Met name de algoritmes in de duikcomputers hebben voor veel verandering gezorgd. Niet alleen veiliger, maar ook meer geschikt voor diverse duiken. In 1998 was een nitroxcomputer zeldzaam en zeer speciaal, ze waren zelfs nitrox- groen!  Dat is nu wel anders met de vele mogelijkheden voor gasinstellingen.

Met de kennis van vandaag zijn alle algoritmes in duikcomputers veilig genoeg, mits de duiker weet waar hij mee bezig is als het gaat over de (persoonlijke) instellingen van de duikcomputer, hij zich aan de planning houdt en iedereen uit de duikgroep met hetzelfde algoritme duikt.

Algoritmes: wat is het?

Dit is een reeks wiskundige formules die worden gebruikt om veilige duiklimieten te berekenen, waarbij rekening wordt gehouden met realtime metingen zoals diepte, tijd op die diepte, watertemperatuur, gasmengsel, cilinderdruk, stijgsnelheid, etc.

Alle duikcomputeralgoritmen dienen om het risico op decompressieziekte op een acceptabel niveau te houden en werken met theoretische modellen, gebaseerd op onderzoek en gegevens van daadwerkelijke duiken. De meeste brongegevens van de algoritmes zijn hetzelfde, maar toch verschillen de resulterende berekeningen vaak. Hoe kan dat? Door hoe het betreffende algoritme rekent, hoe het de gegevens interpreteert en welke schatting het maakt.

Mijn buddy gebruikt een ander algoritme, wat nu?

Vaak staat men er niet bij stil dat er verschillen zitten in de algoritmes van de verschillende merken waardoor er tijdens de duik vervelende situaties kunnen ontstaan. Dit gebeurt het meeste bij duiken waarbij meerdere gassen en deco-plafonds een grote rol spelen. Zoals gezegd, heeft niet elke duikcomputer hetzelfde algoritme.

Om te kunnen voldoen aan de vraag uit de markt heeft Suunto daarom voor de huidige EON Steel-gebruikers een update én upgrade naar Bühlmann 16GF algoritme beschikbaar gesteld en zit dit ook al standaard in de nieuwe EON Steel Black geïnstalleerd, naast het Suunto Fused™ RGBM (2), een veel gebruikt algoritme onder de technische duikers.

Vanaf nu kan de duiker dus ook uit beide algoritmes kiezen en in beide algoritmes kiezen voor de Continu decompressiecurve  met een vloer, plafond en de ertussen liggende decompressiezone of het systeem van vaste decompressiestopdieptes op iedere 3 meter (12–9–6–3 m). Op deze manier kan de gebruiker zich gemakkelijk aanpassen aan de mededuikers door te kunnen kiezen uit het beste van twee populaire algoritmes.

Reduced Gradient Bubble Model (RGBM)

Het Reduced Gradient Bubble Model (RGBM) is ontwikkeld door Dr. Bruce Wienke en gedeeltelijk gebaseerd op het Bühlmann-algoritme en de klassieke VPM-bubbeltheorie. Belangrijke kenmerken zijn: doorlopende monitoring van meerdaagse duiken, het berekenen van herhalingsduiken met korte tussenpozen, het RGBM reageert op een duik die dieper ging dan de duik ervoor, zorgt voor aanpassing aan snelle opstijgingen waarin een grote hoeveelheid microbelletjes (‘stille bellen’) wordt opgebouwd en consistentie met daadwerkelijke natuurkundige wetten van gaskinetica is ingebouwd.

De eerste duikcomputer die dit algoritme toepaste, was Suunto. In 1998 introduceerde het merk de  Suunto Vyper met het Suunto RGBM. Vandaag de dag gebruiken alle Suunto duikcomputers het Suunto RGBM in verschillende versies en zijn andere merken ook RGBM gaan gebruiken. De laatste release is het Suunto Fused™ RGBM 2 die wordt toegepast in de Suunto EON familie en de Suunto D5.

Bühlmann

Het decompressie-algoritme van Bühlmann is een wiskundig model (algoritme) van de manier waarop inerte gassen het menselijk lichaam binnenkomen en verlaten, wanneer de omgevingsdruk verandert. Versies worden gebruikt om Bühlmann-decompressietabellen te maken en in persoonlijke duikcomputers om niet-decompressielimieten en decompressieschema’s voor duiken in realtime te berekenen.

Met deze decompressietabellen kunnen duikers de diepte en duur van duiken en de vereiste decompressiestops plannen. Het algoritme is ontwikkeld door de Zwitserse arts Dr. Albert A. Bühlmann, die onderzoek deed naar decompressietheorie aan het Laboratorium voor Hyperbare Fysiologie van het Universitair Ziekenhuis in Zürich, Zwitserland.

De resultaten van het onderzoek van Bühlmann, dat in 1959 begon, werden gepubliceerd in een Duits boek in 1983 waarvan de Engelse vertaling de titel Decompression-Decompression Sickness kreeg. Het boek werd beschouwd als de meest complete openbare referentie over decompressieberekeningen en werd kort daarna gebruikt in duikcomputeralgoritmen. Er zijn verschillende versies van het Bühlmann-algoritme ontwikkeld, zowel door Bühlmann als door latere werknemers.

Ook interessant voor jou:

Wanneer zou je je duikcomputer en trimjacket moeten vervangen?

Review Mares Genius, een duikcomputer met trimix en nitrox