Vanaf de duikshop is het maar vijftig meter lopen naar het strand.
We lopen het water in en vinnen door de rustige golven. Als we even later de lucht uit ons jacket laten lopen en onder water verdwijnen, weten we weer waarom we hier zo graag duiken. Het zicht is oneindig en overal om ons heen zwermt het van het leven. We zijn in Cane Bay aan de noordkust van het eiland St. Croix op de topduikstek van het eiland, The Wall.

Tekst en foto’s: Cor Bosman en Julie Edwards

Eeen stel inktvissen blijft ongestoord rond ons zwemmen terwijl wij tussen de gorgonen en waaierkoralen manoeuvreren, weg van de kust.
Julie wijst langs me heen en ik volg haar vinger. Een schildpad zweeft over de koralen die overal uit het zand steken. Zonnestralen dansen door het water en creëren een prachtig schouwspel. Overal zijn poetsstations in vol bedrijf.

Zingende walvissen
Plotseling hoor ik iets. Ik kijk Julie aan en ze wijst naar haar oor. Zij hoort het ook; het zijn walvissen. Hun gezang is kilometersver te ­horen en alhoewel een ontmoeting onder ­water zeldzaam is, gaat er niets boven een duik ­vergezeld door dit prachtige geluid.
Als we op twintig meter diepte zijn beland, zo’n vierhonderd meter uit de kust, valt ineens de bodem onder ons vandaan. Hier vormt de ­oceaanbodem een verticale trog, bijna twee ­kilometer diep. Aan de top van deze ‘Wall’ heeft zich een uitbundig rif gevormd met bijbehorende verscheidenheid aan leven. Binnen enkele minuten zien we onze eerste haai, een zwartpuntrifhaai, al snel gevolgd door enkele soortgenoten. Duikers zien hier regelmatig ­hamerhaaien, stierhaaien en soms dolfijnen. De walvissen zingen nog steeds, het geluid is nu bijna voelbaar.
Na een halfuurtje bij de Wall keren we terug naar de kust. Onderweg komen we een andere groep duikers tegen die naar boven wijst. Een arendsrog zweeft nonchalant over ons heen. Deze duik kan echt niet meer stuk ondanks dat we allebei een macrocamera bij ons hebben. Even later lopen we relaxed weer het zandstrand op en leveren de flessen in bij onze vaste plek, Cane Bay Dive Shop, om ze te laten vullen voor de volgende duik.

Gruwelijk gevaarlijke duikstek
De volgende dag besluiten we aan de westzijde van het eiland te duiken. We zijn uitgenodigd door Annemarie, een Nederlandse die hier samen met haar Amerikaanse man een duikshop runt. Ze hadden nog plek over op hun boot en of wij zin hadden om mee te gaan. We maken niet zo vaak bootduiken, want zowel aan de noord- als aan de westzijde van het eiland kun je op enkele plekken gewoon vanaf het strand het water in. Toch doen we er goed aan om een aantal duiken vanaf een boot te maken, sommige van de mooiste duikstekken zijn alleen zo te bereiken. We nemen de uitnodiging dus maar wat graag aan.
De duikstek van vandaag heet Swirling Reef of Death. Annemarie legt uit dat de duik minder bloedig is dan de naam doet vermoeden. Een stel tieners kwam hier eens duiken en ze ­vonden de naam die de site toen had maar niks. Toen hun gevraagd werd hoe de site dan moest heten, kwamen ze met deze naam, en die bleef hangen. Duikers uit de hele wereld vragen nu naar deze ‘gruwelijk ­gevaarlijke’ duikstek.
Julie vindt direct een baby-zeepaardje, vast­geklampt aan de ankerlijn. ­Natuurlijk heb ik nu een groothoeklens bij me, de wet van Murphy. ­Gelukkig heeft Julie wel haar macrocamera mee. De andere duikers hadden nog nooit een zeepaardje gezien en vinden het prachtig. Deze duikstek is, zoals de meeste duikstekken hier, zeer relaxed duiken. De duik begint zo rond de tien meter, er is vrijwel geen stroming en het rif strekt zich uit zover het oog kan kijken. We maken een grote cirkel rond de boot en zien murenen, piepkleine kreeftjes, zeeslakken, schildpadden en grote scholen vissen.

