Hoge golven en flinke stromingen, een reden voor veel duikers om de oostkust van Bonaire te mijden. Zij blijven liever kantduiken in de rustige wateren van de westkant. Zonde, want het oosten heeft zo veel te bieden. En wild? Hoe kom je erbij? Het is gewoon easy east coast diving.
De groene schildpad ligt rustig te dommelen onder een grote overhangende rots. Zijn schild botst ritmisch met de deining mee tegen zijn onderkomen. Hij past nauwelijks in de holte met zijn enorme schild en grote flippers, maar naar zijn idee ligt hij op een heerlijk Auping matras. Even verderop ligt nog zo’n groene vriend die ook aan het uitslapen is. Voorzichtig blijven we op gepaste afstand zodat we de dieren niet storen in hun slaap. Dan zie ik vanuit mijn linkerooghoek iets groots voorbij zwemmen. Nog een schildpad! Wat zitten er hier veel!
Schildpadden aan de Oostkust van Bonaire
Funchi’s Reef ligt net achter de punt van Cai aan de Oostkust van Bonaire. In de baai ligt een ondiep rif waar de golven breken en waar veel zeegras groeit. Schildpadden en roggen eten hier hun buik vol, om vervolgens uit te rusten op het dieper gelegen rif in het kanaal waar het niet zo warm is. In dit gedeelte van de Oostkust leven de meeste schildpadden van Bonaire, geschat wordt dat er zo’n 1000 rondzwemmen in Lac Bay! Nesten doen ze niet in deze baai, maar op Klein Bonaire en aan de zuidwest kant van het eiland. Leuk weetje is dat het rif vernoemd is naar schildpaddenjager Funchi die tot 20 jaar geleden in dit gedeelte flink wat dieren ving. Maar toen in 1992 het Sea Turtle Conservation Bonaire werd opgericht en hem een fulltime baan werd aangeboden, kon hij geen nee zeggen. Vandaag de dag helpt hij mee met de bescherming van schildpadden en hij weet precies waar ze zitten. Van al deze 1000 schildpadden zien wij slechts een fractie in onze duik maar ik ben al snel de tel kwijt.
Ik ben al snel de tel kwijt.
Steeds weer zie ik een schildpad rustig genieten van zijn dagelijkse lievelingskostje of wegzwemmen op zoek naar een slaapplek. Tijdens de veiligheidsstop trekken zwarte, bewegende schaduwen in de diepte mijn aandacht. Ik blijf strak de diepte in turen, de grote donkere vlek naar me toe trekkend. Dan worden de contouren zichtbaar en 2 gevlekte adelaarsroggen zwemmen dansend naar me toe. Het paartje komt steeds dichterbij en zwemt op 2 meter langs mijn neus. Sierlijk slaan ze met hun vleugels en lijken geen last te hebben dat ik ze zo nastaar. Wat een duik!
Doordat hier veel minder duikers komen zijn de dieren schuwer.
Oostkust van Bonaire is helemaal niet lastig
Bij het strandje van Sorobon houden we onze oppervlakte interval. Er liggen enkele kleurrijke bootjes aangemeerd die een paar pelikanen zich hebben toegeëigend. De steiger is verlaten en wij zijn de enige mensen op het strand. Het is hier gewoon uitgestorven, een groot verschil met de sfeer aan de Westkust. Iets verderop liggen wel twee strandtentjes waar de niet-duikende familieleden of partners zich prima kunnen vermaken bij het mooie zandstrand. Maar ook daar is het lang niet afgeladen met mensen. De Oostkust van Bonaire heeft nu al grote indruk op me gemaakt. Ten eerste ben ik zeer verrast over het leven dat ik hier aantref. We maakten al een tiental duiken aan de Westkust, maar daar heb ik in totaal maar 2 schildpadden gezien. Hier zie je er in één duik gelijk 30! Nog iets wat me opvalt, is de gesteldheid van het rif. Er is hier ook achteruitgang, maar lang niet zoveel als aan de Westkust. Kleurrijk hard en zacht koraal, honderden gorgonen en heel veel leven. Dit komt doordat er hier nauwelijks mensen wonen en er dus ook geen vervuiling vanaf het eiland in de zee belandt. De wilde verhalen die de ronde doen dat je hier beter niet kunt duiken als je levend boven wilt komen, zijn indianenverhalen.
Bij de oostkust kan het er ruig aan toe gaan, maar schijn bedriegt.
Onze duikgids van Bonaire East Coast Diving lacht deze onjuiste constatering ook weg. “Duiken aan de Oostkust van Bonaire is helemaal niet ingewikkeld. Iedereen kan bij ons duiken. Mensen denken dat de stroming heel sterk is, maar dat is helemaal niet waar. We varen uit tot 26 knopen, dat is windkracht 7. Dit komt zelden voor en dus hebben we per jaar maar enkele dagen dat we niet kunnen duiken. De zee is misschien wel iets ruwer, maar wij hebben de garantie dat je hier veel meer ziet dan aan de westkant”. Fred Bekaert en Hans runnen samen Bonaire East Coast Diving en hebben als enige een voltijds bedrijf om aan deze kant van het eiland te duiken. Met een speciaal voor duiken gemodificeerde Zodiac Hurricane 920 met 2×250 PK buitenboord motoren weten ze de rollende golven te bedwingen en de duikers comfortabel naar de duikstek te brengen. Ze hebben geen fysieke duikschool, maar door een goede samenwerking met de duikcentra aan de Westkust groeit het aantal duikers gestaag. Voorlopig zijn de heren nog de enige die hier duiktrips organiseren, dus wanneer je hier met een groep duikt zit je maximaal met 10 duikers aan boord én onder water!
