijk ook:
Praktische informatie over het mooie Belize
Ga je mee? 10 must do’s in Belize
Great Blue Hole Belize, eindeloze diepte
