Je kent ze vast wel: de vele blauwe en grijze tonnen met daaronder de lijnen voor de hangmosselcultuur. Tot ergernis van de mosselkweker zijn het niet alleen de mosselen die hierop goed gedijen. Duikers weten als geen ander dat dit fraai begroeide en kleurrijke touwen oplevert. Ik begin al te watertanden om foto’s te nemen in het Zeeuwse …

Tekst en foto’s: Janny Bosman

Neem een fotowedstrijd voor onderwaterbeelden in Zeeland en bij de inzendingen zullen ongetwijfeld veel beelden zitten van begroeide objecten. Linksom of rechtsom zijn de begroeide delen in het zoute water aangebracht door de mens. Hangmosselculturen, wrakdelen, houten en stalen meerpalen en ook de bekende uitmonding van het Dreischor Gemaal.

Het zijn voorbeelden waar we graag sfeerplaatjes maken omdat ze zo fraai zijn begroeid, het levert vaak prachtig gekleurde beelden op. Van zakpijp tot spons, van kokerworm tot mossel.

En wat ik er ook zo geweldig aan vind, wanneer er een nieuw touw of een paal in de Oosterschelde of het Grevelingmeer komt, is dat dit binnen korte tijd al is begroeid. We gaan deze week een duik maken bij de hangmosselculturen van de Bergse Diepsluis en die van de voormalige haven bij Anna Jacobapolder.

Het zonnetje werkt goed mee en ik voel me als een kind in een snoepwinkel, de camera klikt en klikt.

Bergse Diepslui

Om hier sfeerplaatjes te maken, monteer ik altijd het fisheye-objectief. Omdat je niet diep duikt, is er bij een zonnige dag heel wat moois te fotograferen met lichtinval. Een bijkomend voordeel van de fisheye is dat je heel dicht bij je onderwerp kunt komen. En wanneer je dan ook nog iets richting de oppervlakte fotografeert, kun je hierdoor veel zweefvuil in je beeld voorkomen.

Het is nog een stukje zwemmen vanaf de instap naar de hangmosselen bij de Bergse Diepsluis. Maar we hebben hier zelf voor gekozen, dus we moeten even doorzetten. Via de bodem zwemmen we richting ons doel en onderweg hopen we nog wat leuke dingen te zien. Vandaag is het magertjes en we zijn blij dat we onder de mosselen zitten.

We stijgen tot de onderkant van de lijnen en het feest kan wat ons betreft beginnen. Als een gordijn hangen de lijnen naar beneden. Het lijnenspel en de kleuren geven fraaie sfeerplaten. Wanneer ik een afdalende ankerlijn tegenkom en deze herken van vorige duiken, gaan mijn gedachten terug naar die duik dat ik hier, op dit stuk touw, een snotolf vond met gele paaikleuren. Het is al wat jaartjes geleden, maar het blijft een hele mooie herinnering. Vandaag moeten we het doen met wat groene zeedonderpadjes, zeenaalden en zeeanemonen, maar de sfeerfoto’s zijn mijn hoofddoel.

Neem een fotowedstrijd voor onderwaterbeelden in Zeeland en bij de inzendingen zie je ongetwijfeld veel beelden van begroeide objecten.

Anna Jacobapolder

Wat dat betreft is het bij Anna Jacobapolder eenvoudiger; daar lopen we via een touw zo het water in. Op twee meter diepte zwemmen we langs de lijnen en zo af en toe komen diklipharders en een enkele zeebaars even een kijkje nemen. Het zonnetje werkt goed mee en ik voel me als een kind in een snoepwinkel, de camera klikt en klikt.

Ik ben niet meer te stoppen, maar we moeten er nu toch echt een einde aan breien. We gaan onder de lijnen door terug naar de kant. Nu is er nog voldoende ruimte maar met laagwater hangen de lijnen tot op de bodem. Het blaaswier staat bij de bassaltblokken strak omhoog en dus wordt deze duik wat verlengd, nog even wat fotograferen net onder de waterlijn bij de dijk.

Een nieuw touw in de Oosterschelde of het Grevelingmeer is binnen korte tijd begroeid.

De Natuur dirigeren

Met nog een paar zonnige dagen in het vooruitzicht heb ik mijn plan al gemaakt. Op de duikstekken Dreischor Gemaal, Dreischor Parking en de Nieuwe Kerkweg gaan we de komende dagen fotograferen op de ondiepe plaat, zo ongeveer tegen de dijk aan, bij de oeverzone. Zeewieren brengen kleur in de foto.

Ik zie het groene viltwier, roodwier, bessenwier en zeesla. De groene wierslak is ruimschoots aanwezig, maar met mijn fisheyelens komen ze niet tot hun recht, die zullen even moeten wachten tot later. Alsof ik de natuur daarmee kan dirigeren, denk ik met de nodige zelfspot. Een school met driedoornige stekelbaarsjes schiet nog tussen de dijk en mij door.

Die had ik te laat in de gaten. Ongetwijfeld zal ik het eerder hebben gezegd, maar fotograferen in de oeverzone vind ik fantastisch. Het is ontspannen, ik voel me vrij en veilig. Hier ben ik alsmaar bezig met het uitproberen van composities, instellingen van de camera en flitsers en op zoek naar ‘het gevoel in de foto’.

Het lijkt wel ontspanningstherapie. Helaas is de tijd altijd onverbiddelijk. Ik zit nog lang niet ‘vol’ en raak niet uitgekeken op deze Zeeuwse snoepwinkel. Ik kom snel weer mijn honger stillen!

Ook interessant voor jou:

Niet te missen: Top 4 Zeeland duikstekken

Een Zeeuws zeepaardje in de gang