Frederiksted Pier
Diezelfde avond maken we een nachtduik. Als je op St. Croix nachtduik zegt, dan zeg je Frederiksted Pier. Deze pier aan de westkust is bedoeld voor enorme cruiseschepen en is bijna een halve kilometer lang. Hij wordt qua diversiteit wel eens vergeleken met de pier van Bonaire, ook nu laat hij ons niet in de steek. Vrijwel direct vinden we weer een zeepaardje. Ongestoord door onze aanwezigheid blijft hij rustig door eten. Terwijl ik foto’s maak, hoor ik Julie fanatiek op haar fles tikken. Als ik kom kijken, zie ik dat ze nog een zeepaardje heeft gevonden, een heel kleintje. Hij is wit, dat zien we niet zo vaak. We gaan langzaam verder langs de pier en inspecteren alle pilaren die over de jaren begroeid zijn met sponzen en koraal. Ons doel is het vinden van een hengelaarvis. Tenzij je weet waar ze zitten, is dat geen makkelijke taak. Ik kan me dan ook niet inhouden als ik er uiteindelijk één vind, en doe een onderwaterdansje terwijl Julie me uitlacht. Het is een roze, ook dat is voor ons een zeldzaamheid!

‘Relax Mon’
Je zou bijna vergeten dat er nog een wereld ­boven water is. Als we even genoeg hebben van het duiken en wat anders willen, pakken we het watervliegtuig om in vijftien minuten naar
St. Thomas te vliegen. Op een drukke dag ­liggen hier wel acht cruiseschepen in de haven met ­duizenden toeristen. Je kunt er winkelen, pretparken bezoeken of je vergapen aan de ­privéjachten van beroemdheden. Je kunt er ook een veerboot pakken naar St. John, het kleinste maar tevens mooiste eiland. Na een dag of twee in de drukte van St. Thomas is de terugkeer naar de kalmte van St. Croix echter meer dan welkom. Hier geen drukke winkelstraten of Hard Rock ­Cafés. Hier telt maar één zin, ‘Relax Mon’. Direct als we terug zijn, voelen we de aantrekkingskracht van de zee weer. De volgende ochtend staan we klaar bij onze duikshop in Cane Bay. We worden hartelijk begroet door de divemasters en we vragen hun hoe het duiken ­vandaag is. ‘Someone saw some whales this morning’. We turen over het water, maar zien niks. Het maakt ook niet uit, alles is hier mooi, en die walvissen, die zien we nog wel een keer.

Reisinfo
St. Croix is onderdeel van de Amerikaanse Maagdeneilanden. Deze eilanden zijn over de eeuwen heen eigendom geweest van verschillende landen, inclusief Nederland in de zeventiende eeuw.
Nadat de Engelsen de Nederlanders eruit gezet hadden, richtten de Nederlanders zich volledig op het buureiland St. Maarten. Na Spanje, Frankrijk, Malta en Denemarken is het eiland nu onderdeel van de Verenigde Staten. De duikshops van St. Croix hebben zich verenigd in een coalitie genaamd DiverseVirgin. Via de website www.diversevirgin.com kun je
informatie opvragen over de shops en duiken in St. Croix. Het eiland kun je het beste bereiken via een directe vlucht vanuit Miami. Het is ook mogelijk om vanaf St. Maarten naar St. Croix te vliegen met de regionale maatschappij Liat (www.liatairline.com). Deze vluchten staan echter bekend om hun onregelmatige vertrektijden, ook wel bekend als ‘island time’.

Dit artikel is gepubliceerd in Duiken 7/2006