De zee is misschien wat ruwer, maar iedereen kan hier duiken.
Ruw water bij Turtle City
De tweede duikstek van onze reis door de oostkust van Bonaire is Turtle City. Leuk, nog meer schildpadden! Ik kan echt geen genoeg krijgen van deze prachtige beesten. De zee is al wat ruwer geworden, maar de RIB bedwingt de golven moeiteloos en glijdt rustig vooruit. Helaas denkt mijn maag er anders over en ben ik blij als ik het water in mag. We starten op 20 meter diepte en het zicht is perfect. Een dikke barracuda verwelkomt me maar zwemt snel weg. Je merkt wel dat de dieren hier veel minder aan duikers gewend zijn, ze zijn veel schuwer. Maar dat is niet erg, we hebben wel de ‘City’ helemaal voor onszelf.
De kans om schildpadden te zien is vrijwel 100%.
Dan zien we een joekel van een groene schildpad tussen twee rotsen uitsteken. Hij ziet ons en wurmt zich uit zijn schuilplaats. Met zijn pantser botst hij hard tegen het koraal en zwemt dan weg. Hans weet precies waar hij zijn moet want hij wijst om de zoveel meter een schildpad aan. Waarschijnlijk ben ik allang over een paar van die beesten heen gezwommen sinds we onder water zijn. Een kleine karetschildpad heeft me in de smiezen, maar blijft me eigenwijs aankijkend op zijn bed liggen. Het rif is volop in bloei en de koralen lijken allemaal kleine kunstwerken door hun bijzondere vormen. Voor een grote zakpijp zie ik vier koraalduivels rustig zigzaggen. Ze zijn immens groot. Ondanks dat ik bewonderend naar ze kijk, wens ik dat ze hier niet waren. Ze vernietigen zo veel aan het rif. Ik slik een keer hard en probeer de zure smaak in mijn keel te negeren die deze sierlijke vissen oproepen. Gelukkig probeert East Coast Diving hier eens per maand een boottrip te organiseren met lokale en gecertificeerde Lionfish Hunters om het rif op te schonen.
Langzaam driften we naar de vijf ‘koraalvingers’ zoals Hans ze boven water noemde. Het is niet gelogen, het lijkt ook een soort hand die op de zeebodem ligt. Tussen de vingers zwemmen veel scholen grunts en snappers. We zitten nog niet aan onze limiet, maar Hans gebaart dat we gaan opstijgen. Boven water horen we dat hij ons ook nog de White Hole wil laten zien, een ondiepe duikstek iets verderop. We houden een korte interval boven water en de zee is al wat ruwer geworden. Bij de White Hole is het water inderdaad een stuk lichter. De duikstek draagt deze naam doordat vanuit de lucht bezien het blauwe water wordt onderbroken door een witte vlek. Dit komt door het ontbreken van koraalgroei. Maar wat valt er dan te zien? Dat is een verrassing.
White Hole
Tachtig tarpons hangen doodstil in de white Hole. imponerend.
Eenmaal kopje onder zie ik direct (hoe kan het ook anders) een groene schildpad. Hij zwemt de andere kant op dan wij, wij zetten koers naar de ingang van de Hole. We zijn op 9 meter wanneer ik scherpe contouren zie. Grote contouren. Tarpons. Wanneer ik nader zie ik er nog veel meer oppoppen. Grimmig kijken ze me aan met hun zwarte kraalogen. Zilveren schubben weerspiegelen als messen in de zon. Wat een monsters. Hun hoge onderlip maakt hun uitstraling er niet vriendelijker op. Met deze jongens valt niet te spotten. Doodstil hangen ze in een gigantische school. Wat een bouyancy. Met zo’n 80 stuks zweven ze daar, imponeren me. Ze houden alles in de gaten. Wanneer ik verder de White Hole in kijk, komen er nog veel meer aanzwemmen. In een strakke rij die bijna militair uitgericht lijkt te zijn, sluiten ze aan bij de school. René en Peter weten niet waar ze kijken moeten om foto’s en video te maken.
Maar tarpons zijn geen handige modellen; hun zilveren schubben lichten fel op door de flitsers en de videolampen. Na een flinke 20 minuten stijgen we op en worden aan boord verrast door een fikse regenbui. Met de frisse regen in mijn gezicht scheren we over de golven terug naar Sorobon, waar het kleine strandje alweer wordt overgoten door zon.
Wat een avontuur! Ik heb een hele andere kant van Bonaire gezien – letterlijk – maar wild is het zeker niet, misschien wat ruw, maar ik weet wel dat je Bonaire niet geheel gezien hebt als je hier niet hebt gedoken. De oostkust van Bonaire is een geweldige duikplek!
Kijk voor meer info of boeken op: www.bonaireeastcoastdiving.com
De riB brengt je comfortabel naar de duikstekken.
Bekijk ook:
- Snorkelen tussen stalactieten op Bonaire
- De geheimen grotten van Bonaire
- De Fish ID Specialty – vissenkennis bijspijkeren
- Alles over Bonaire – Praktische informatie
- Klein Bonaire – Snorkelen en meer
- Mangroves, de wouden van de oceaan
- Bewoners van Bonaire
- Red Slave Bonaire
- Ocean clean-up dive Bonaire
- Geruisloos vliegen onder water op Bonaire
- Bonaires Ghost wreck – De Mairi Bhan
