Op maandagochtend 9 augustus kwam ’s ochtends de melding binnen van een zeehond die verstrikt in een net leek in het water bij Paal 14 op Texel. Net-verstrikking is bij ons altijd code rood, en dus rijden we direct uit. Mijn collega’s zijn naar het strand gereden en troffen daar een behoorlijk zwakke, enorm verstrikte grijze zeehond aan. Met een hoepelnet (wat we gebruiken om grotere zeehonden mee te vangen) is het dier, Nylon, gevangen en mee terug gegaan naar de zeehondenopvang op Ecomare.

Door Jarco Havermans, medewerker Dierverzorging Ecomare

Op de dag dat Nylon werd opgevangen, was ik zelf vrij, maar de foto’s die in onze groepsapp kwamen waren schokkend. Het dier zat vast in een net om de nek, maar ook door de bek heen, waarbij het net de mondhoeken behoorlijk had uitgescheurd. Daarnaast was het net in de nek erg diep ingesneden, dit gebeurt vaker als jonge dieren (die volop in de groei zitten) verstrikt raken en ze nog wel iets kunnen jagen.

Met behulp van Texelse vissers heb ik uitgezocht wat voor soort net het betrof, en het bleek om een deel van een Deens tarbot-staandwant-net te zijn. Deze netten zijn ironisch genoeg relatief milieuvriendelijk (in vergelijking met boomkorvisserij), ze staan stil op de bodem van de zee en hebben grote mazen van wel 10 cm per zijde, waarmee dus grote tarbotten gevangen worden.

We kunnen niet weten of Nylon in een actief-vissend net terecht is gekomen of dat hij in een zogenaamd ‘spooknet’ verstrikt is geraakt.

Toename verstrikkingen

Jaarlijks hebben we op Ecomare een aantal meldingen van verstrikte zeehonden en vogels, in sommige gevallen betreft het dieren die ondanks hun verstrikking nog goed kunnen jagen en die zijn dan ook erg moeilijk voor ons te vangen.

Daarnaast komen er ook elk jaar een heel aantal verstrikte vogels en zeehonden in onze opvang terecht. De laatste jaren lijkt het aantal toe te nemen maar het is onduidelijk of dat komt doordat er meer mensen in de buurt van de zeehonden komen of dat er daadwerkelijk meer netten in zee te vinden zijn. Nylon is wel een van de ergste gevallen die ik ooit heb gezien, vooral doordat het net naast de nek ook in de mondhoeken schade had aangericht.

Dierenarts

In samenwerking met de dierenarts is het net verwijderd met een tangetje en een schaar. Daarna is de wond zo goed als het kon schoongemaakt, en heeft het dier pijnstilling gekregen. Daarna hebben we Nylon de kans gegeven om zelf vis te gaan eten.

Nylon is een grijze zeehond die in de winter van ’19-20 is geboren en dus nu 1,5 jaar oud is, en dus ook 30 kg zwaar. Deze dieren zijn al zo sterk, dat dwangvoederen (zoals we dat bij jongere dieren doen) geen optie is. Dit in verband met onze eigen veiligheid. Gelukkig at Nylon, hoewel erg voorzichtig, wel direct zelf zijn haring op.

Dag, Nylon!

Het ging erg goed met Nylon, de wond heelde rustig al gaat hij er een behoorlijk litteken aan overhouden. Wegens zijn formaat (en de klimcapaciteiten van grijze zeehonden) is hij sneller doorgeschoven naar de laatste fase van de opvang dan we meestal doen met dieren in de opvang. Hier heeft hij nog een aantal weken gezwommen om verder aan te sterken.

In deze periode at Nylon ongeveer 5,5 kilogram vis per dag, dit leidde ook tot een flinke groei en op het laatste weegmoment op 3 september woog Nylon alweer 40,2 kilogram, en keurig gewicht voor een jonge grijze zeehond van 1,5 jaar oud. Omdat de wond mooi rustig bleef, hebben we op 3 september Nylon uit kunnen zetten.

Ook interessant voor jou:

Zeepaardjes uit opvang Ecomare terug naar zee

Succesvolle redding van een bultrug!